دولت و احترام به حق انتخاب داشتن فرزند

اعمال فشار غیراخلاقی علیه مردان و زنان برای تولد فرزند از یک سو و سخت گیری در دادن شهروندی به ایرانیان یا ساکنان ایران از سوی دیگر، تنها نشانه تناقض است.

عصرایران؛ رضا کاتب

1- آزادی در انتخاب فرزند داشتن و تصمیم گیری درباره فرزندآوری، یک حق مسلم برای هر خانواده و زوج است. دولت حق ندارد به صورت مستقیم یا غیرمستقیم این حق را نقض یا ناقص کند.

برخی اقدامات فعلی دولت ایران، نه تشویق به فرزندآوری بلکه اعمال فشارهایی علیه خانواده ها به ویژه زنان برای نقض حق تصمیم گیری و انتخاب میان دو گزینه داشتن یا نداشتن فرزند است. این فشارها، مردود است و هر چه سریع تر باید متوقف شود.

ممنوعیت یا محدودیت غربالگری جنین یا محدودیت یا منع توزیع یا استفاده از روش های جلوگیری از بارداری از جمله این موارد ناقض یا محدودکننده آزادی و حق انتخاب داشتن فرزند هستند و هر چه سریع تر باید متوقف شوند.

دولت می تواند مشوق هایی برای فرزندآوری مطرح کند اما نمی تواند و نباید مانعی در برابر حق انتخاب داشتن فرزند باشد.
دولت ها می توانند برای افزایش جمعیت و تشویق خانواده ها به فرزندآوری و افزایش تعداد کودکان خود، مشوق هایی را ارائه کنند. مشوق هایی که برای سال های طولانی در کشورهای اروپای غربی شاهد آنها هستیم. از کاهش مالیات تا پرداخت مبلغ قابل توجه به خانواده ها بابت هر تولد کودک.

تا جایی که به واقعیت یا طنز، شایعه شده بود برخی زوج های اهل خاورمیانه ساکن شمال اروپا، با فرزندآوری امرار معاش می کنند زیرا دولت بابت هر کودک جدید، مبلغ خوبی را به صورت ماهانه و طولانی مدت می پردازد. اما همزمان دولت حق ندارد برای تشویق فرزندآوری، راه های جلوگیری از فرزندآوری در زنان و مردان را محدود کند یا ببندد. مشوق های فرزندآوری در کشورهای اسکاندیناوی از جمله سوئد و نروژ و فنلاند، در بالاترین سطح ممکن در جهان هستند اما همزمان از حق زنان و مردان برای انتخاب میان داشتن یا نداشتن کودک نیز محافظت می شود.

2 - تصمیم گیری درباره داشتن یا نداشتن فرزند، یک تصمیم خصوصی و تنها مربوط به زوج است. برخی فشارها علیه زنان و مردم برای اجبار آنها به داشتن فرزند، نقض حریم خصوصی زن و مرد دارای زندگی مشترک است. دولت حق دخالت در این حوزه و در این روند برای اجبار زن و مرد به داشتن یا نداشتن فرزند را ندارد.

دولت تنها می تواند برای یکی از این حالت ها، تشویق کند و مشوق ارائه دهد. تصور کنید دولت ها، مردم را به پوشیدن یا نپوشیدن یک رنگ اجبار کنند. قطعا مسخره است و غیرقابل پذیرش اما دولت ها می تواند برای این موضوع مشوق هایی را قرار دهند.

ای کاش کسی به این دولت می فهماند انسان، حیوان نیست. انسان گاو و مرغ و خروس نیست که با تصمیم کارفرما، در چشم به هم زنی، جمعیت را زیاد کند کما اینکه اعمال چنین شیوه هایی برای افزایش تعداد و تولید مثل در حیوانات نیز از نگاه برخی ناپسند و غیراخلاقی است.

ما انسان هستیم و انسانیت یعنی انتخاب درباره همه چیز از جمله انتخاب داشتن یا نداشتن فرزند. دولت تنها شان خدمات رسانی دارد. از آب و برق و گندم تا حفظ مرزها و برقراری نظم و امنیت نه اینکه وارد مسائل خصوصی فرزندآوری زنان و مردان شود و هر روز حس جوجه کشی را به میلیون ها انسان منتقل کند.

3 - از یک سو درباره کاهش جمعیت در آینده هشدار می دهند و از سوی دیگر دهها هزار نفر در استان سیستان و بلوچستان بدون شناسنامه، زندگی پررنجی دارند. همزمان هزاران هزار کودک از پدر و مادر افغانستانی در ایران متولد شده اند و در ایران رشد کرده اند و در عمر خود هیچ گاه افغانستان را ندیده اند اما همچنان با آنها به عنوان شهروند درجه 2 برخورد می شود.

به انسان های بدون شناسنامه در سیستان و بلوچستان و شهروندان افغانستانی که سال های سال است در ایران زندگی می کنند به شرط اقامت و نداشتن جرم تاثیرگذار، شناسنامه و شهروندی بدهید و جمعیت را به همین سادگی چند میلیون نفر بیشتر کنید. اعمال فشار غیراخلاقی علیه مردان و زنان برای تولد فرزند از یک سو و سخت گیری در دادن شهروندی به ایرانیان یا ساکنان ایران از سوی دیگر، تنها نشانه تناقض است.

4 - در مشوق های اخیر برای فرزندآوری از جمله پرداخت وام و ... برخی استان های پرتولد کنار گذاشته شده اند. یعنی اگر در مناطق پرتولد صاحب بچه شوید مشوق به شما تعلق نمی گیرد (مثل اکثر مناطق استان های سیستان و بلوچستان و هرمزگان و خوزستان و کردستان). برای برخورداری از مشوق وام بانکی به دلیل فرزند جدید، شما باید اهل مناطق کم تولد باشید (مثل استان مرکزی). این چه استدلال نادرستی است که میان فرزندآوری در مناطق مختلف ایران، تبعیض و تفاوت قائل شویم. مگر ایرانی با ایرانی متفاوت است؟

چه تفاوتی دارد افزایش جمعیت ایران در شمال روی دهد یا جنوب کشور؛ در شرق باشد یا جنوب. چه اشکالی دارد برخی استان های مستعد و علاقمند به فرزندآوری، مسوولیت جبران کاهش جمعیت و افزایش چند میلیونی جمعیت ایران را برعهده بگیرند و از مشوق های مالی و غیرمالی هم بهره مند شوند شاید دولت فشارها و محدودیت های و قوانین جوجه کشی خود را علیه مردم متوقف کند.

5 - با افزایش فشارها علیه زنان و مردان برای تولد فرزند، فرزندآوری هم احتمالا مثل حجاب، سیاسی می شود.