محسن میردامادی به روزنامه اعتماد گفت: بخش قابل توجهی از مردم ایران، ازجمله عمده افرادی که در انتخابات 1400 شرکت نکردند یا رای سفید دادند، نه فقط از اصلاحطلبان بلکه از همهچیز عبور کردهاند. یعنی مردم مجموعه نظام موجود را با همه موجودی آن و همه جریانهایی که در حاکمیت نقش داشته یا دارند را قادر به تحقق خواستههای انباشتهشده خود نمیبینند و این طبعا شامل اصلاحطلبان هم میشود.
با توجه به این باور که نیروهای موجود نمیتوانند مطالبات آنها را محقق کنند، امیدی به آینده بهتر ندارند. به نظر من این تلقی منطقی و قابل درکی است که مردم دارند.
وضعیت اقتصاد و معیشت مردم، اوضاع سیاست خارجی و داخلی، وضعیت اجتماعی و فرهنگی، گسترش فساد و... دست به دست هم دادهاند و مردم را به این نقطه و این باور رساندهاند. البته هرچند تغییر این وضعیت دشوار است ولی اینطور نیست که اصلاح وضع موجود امکانپذیر نباشد. اما شرط لازم این است که نگاه حاکمیت به مردم تغییر کند و حق تعیین سرنوشت برای آنها به رسمیت شناخته شود. یعنی حاکمیت بپذیرد که مردم حق دارند در خصوص سرنوشت خود تصمیم بگیرند. این موضوع اگر مبنای عمل قرار بگیرد میتوان برای مشکلات راهحل پیدا کرد.
صحبت کردن و وعدههای مبهم دادن، مشکلی را حل نمیکند. شما صحبتها و وعدههای آقای رییسی در انتخابات سال1400 را مرور کنید؛ ببینید چه قولهای مشعشعی به مردم داده شد. کدامیک از این وعدهها امروز عملی و محقق شدهاند؟ به جای وعدههای اینچنینی، نشان دادن اراده در جهت رفع ریشههای اعتراضات، مهم است و حکومت باید به این مسائل بپردازد.