سفر در هوای سرد به ساحل والتوس در غرب لوئیس در شمال غرب اسکاتلند، هیچ شباهتی به سفر وحشتناک فرشته متین از کابل ندارد.
به گزارش بیبیسی؛ اما فرشته میگوید که هوای بارانی و ساحل دورافتاده جزایر غربی، تغییر خوبی برای خانوادهاش، پس از رسیدن به آنجا در ماه اکتبر، بوده است.
فرشته، همسرش مرتضی، فرزندشان کیا، به همراه خواهرش فرزانه و برادرش ذاکر، هزاره هستند. هزارهها، گروه قومی در معرض خطر آزار و اذیت طالبان هستند.
طالبان پس از خروج ائتلاف نظامی به رهبری ایالات متحده در ماه اگست، به گونه برقآسا به قدرت بازگشتند.
خانواده فرشته پس از رسیدن به بریتانیا، ابتدا در شهرک کوچک لوئیس، در منطقه والتوس مسکن داده شدند و بعدتر مقامات آنها را به استورنووی، بزرگترین شهر جزیره، تغییر مکان دادند.
فرشته میگوید زندگی در منطقه کوچک لوئیس پس از زندگی در یک شهر شلوغ، متفاوت است و نیاز داشت تا به لحاظ ذهنی، آماده گردیم.
او میگوید، در منطقه والتوس، یگانه فردی را که دیدیم، پُستچی بود.
ولی این مهاجرت، با تجاربی همراه بود که ذهن آنها را از فرار وحشتناکشان از افغانستان، دور میساخت.
فرشته میگوید: "چیزهای جدیدی وجود داشت که حواس ما را از آنچه در افغانستان رخ داده بود، دور میکرد، مانند هوای بد، هوای بادی و باران. ما به ساحل می رفتیم و بعد باران می آمد و به خانه برمی گشتیم.
فرشته میگوید که گاهی خانوادهاش میترسید که در تلاش برای ترک افغانستان کشته شوند.
این خانواده یک روز پس از کشته شدن ١٣ سرباز آمریکایی و دست کم ١٦٩ غیرنظامی در یک بمب گذاری انتحاری در ٢٦ اگست، با اتوبوس به فرودگاه کابل منتقل شدند. ترس از حملات بیشتر وجود داشت و با نزدیکتر شدن اتوبوس به فرودگاه، صدای تقریباً دائمی تیراندازی شنیده میشد. فرشته گوشهای کودکش را می پوشاند تا او را از صدای کرکننده تیراندازی، محافظت کند.
این خانواده با چند لحظه تفاوت، آخرین پرواز نیروهای ائتلاف از کابل را از دست دادند و مجبور شدند راه دیگری برای خروج پیدا کنند.
پس از چند روز پنهان شدن از سربازان طالبان در شمال کابل، سرانجام آنها توانستند با پروازی به قطر که توسط موسسه خیریه ایالات متحده به نام Uplift Afghanistan Fund سازماندهی شده بود،بیرون بروند.
اعضای طالبان برای بررسی مدارک مسافران به داخل هواپیما آمدند.
سرانجام پس از آنکه هواپیما پرواز کرد، اعضای خانواده فرشته توانستند نفس راحت بکشند. آنها از قطر به بریتانیا پرواز کردند و در ١٥ اکتبر به ادینبورگ رسیدند. پس از پیروی از قواعد و قرنطینه کووید، آنها به لوئیس انتقال یافتند.
فرزانه میگوید که اکنون با خانواده در شهر استورنووی زندگی می کنند. او می گوید: "خیلی زیباست. من عاشق قدم زدن در اطراف محوطه قلعه (لوئیس) هستم. محیطی آرام و آرامبخش است. همچنین مردم مهربان هستند و بسیار حمایت می کنند. چون من تازهوارد شهر هستم، گم میشوم. اما می توانم از کسی بپرسم و آنها با مهربانی سعی میکنند من را به راهی که میخواهم، راهنمایی کنند."
خانوادهای از پناهندگان سوری که قبلاً در استورنووی زندگی می کردند نیز به آنها کمک میکنند تا با زندگی جدید خود سازگار شوند. فرزانه می گوید: "آنها هم تجارب مشابه داشتهاند و به ما میگویند: "نگران نباشید، پریشان هم نباشید."
این خواهران در افغانستان برای موسسه خیریه اسکاتلندی، بنیاد لیندا نورگرو، کار میکردند. این موسسه خیریه با دولت بریتانیا تماس گرفت تا این خانواده را نجات دهد.
لیندا نورگرو امدادگری از جزایر غربی اسکاتلند بود که در پروژههای کمک به زنان و دختران در افغانستان فعال بود. او در سپتامبر ٢٠١٠ توسط طالبان ربوده شد و هنگام عملیات نجات، جان باخت.
پدر و مادرش، جان و لورنا، این موسسه خیریه را به نام او تأسیس کردند.
این خواهران هنوز به طور رضاکار (داوطلبانه) با این موسسه خیریه همکاری دارند، آنها همراه با مرتضی و ذاکر امیدوارند بتوانند کار پیدا کنند یا تحصیلات خود را از سر بگیرند.