استانیسلاو پتروف، مردی که یک تنه دنیا را از جنگ اتمی نجات داد

دهه ۸۰ میلادی در حالی آغاز می شود که با قرار گیری رونالد ریگان در سمت ریاست جمهوری ایالات متحده آمریکا و سیاست‌های ضد شوروی وی رقابت تسلیحاتی دو ابر قدرت شرق و غرب وارد مرحله جدیدی می شود و جنگ سرد در آستانه جنگی بسیار داغ قرار می گیرد.

با آغاز سال ۱۹۸۳ تنش‌های غرب و شرق به اوج خود می رسد، رونالد ریگان در این سال طرح ابتکار دفاع راهبردی یا جنگ ستارگان را ابلاغ می کند طی این طرح موشک‌های بالستیک اتمی شلیک شده از طرف شوروی می بایست قبل از رسیدن به خاک آمریکا شناسایی و منهدم شوند. این طرح از ۴ لایه دفاعی تشکیل می شد و در لایه آخر موشک شلیک شده توسط اشعه لیزر می بایست هدف قرار می گرفت.

همچنین ریگان با استقرار موشک‌های بالستیک پرشینگ در قاره اروپا موافقت می کند در قدم بعدی وی دستور برگزاری بزرگترین رزمایش از زمان جنگ جهانی دوم را در شمال اقیانوس آرام را صادر می کند، مانور دریایی 1-FleetEX 83 با شرکت ۴۰ کشتی جنگی و کشتی‌های پشتیبانی به همراه ۳ ناو هواپیمابر، ۲۳هزار پرسنل و ۳۰۰ فروند جنگنده برگزار می گردد.

هدف از برگزاری این مانور عظیم در نزدیکی مرزهای شوروی تحریک عمدی این کشور برای پاسخگویی متقابل بود تا ارتش آمریکا بتواند تاکتیک‌ها و قابلیت‌های ارتش شوروی را مورد بررسی و مطالعه قرار دهد. این اقدامات رونالد ریگان مقامات شوروی را به وحشت انداخته بود و آنها تصور میکردند در آستانه یک نبرد تمام عیار اتمی قرار دارند.

در یکم سپتامبر ۱۹۸۳ هواپیمای بوئینگ ۷۴۷ خطوط هوایی کره جنوبی با شماره ۰۰۷ فرودگاه جان اف کندی شهر نیویورک را به مقصد فرودگاه کیمپو شهر سئول ترک می کند.

این هواپیما حامل ۲۶۹ نفر(۲۳ خدمه و ۲۴۶ مسافر) بود که به دلیل مشکل در خلبان خودکار از مسیر خود منحرف شده و وارد حریم هوایی شوروی میشود، در نهایت این پرواز در نزدیکی جزیره ساخالین و بر فراز دریای ژاپن توسط یک فروند جنگنده سوخو ۱۵ شوروی مورد اصابت قرار گرفته و سرنگون می شود.

تمامی ۲۶۹ نفر سرنشین این هواپیما کشته می شوند که در بین آنها ۲۲ کودک زیر ۱۲ سال حضور داشتند. همچنین در این پرواز مسافرانی از ۱۶ ملیت مختلف منجمله یک ایرانی وجود داشت و لری مک دونالد نماینده کنگره آمریکا نیز جزو کشته شدگان بود.

مقامات شوروی که اعلام تست موشکی در این جزیره را کرده بودند به خیال اینکه این هواپیمای مسافربری یک هواپیمای جاسوسی آمریکایی برای رصد تست موشکی شوروی است، دستور سرنگونی آن را صادر کرده‌اند.

خلبان جنگنده سوخو ۱۵ طی مصاحبه‌ای که در سال ۱۹۹۱ انجام داده است عنوان می کند با توجه به تاریکی شب چراغ‌های چشمک زن هواپیمای مسافربری را دیده و آن را به افسر رادار زمینی گزارش کرده است.

وی در ادامه توضیح می دهد با توجه به رویت دو ردیف پنجره‌های هواپیما تا حدودی متوجه شده است این هواپیما از نوع بوئینگ است ولی آن را به رادار زمینی گزارش نکرده است زیرا افسر رادار سوالی از وی نپرسیده است!

با سرنگونی این هواپیمای مسافربری توسط شوروی تنش میان کاخ سفید و کرملین به اوج خود می رسد، در این حین و در تاریخ ۲۶ سپتامبر سال ۱۹۸۳ سرهنگ دوم استانیسلاو پتروف افسر نیروی دفاع هوایی اتحاد جماهیر شوروی به محل کار خود ،پناهگاه سرپوخوف ۱۵ در نزدیکی مسکو، وارد می شود تا شیفت کاری خود را در مرکز فرماندهی ماهواره‌های هشدار زودهنگام شوروی آغاز کند‌.

مسئولیت پتروف رصد شبکه هشدار اولیه ماهواره ای و اطلاع دادن به مافوق خود در صورت هرگونه حمله موشکی قریب الوقوع هسته ای علیه اتحاد جماهیر شوروی بود تا در صورتی که حمله‌ای علیه شوروی یا هم پیمانان آنها انجام شد پاسخ متقابل به سرعت به متجاوزین داده شود.

هنوز دقایقی از نیمه شب نگذشته بود که کامپیوترها گزارش دادند که یک موشک بالستیک قاره پیما از خاک ایالات متحده به سمت اتحاد جماهیر شوروی در حرکت است.

پتروف ضمن حفظ خونسردی خود این کشف را یک خطای کامپیوتری در نظر گرفت، او با خود اندیشید که آمریکا در یک حمله پیش دستانه هسته‌ای باید با صدها موشک به شوروی حمله کند و پرتاب یک موشک به سمت شوروی توجیهی ندارد.

وی در حال تهیه گزارش خطای اشتباه از طرف کامپیوتر بود که گزارش های جدیدی از شلیک ۴ موشک دیگر به سمت خاک شوروی به وی داده شد، او بازهم به اعصاب خود مسلط شد و این اخطارها را خطای سیستم قلمداد کرد و طی تماس با مقامات بالادستی خود عنوان کرد کامپیوتر دچار اشتباه شده است.

کامپیوتر تابش خورشید از میان ابرها را به اشتباه شلیک موشک قلمداد کرده بود.

ژنرال یوری ووتینتسف فرمانده دفاع موشکی پدافند هوایی شوروی پتروف را به جهت گزارش نکردن حمله از جانب آمریکا تحسین کرد، زیرا به دلیل جو متشنج آن روز‌ها اگر گزارش حمله اتمی از جانب آمریکا به مقامات شوروی می رسید آنها قطعا دستور حمله متقابل را صادر می کردند و یک جنگ اتمی تمام عیار بر روی زمین آغاز می شد و حیات سیاره با خطر جدی رو به رو می شد.

اما نه تنها هیچ تجلیل رسمی از پتروف انجام نشد بلکه وی به سرعت بازداشت و مورد بازجویی شدیدی قرار گرفت و این ماجرا محرمانه اعلام شد. به گفته پتروف، این به خاطر آن بود که حادثه مذکور و سایر اشکالات یافت شده در سیستم شناسایی موشک باعث شرمساری مافوق او و دانشمندان تأثیرگذار مسؤول آن شده بود.

 در واقع اگر او به طور رسمی پاداش می گرفت، آنها می بایست مجازات می شدند. پتروف با تنزل جایگاه شغلی رو به رو شد و یک سال بعد از خدمت در ارتش استعفا داد.

ژنرال یوری ووتینتسف در سال ۱۹۹۸ این ماجرت را افشا کرد، پتروف در سال ۲۰۰۶ به آمریکا سفر کرد تا مستند وی با عنوان مردی که دنیا را نجات داد از گفته‌های وی ساخته شود.

او همچنین برنده جوایز متعدد بین الملی شده است و در نهایت در ۱۹ مه ۲۰۱۷ و در سن ۷۷ سالگی درگذشت.

منبع: پارتیزان

بیشتر بخوانید:

چرا پوتین نمی‌تواند دستور حملۀ اتمی بدهد؟

اگر از انفجار هسته‌ای جان سالم به در ببریم، باید در جهانی گرسنه "زندگی" کنیم

آیا ظهور اتحاد بزرگ اوراسیایی (روسیه، ایران و چین) نزدیک است؟

بریف ای-50؛ هواپیمای مهمی که 8 فروند آن برای روسیه باقی مانده است (+فیلم و عکس)

تماشاخانه

بحران آب در شمال شرقی سوریه: اتهامات سنگین علیه ترکیه / بی‌برقی و بی‌آبی برای یک میلیون سوری (فیلم)

تراژدی در یک دریاچه، از فریاد کمک تا حبس ابد / مادری که دو بچه‌اش را کشت حالا چه می‌خواهد؟ (فیلم)

فیلم های دیگر