آخر تابستان است و ماه مهر امسال بعد از دو سال آموزش مجازی و کرونایی، بوی جدیدی می‌دهد. بوی آموزش حضوری. با تمام استرسها ، شیرینی ها و سختی ها. حالا که نزدیک بازگشایی احتمالا حضوری مدارس هستیم ذکر چند نکته راهبردی تهی از فایده نیست:

۱. مدارس در ایران انواع مختلفی دارند که علیرغم شباهتها گاهی در قوانین اداره کردنشان تفاوت هایی هست که ممکن است به چشم نیایند. پس همه مدارس را به یک چشم نبینید: مدارس هیئت امنایی، غیرانتفاعی‌، شاهد، استعدادهای درخشان، نمونه دولتی، دولتی، روستایی، مجتمعی، چندپایه و...

۲. تقریبا می‌شود گفت مدارس دولتی از نظر مالی جزو کم برخوردارترین ها هستند. اگر میتوانید به این مدارس و مدارس روستایی کمک کنید صدقه جاریه ای است چرا که دانش آموزان هدف کم برخوردار هستند. از مهمترین کارهایی که میشود کرد تهیه یا سرویس و تعمیر کردن کولر و آبسردکن و آبشیرین کن خصوصا در نواحی گرمسیری ست. تعویض تابلوی مدرسه، سرویس و بازدید ناودان ها و ایزوگام ، رنگ زدن در و دیوار مدرسه، احیای پارکینگ دوچرخه ها، تهیه و نصب نیمکت و سطل زباله در حیاط. مشکلات برقی و سیم کشی هم همیشه هستند. ‏

۳. و تهیه این اقلام هم علیرغم جزیی بودن بسیار لازم است: توپ ودیگر وسایل ورزشی‌، لوازم التحریر خصوصا کاغذ A4، مایع دستشویی و آفتابه و اقلام سرویس بهداشتی‌، ادوات جعبه کمک های اولیه، تهیه یا پرکردن کپسول آتش نشانی‌، لامپ، شیر آب، تعمیر شیشه های شکسته، کمد، وسایل نمازخانه، وسایل و مواد آزمایشگاه، شارژ اینترنت یا قبوض مدرسه . وسایل هوشمندسازی کلاس مثل پروژکتور یا تخته هوشمند یا کامپیوتر، ایمن سازی وسایل ورزش حیاط

‏۴. حتما میپرسید مگر مدارس بودجه و سرانه و اعتبارات ندارند؟ البته که دارند اما اغلب اینقدر دیر و کم پرداخت میشود خصوصا در مدارس ساده ی دولتی، که عملا خیلی از خدمات مورد نیاز را پوشش نمیدهد و این را براحتی میشود از ظاهر مدارس و کیفیت خدماتشان تشخیص داد. سرانه ی روی کاغذ! دانش آموزی در بودجه ۱۴۰۰ به این ترتیب است:

‏۵. سرانه دانش آموز ابتدایی ۵ میلیون و ۳۰۰ هزار تومان/دانش آموز استثنائی ۲۳ میلیون تومان/ دانش آموز خارج از کشور ۵۱ تا ۵۷ میلیون تومان/ دانش آموزان کار و دانش ۸ میلیون و ۷۰۰ هزار تومان/ اتباع خارجی ۹۸۵ هزار تومان/ سرانه دانش آموزان در طرح خرید خدمات بین ۱ میلیون ۲۲۰ هزار تا ۲ میلیون و۴۸۰ هزار تومان سرانه ای که خیلی هم عادلانه نیست!

‏۶. در پرداخت حقوق معلمان هم ناهماهنگی هایی هست. حقوق معلمان حق التدریس خیلی کمتر از رسمی هاست و این میتواند خیلی روی کیفیت آموزش اثرگذار باشد. ‎وزارت آموزش و پرورش برای کاهش تعداد کلاسها و طبعا هزینه ها اقدام به افزایش سقف تعداد دانش آموزان کلاس ابتدایی تا ۴۲ نفر کرده است که این هم ماجرایی ست و به وضوح نتایج آن قابل رصد است.

۷. خیلی از عوامل دیگری هم روی کیفیت آموزش فرزندان ما مؤثرند؛ تعداد خیلی بالایی بخشنامه درطول سال تحصیلی برای مدارس ارسال میشود که انجام و پاسخ به تمام آنها عملا ممکن نیست (مثل دیگر ادارات) و گاهی بصورت سوری انجام میشوند. این یعنی وزارت تعریف درستی از مدارس وموقعیت دانش آموزانش ندارد و بیشتر به آمار تکیه دارد تا نتایج ملموس و مصداقی.

۸. و الان هم که تمام فرهنگیان کشور را تحت فشار روانی چیزی بنام ‎رتبه بندی معلمان قرار داده اند اوضاع بدتر هم شده است. کلی معلم در حال ورق زدن مدارک قدیمی هستند تا چیزی پیدا کنند و در سامانه ای بارگزاری کنند که افزایش احتمالی حقوقشان بدان وابسته است. آنقدر مبهم و سردرگم و تکراری که سوژه طنز دوستانشان شده اند. ‏همین هاست که انگیزه و تکاپوی معلمان را قربانی میکند. رتبه بندیِ وابسته به اما و اگرها...

۹. مورد بعد دانش آموزانی هستند که دوسال گذشته را مجازی و درمنزل درس خوانده اند و قرار است از مهرماه در مدارس حضور پیدا کنند. رفتارهای تند و تیز، هیجانات یا ترسها و تنبلی هایشان را درک کنیم و فرصت دهیم کم کم به آموزش حضوری عادت کنند. به اولیا مدرسه مهلت دهیم فضا را مدیریت کنند و با هر چالش ریز و درشتی هیجان زده نشویم.

‏۱۰. برای خوب شدن حال خودمان هم که شده بد نیست هوای دانش آموزان کم برخوردار را هم داشته باشیم و بهتر است کمک ها را بصورت ناشناس توسط اولیای مدرسه بشان برسانیم: تهیه لباس فرم، کفش، لباس ورزشی، کیف لوازم التحریر، کتابهای درسی و غیر درسی، هزینه اردوها، بازدیدها، فعالیت های گروهی و کلاس های فوق برنامه. خیلی از دانش آموزان واقعا مشکل تغذیه و پوشش دارند. مشکلات بینایی بعلت فقدان عینک، شنیداری با فقدان سمعک و حتی دهان و دندان بسیار شایع اند.

کانال عصر ایران در تلگرام

تماشاخانه