عصر ایران؛ جمشید گیل - کارلوس خوزه کاسمیرو، هافبک برزیلی رئال مادرید، به منچستریونایتد پیوست. این روزها ایام نقل و انتقالات فوتبال اروپا است و کاسمیرو هم یکی از بازیکنانی است که از تیمی به تیمی دیگر رفته است. این خبر برای علاقهمندان فوتبال اروپا مهم است ولی چرا این یادداشت را به آن اختصاص دادهایم؟
دلیلش این است که رفتن کاسمیرو از رئال مادرید به منچستریونایتد، تایید نکتۀ شوپنهاور فیلسوف آلمانی قرن نوزدهم است که میگفت «زندگی همچون آونگی میان رنج و ملال در نوسان است.» انسان مابین "رنجِ محرومیت" و "ملالِ برخورداری" گرفتار است.
تا وقتی شما از نعمات زندگی محروم هستید، از نداشتههایتان رنج میبرید ولی وقتی به خواستههایتان میرسید، یعنی انسان موفقی میشوید، تدریجا "ملال موفقیت" را تجربه میکنید.
در این صورت، انگار که آدمی میل به نداشتن و محرومیت پیدا میکند تا دوباره تلاش کند برای بدست آوردن داشتههایی که خوشایند به نظر میرسند. در واقع چنان مینماید که نفس تلاش و کوشش برای بدست آوردن چیزی، جذابتر از بدست آوردن آن چیز است.
شوپنهاور میگوید نمایشنامهها و رمانها و منظومههای ادبی درست پس از اینکه قهرمانان با هزار و یک تلاش به موفقیت و خوشبختی میرسند، تمام میشوند؛ چراکه "پس از موفقیت" چیز چندان جذاب و نشاطانگیزی پیش روی قهرمانان نیست که داستانسرایان بخواهند حکایتش کنند.
خوزه کاسمیرو اکنون سی ساله است. او در هفت سال گذشته چهار بار با رئال مادرید فاتح لیگ قهرمانان اروپا شده است. کمتر بازیکنی در اروپا چهار بار کاپ لیگ قهرمانان را بالای سر برده است. فرانکو بارسی بزرگ سه بار فاتح این مسابقات شد. یوهان کرایف هم سه بار (به عنوان بازیکن). میشل پلاتینی یک بار، مارادونا هیچ بار! کاسمیرو در چهار قهرمانی از پنج قهرمانی رئال مادرید طی 9 سال اخیر نقش داشته است.
چهار بار قهرمانی طی هفت سال، آن هم با نمایشی عالی در پست هافبک دفاعی رئال مادرید، قطعا آماری خیرهکننده و حسرتانگیز است. کاسمیرو اگر در رئال مادرید باقی میماند، ممکن بود در سه چهار سال آینده یک یا شاید هم دو بار دیگر فاتح لیگ قهرمانان اروپا شود. قهرمانی در لالیگا را هم احتمالا دو بار دیگر تجربه میکرد.
اما آیا فوتبال بازی کردن صرفا برای کسب موفقیت است؟ قطعا "موفقیت" هدف هر بازیکنی است اما این هدفی "آشکار" است. هدف پنهان، یا هدفی که فیالفور به چشم نمیآید، لذت بردن از فوتبال است. "پیروزی" مهم است اما "تلاش برای پیروزی" مهمتر از خود پیروزی است.
انسان گویا طوری طراحی شده که زندگی بدون چالش را خوش ندارد. حتی اگر آرزویش زندگی بدون چالش باشد! منچستریونایتد در لیگ برتر انگلستان، حال و روز مطلوبی ندارد. این تیم در پایان فصل اخیر حتی نتوانست مجوز ورود به لیگ قهرمانان اروپا را کسب کند. بنابراین کاسمیرو پس از چهار بار قهرمانی در چمپیونز لیگ، این فصل قرار است در تیمی بازی کند که حتی نتوانسته به چمپیونز لیگ راه یابد.
کاسمیرو مثل کریس رونالدو چهار بار با رئال مادرید قهرمان اروپا شده است ولی برخلاف کریس رونالدو شرط حضورش در یک تیم، حضور آن تیم در لیگ قهرمانان اروپا نیست. او برای گل زدن فوتبال بازی نمیکند بلکه برای لذت بردن فوتبال بازی میکند. فوتبال لذت زندگی اوست نه نردبان موفقیت و سروری و تفاخرش.
هم از این رو ستارۀ برزیلی به راحتی قید رئال مادرید را زد و به تیم بدحال منچستریونایتد پیوست؛ چراکه کاسمیرو در منچستر میتواند از نو آغاز کند؛ چالش تازهای را تجربه کند؛ برای کسب موفقیتی بجنگد که آن قدرها هم در دسترس و سهلالوصول نیست.
برای منچستریونایتد فعلی، قهرمانی در لیگ برتر انگلستان حتی مهمتر از قهرمانی در چمپیونز لیگ برای رئال مادرید است. رئال در هفت سال گذشته چهار بار قهرمان چمپیونز لیگ شده ولی منچستر یونایتد طی این هفت سال حتی یکبار هم قهرمان لیگ برتر جزیره نشده است. آخرین قهرمانی منیونایتد در لیگ برتر بازمیگردد به سال 2013.
اینکه منیونایتد با کاسمیرو طی سه سال آینده یکبار قهرمان لیگ برتر انگلستان شود، عالی است. و اگر یکبار هم قهرمان چمپیونز لیگ شود که نور علی نور است!
اما فارغ از اینکه کاسمیرو چه کمکی به منچستریونایتد خواهد کرد، نفس بازی کردن در لیگ برتر انگلستان هم لذتی است که کمتر فوتبالیستی حاضر است از آن چشم بپوشد. کاسمیرو لالیگا و رئال مادرید را به تمامی تجربه کرده. بازیکن کوشا و وفادار رئال بود و به سهم خودش، بی کم و کاست کوشید که توفیقات عظیم سالهای اخیر رئال رقم بخورد.
او در مادرید هر آنچه داشت در طبق اخلاص گذاشت و اکنون به هوای تازه تازه نیاز دارد؛ هوای تازهای بارانی، در لیگ برتر جزیره.