عصر ایران ؛ کاوه معینفر - روز شنبه گذشته مراسم رونمایی از فیلم "مثل درخت" ساخته محسن خانجهانی در شهر خوانسار برگزار شد. فیلم مستندی پرتره از فعال اقتصادی و کارآفرین نمونه فضلالله جواهری است و چون خود اهل خوانسار است، اولین نمایش فیلم را در شهر زادگاهش برگزار کردند.
هر وقت در چنین مراسمهایی شرکت میکنم تازه بر ضرورت فیلم مستند بیش از پیش پی میبرم و اینکه ثبت شخصیت و کارهای اشخاصی چون فضل الله جواهری تا چه اندازه نیازی مبرم و حیاتی است. این که سند و مدرکی باقی بماند تا اشخاص غیر مطلع و آیندگان بدانند چه رخ داده و این اتفاقات از کجا شروع شده و به کجا رسیده است.
شخصیتی چون آقای جواهری که هر گوشه از زندگی او را نگاه کنی یک فعالیت اقتصادی است، یک کارخانه، یا یک مجموع کارخانجات است، تعداد زیادی افراد متخصص هستند که به همت او در مجموعهای تولیدی جمع شدهاند و یک حرکت اقتصادی را به انجام میرسانند.
او تبلور ریسک و خواست انجام یک اتفاق است که قبل از آن کسی پا به آن عرصه نگذاشته است. از مفتول سازی گرفته تا الکترودهای جوشکاری، از صنایع غذایی گرفته تا گردشگری و ...
مدام با خود در این فکرم که صداوسیما با آن همه شبکههای مختلف طویل و عریض و یا رسانهها تا چه اندازه در شناساندن چنین افرادی نقش داشتهاند؟ تقریبا میتوان گفت هیچ.
در صورتی که جهان امروز نیازمند معرفی افرادی چون فضل الله جواهری است، اشخاص کار آفرینی که فقط خود را به یک اتفاق یا یک راه محدود نساختهاند و در حوزههای مختلفی فعالیت دارند.
من هیچ وقت شهر خوانسار را ندیده بودم و شاید بیشترین شنیده من درباره این شهر از اصطلاح "قلیان خوانسار" بود، که بعد از این سفر فهمیدم دلیل آن هم معروفیت تنباکوی خوانسار است، البته عسل خوانسار هم بسیار مطرح است.
اولین مواجهه من با خوانسار زیبایی شهر و علی الخصوص خیابان اصلی آن بود که درختهای چنار بلند سر بعه فلک کشیده، دالانی سبز را درست کرده بودند که حرکت از میان آنها تجربه غریبی است. یک منظره بسیار زیبا و ناب که باید آنرا دید. شهری که توامان با حفظ بافت سنتی، مغازههایشان مدرن و امروزی بود.
آن مکانی که مراسم نمایش فیلم در آن برگزار شد دهکده گردشگری گلستان کوه نام داشت که باز از فعالیتهای آقای جواهری است مجموعهای با پارک آبی و چند رستوران ، هتل و ... اما نکته جالب توجه آن بود که یک باغ پرندگان (از طاووس گرفته تا مرغ و خروس) و مجموعه گلخانه هم در آنجا دایر بود که یک مکان جالب توجه برای خود مردم شهر خوانسار است و عصرها خانوادهها برای دیدن و گشت و گذار به آنجا میآمدند. حتی عروس و دامادی دیدم که با لباس عروس برای گرفتن عکس و فیلم به آنجا آماده بودند.
ویدئویی که اتاق بازرگانی تهران به مناسبت دریافت نشان امینالضرب از فضل الله جواهری ساخته است
فضل الله جواهری با وجود آن که در صنعت و اقتصاد بسیار موفق بوده و چندین کارخانه و فعالیت مختلف صنعتی همزمان در نقاط مختلف کشور چون یزد، زنجان، تهران و ... دارد اما اهتمام او به شهر زادگاهش جالب توجه است. هم به لحاظ صنعتی و کارآفرینی و هم از منظر تبدیل ساختن آن به یک قطب گردشگری.
جالب آنکه خود شنیدم مرد پا به سن گذاشتهای در صحبت با یکی از نگهبانان مجموعه برای پدر آقای جواهری رحمت فرستاد که چنین مکانی را ساخته تا مکانی برای تفریح مردم شهر خوانسار شود.
معمولا به دلیل واهمه از برچسب «پاچه خواری» یا انگ «رپرتاژ آگهی» اهالی رسانه از تعریف و تمجید درباره چنین اشخاصی بسیار محتاطانه مینویسند ولی واقعیت این است که این ترس باعث شده است که زحمات و ثمره تلاش افراد کار آفرینی چون فضل الله جواهری ناشناخته باقی بماند که به نظرم این اتفاق مصیبتی هولناکتر از آن احتیاطی است که ذکر شد.
مشکل ما این است که نه تنها قهرمان سازی نمی کنیم بلکه قهرمانان واقعی را هم نادیده میگیریم.
مستند «مثل درخت» محسن خانجهانی گوشههای مختلفی از زندگی فضل الله جواهری را نشان داده که شاهد تلاش خستگی ناپذیر و بدون وقفه او در کار و تسری این روحیه به فرزندان و نوههایش است.
در بخشی از فیلم فضل الله جواهری میگوید پدرم به من توصیه کرد: «سعی کن مثل درخت باشی، که ازت بار ببرند هر چه بارت به مردم بیشتر برسه خودت بارورتر میشی» چه توصیه و تعبیر زیبایی، درخت هم سایه دارد، هم محصول و هم ریشه در خاک. هر کسی فراخور نیاز خود از مواهب درخت بهره میبرد، فضل الله جواهری سعی کرده و توانسته مثل درخت باشد. دمش گرم.
جهان با افرادی که "مثل درخت" باشند قطعا پر از صلح بیشتر، باصفاتر و زیباتر خواهد بود.
اما تمام خوانساری ها که درایران پراکنده اند ایشون را خیلی خیلی دوست دارند