مغز ما طوری برنامه‌ ریزی شده تا زیاده خواه باشیم!

دانشمندان می گویند مغز ما بی وقفه به دنبال مادیات است. زیرا اغلب نگران تفاوت بین آنچه داریم و چیزی هستیم که می خواهیم به آن برسیم. همچنین شادی و رضایت ما به انتظارات و تجربیات قبلی مان بستگی دارد.

انسان ها میل بسیار زیاد به داشتن جدیدترین و بهترین چیزها دارند. از کفش و لباس گرفته تا جدیدترین گوشی هوشمند و غیره. محققان دانشکده روانشناسی دانشگاه پرینستون (واقع در نیوجرسی) با استفاده از مدل های کامپیوتری، اشتهای سیری ناپذیر انسان به مادیات را توضیح داده اند.

طبق یافته ‌های آنها، زمانی که به استانداردهای بالاتر عادت می کنیم، پاداش ‌های مادی بیشتری را طلب می کنیم. محققان در گزارش مطالعاتی خود آورده اند: متون مذهبی و ادبیات معاصر، مملو از داستان هایی است که مبارزه برای رسیدن به خوشبختی را توصیف می کنند. شادی یکی از پرخواهان ترین احساسات بشری است، اما دستیابی به شادی درازمدت برای بسیاری از مردم دست نیافتنی است. نتایج تحقیقات نشان می دهد که چرا ما در چرخه ای از خواسته های بی پایان و مادی گرایی گرفتار می شویم.

برای مثال اگر تجربه لذت بخشی داشتیم – مانند سفر دریایی – شادی مان را در مقایسه با آن تجربه می سنجیم و به دنبال تجربه مشابه یا حتی بهتر هستیم.

راچیت دوبی، نویسنده اصلی گزارش مطالعاتی می گوید: ما در مطالعات خود به دنبال یافتن توضیحی برای این رفتار بودیم. بنابراین عوامل شبیه سازی شده کامپیوتری از مغز انسان ایجاد کرده و به آنها یادگیری تقویتی را آموزش دادیم. یادگیری تقویتی یا reinforcement learning ، یکی از گرایش‌ های یادگیری ماشینی است که از روانشناسی رفتارگرایی الهام می‌ گیرد و بر آموزش یک عامل شبیه سازی شده، مثلا یک ربات تمرکز می‌ کند و مثلا به آن نحوه بازی شطرنج را می آموزد.

اصل این است که عامل با استفاده از پاداش مثبت در ازای رفتار مطلوب و یا پاداش منفی در ازای رفتار نامطلوب، آموزش ببیند.

در جریان مطالعات، برخی از مغزهای شبیه سازی شده، پاداش های ساده و برخی دیگر بر اساس تصمیماتی که طبق انتظارات قبلی و مقایسه پاداش خود با دیگران گرفتند، پاداش اضافی دریافت کردند. محققان دریافتند که گروه دوم رضایت کمتری داشتند، اما در عین حال در یادگیری عملکرد بهتری نسبت به گروه اول داشتند. این نشان داد که وقتی خود را با استانداردهای مختلف از رضایت و شادی مقایسه می کنیم، کمتر خوشحال هستیم و اگر رضایت کمتری داشته باشیم، دائما به دنبال یافتن بهانه های بیشتر برای احساس شادی هستیم. دوبی می افزاید: بی ارزش تلقی کردن آنچه داریم، می تواند منجر به افسردگی و افراط در مصرف شود.

منبع: دیلی میل/ ایران جوان