تعویق‌های دوباره پروژه آرتمیس ؛ اول مهر زمان بعدی پرتاب

ناسا اعلام کرده تلاش بعدی برای پرتاب این موشک در پرتابی آزمایشی ۲۳ سپتامبر خواهد بود، البته در صورتی که این اداره بتواند مشکل نشتی هیدروژن را حل کرده و از نیروی فضایی آمریکا (از زیرمجموعه‌های نیروی هوایی آمریکا) مجوز بگیرد.

اداره کل ملی هوانوردی و فضای آمریکا (ناسا) ضمن اعلام نیاز به تعمیر نشتی هیدروژن در پرتابگر فوق‌سنگین پروژه آرتمیس یک، بهبودبخشی آزمایش سوخت و اطمینان از سامانه‌های ایمنی این موشک، ۲۳ سپتامبر (اول مهر) را زمان بعدی پرتاب آن اعلام کرد.

به گزارش گروه علم و آموزش ایرنا از پایگاه اطلاع‌رسانی اسپیس، آرتمیس یک، برنامه فضایی بین‌المللی است که در آخرین مرحله اعزام انسان‌ را به فضا هدف گرفته است. مقصد نهایی این برنامه قطب جنوب ماه است و ناسا قبلا سال ۲۰۲۴ را برای فرود فضانوردان بر سطح این کره در نظر گرفته بود. بخشی از این برنامه با کمک فضاپیمای اوریون انجام می‌شود که قرار است با پرتابگر فوق سنگین (SLS) به عنوان پرتابگر این فضاپیما انجام شود.

در حالی که تلاش ناسا برای انجام آخرین آزمایش موشک فوق سنگین تاکنون دو بار در فروردین گذشته ناموفق بوده، برای تعمیر اساسی اول ژوئیه (۱۰ تیر) و آماده سازی برای پرتاب در ماه اوت به ساختمان مونتاژ و تعمیرات تجهیزات در مرکز فضایی کندی ناسا در فلوریدا منتقل شد اما پرتاب این موشک بار دیگر به تعویق افتاد و آخرین تلاش ناسا ۱۲ شهریور نیز ناموفق بود.

سامانه پرتاب فضایی فوق سنگین یا پرتابگر فوق سنگین (موشک۳۳۲ فوتی) آمریکایی که از سال ۲۰۱۱ در حال تکمیل است، عمده‌ترین سامانه پرتاب فضایی ژرف‌کاوشگری ناسا به شمار می‌آید. برنامه آرتمیس ۱ ماموریت بدون خدمه به ماه است که قرار است ناسا برای اولین بار از این موشک یعنی سامانه پرتاب فضایی برای اجرای ماموریت آرتمیس ۱ استفاده کند.

موشک سیستم پرتاب فضایی ناسا قدرتمندترین موشک این آژانس فضایی تا به امروز است. این موشک پس از پرتاب، قادر به تولید ۹.۵ میلیون پوند نیروی رانش برای حمل ۸۶ تن بار تا مدار نزدیک زمین(LEO) خواهد بود.

جیم فری دستیار اجرایی برنامه کاوش‌های فضایی انسانی ناسا اعلام کرد اولین پرتاب این موشک در قالب اجرای پروژه آرتمیس یک ناسا روز ۲۳ تا ۲۷ سپتامبر (۵ مهر) قابل انجام است. اما انجام پروژه در این تاریخ‌ها به الزامات مشخصی بستگی دارد؛ از جمله تمدید زمان به اندازه کافی برای بازبینی باطری‌های پرتابگر فوق‌سنگین در سامانه پایان‌دهی به پرواز این موشک. این سامانه به منظور تخریب موشک در صورت انحراف از مسیر حین پرواز طراحی شده است.

نیروی فضایی آمریکا که بر پرتاب موشک‌ها از دو پایگاه پرتابی نیروی هوایی کیپ کاناورال و مرکز فضایی کندی نظارت دارد، ناسا را ملزم می‌کند که سامانه پایان‌دهی به پرواز را هر ۲۵ روز یکبار آزمایش کند. برای طی این فرایند موشک یادشده با ارتفاع ۹۸ متر باید از سکوی پرتاب خارج شود و به آشیانه برود. تمدید این بازه زمانی باعث می‌شود ناسا با تاخیرهای بیشتر روبرو نشود زیرا در این صورت پرتاب این موشک تا اکتبر (اواسط مهر) به تعویق خواهد افتاد.

ناسا، توسعه سامانه پرتاب فضایی ماموریت آرتمیس ۱ را در سال ۲۰۱۱ آغاز کرد. در آن زمان، بودجه توسعه این موشک غول پیکر ۱۰ میلیارد دلار بود و اولین سفر مورد انتظار آن در اواخر سال ۲۰۱۶ بود. اما هزینه‌های توسعه، مسائل بودجه، تغییرات طراحی، موانع سیاسی و سایر مشکلات موجود، اولین پرتاب موشک را به سال‌های ۲۰۱۷، سپس ۲۰۱۸، ۲۰۱۹، ۲۰۲۰، ۲۰۲۱ و در نهایت تا سال ۲۰۲۲ به تعویق انداخت.

بیشتر بخوانید:

برنامه ناسا برای دو ماموریت تجاری سرنشین‌دار جدید

فضانوردان روسی آماده می‌شوند به زمین برگردند

تماشاخانه