یاد تختی در گورستان؛ کلیشه‌ای برای هر سال!

کاش به صورت موردی ذکر کنید تا به اطلاعات مخاطبان افزوده شود یا نویسنده توضیح دهد. چون در این حد طبیعی است هر مطلبی موافقان و مخالفانی داشته باشد اما یک جستار به دنبال آن است که بر نکاتی و نقاطی تأمل کند که در نگاه اول به آنها توجه نشده. منتظر نظر بعدی و دقیق تر و جزیی تر شما هستیم مثلا بگویید بهترین مکان برای یاد تختی همان ابن بابویه است چون آنجا مدفون است یا با تندیس مخالف اید یا یکی خبر دهد کراوات موزه را برنگردانده اند یا کل تندیس را برداشته اند. یا حاوی نظری باشد که بحثی برانگیزد یا اطلاعی داده شود مثلا یکی از دوستان بگوید در فلان موزه در اروپا هم تندیسی دیده است.

دوست عزیز

همین که اهل رسانه هستید و از بین رسانه ها مطالب این تارنما را می خوانید و به خواندن بسنده نمی کنید و پیام و نظر می گذارید جای سپاس دارد. اما یادداشت بالا یک جستار رروزنامه نگارانه است و نه ابیاتی از مثنوی معنوی تا ارزش معنایی داشته باشد و نه کتابی تاریخی.به جای ارزش گذاری درباره موضوعی که طرح شده نظر دهید. قضیه از این قرار است که غلامرضا تختی تنها یک کشتی گیر مدال آور نبود تا اداره کل ورزش شهرری برای او مراسم برگزار کند. شخصیتی ملی و فراورزشی بود. این جمله ارزش معنایی و تاریخی دارد؟

اگر تختی خودکشی کرده باشد مرگ او شبیه صادق هدایت است که قطعا با خودکشی از دنیا رفته است. کما این که اگر من روزنامه‌نگار به بیماری سرطان طحال بمیرم طبعا از حیث نوع مردن و نه حکومت و سلطنت مثل شاه مرده‌ام که به این بیماری درگذشت. به نظر نباید چالش برانگیز باشد. آدم‌ها می‌توانند در عین تمام اختلافات در زمینه‌هایی با هم مشترک باشند. کما این که در کشوری خارجی تا ببینید کسی فارسی صحبت می کند توجه تان جلب می شود زیرا این اشتراک در آنجا مهم است حال آن که در ایران برای اشتراک کافی نیست. دو نفر می توانند در سال تولد مشترک باشند و دو نفر در محل تولد و دو نفر هم در نوع مرگ. کما این که مادام که مرگ تختی مشکوک بود با مرگ شریعتی مقایسه می‌شد که آن هم مرگی مشکوک تلقی می‌شد ولی حالا که دیگر هیچ یک مشکوک نیست شبیه هم‌اند در مشکوک نبودن! در این که تختی جوان‌مرد و با‌اخلاق بود شکی نیست اما متوجه نشدیم که نویسنده فقید را چرا ناجوانمرد و بی‌اخلاق توصیف کردید به اضافه قدری فحش دیگر.