عصر ایران - در سال 1378، گروهی از لباس شخصی ها و ماموران نیروی انتظامی به کوی دانشگاه تهران حمله کردند و بسیاری از دانشجویان معترض را مورد ضرب و شتم قرار دادند. دو هفته بعد از این حادثه، رهبر انقلاب دانشجویان آسیب دیده - از جمله دانشجویی که در این حمله یک چشم خود را از دست داده بود- را به یک نشست دعوت و از آنها دلجویی کردند.
با توجه به وقایع شب گذشته که طی آن حادثه مشابهی این بار در دانشگاه صنعتی شریف رخ داد و گروهی برخلاف مصوبه مجلس در ممنوعیت ورود افراد مسلح و نیروهای نظامی و انتظامی به دانشگاه ها، وارد "شریف" شدند و به ضرب و شتم دانشجویان پرداختند، مناسبت دارد سخنان رهبر معظم انقلاب بعد از حوادث کوی دانشگاه را بازخوانی کنیم:
حرفهاى گفتنى زياد است؛ اما مطلبى كه از نظر من مهم تر از همه است و ذهن مرا مشغول كرده، حمله به خوابگاه جوانان و دانشجويان است. اين حادثه تلخ، قلب مرا جريحهدار كرد؛ حادثه غيرقابل قبولى در جمهورى اسلامى بود. حمله به منزل و مأوا و مسكنِ جمعى - بخصوص در شب يا در هنگام نماز جماعت - به هيچ وجه در نظام اسلامى قابل قبول نيست.
جوانان اين كشور - چه دانشجويان و چه غير دانشجويان - فرزندان من هستند و هرگونه چيزى كه براى اين مجموعهها مايه اضطراب و ناراحتى و اشتباه در فهم باشد، براى من بسيار سخت و سنگين است. هركسى بوده، فرق نمىكند؛ چه در لباس نيروى انتظامى، چه در غير آن. مسلماً با كسانىكه در نظام جمهورى اسلامى تخلّف مىكنند، بايد برخورد شود؛ اما با كسى كه تخلّفى نكرده است؛ كسىكه در خانه خود در حال استراحت است، آن هم در محيط جوان دانشجويى، كار بسيار خطا و ناروايى است اگر برخورد شود.
اين كه صد نفر يا دويست نفر از كوى دانشگاه خارج شدند و حرفهايى زدند و شعارهايى دادند، بهانه و مجوّزى نمىشود براى اينكه كسانى، در هر لباس و با هر نامى، وارد آن محيط شوند و كارهاى ناروايى انجام دهند؛ بخصوص وقتى كه نام مقدّس نيروى انتظامى در ميان مىآيد، عملى كه موجب شود نيروى انتظامى بدنام گردد، قضيه را سختتر مىكند. شما مىدانيد كه امروز نيروى انتظامى در اطراف كشور، در جادهها، در مرزها، در برخورد با اشرار، چه جانفشانيهايى مىكند و چه زحماتى مىكشد. چقدر از اينها براى حفظ امنيت ما، جان خود را از دست مىدهند. با اين حال، بهوسيله چند نفر عملى انجام شود كه چهره اين خدمتگزاران در نظر بعضى تيره گردد؛ آيا اين انصاف است؟!
... وقتي هيجانات كور، پا وسط بگذارند، دشمن فورا استفاده خواهد كرد. بارها گفتهام، باز هم تكرار می كنم، من معتقدم كه جوان مملكت بايستی در همه ميدانها حضور و آمادگی داشته باشد، منتها با انضباط. اينگونه حركاتی كه ملاحظه شد كساني به دانشگاه حمله كنند، ناشي از بیانضباطی است. با هر نامی انجام بگيرد، غلط و محكوم است. اگر با نام دفاع از دين هم انجام بگيرد، غلط است، اگر با نام دفاع از ولايت هم انجام بگيرد، غلط است. مگر من بارها نگفتهام كه در اجتماعات كساني كه مخالفند، هيچكس نبايد رفتار خشونتآميز داشته باشد، چون اين، دشمن را خوشحال ميكند. بارها ما اين حرف را گفتيم، چرا گوش نكردند؟!
چرا گوش نميكنند؟! حتي اگر يك چيزي كه خون شما را به جوش ميآورد، مثلا فرض كنيد اهانت به رهبری كردهاند، باز هم بايد صبر و سكوت كنيد. اگر عكس من را هم آتش زدند و يا پاره كردند، بايد سكوت كنيد... .