محرومیت اجتماعی برای آنهایی که جان‌مان را به خطر انداخته‌اند

خود کرونا وقتی به مترو می‌آید، ماسک می‌زند که درگیر آلودگی‌های دیگر نشود، نمی‌دانم شما این حجم از بی مسؤولیتی یا بی اعتنایی یا خوش خیالی را از کدام دکان خریده‌اید که به همین راحتی بدون ماسک به جامعه می‌آیید؟

عصرایران؛ مصطفی داننده- سه جوان بدون اینکه ماسک به صورت داشته باشند، کارت زدند و وارد مترو شدند. مامور گیت هم آنها را دید اما هیچ نگفت. آنها تنها بی‌ماسک‌های مترو نبودند و در هر ایستگاه تقریبا یک یا دو مسافر اینگونه سوار یا پیاده می‌شدند.

اول دوست دارم از این افراد که با خیال راحت و بدون ماسک وارد مترو می‌شوند، بپرسم که شما چه واکسنی زدید که اینقدر راحت دل به دریای یکی از آلوده‌ترین نقاط می‌زنید؟ مترو قبل از کرونا منبع هزار بیماری بود چه برسد که حالا کرونا هم هست و جولان می‌دهد.

خود کرونا وقتی به مترو می‌آید، ماسک می‌زند تا درگیر آلودگی‌های دیگر نشود، نمی‌دانم شما این حجم از بی مسؤولیتی، بی‌اعتنایی یا خوش‌خیالی (و دربارۀ برخی شاید بلاهت) را از کدام دکان خریده‌اید که به همین راحتی بدون ماسک به جامعه می‌آیید؟

دوم باید به مسؤولان محترم مترو تذکر داد که چرا هیچ برخوردی با این دسته آدم‌ها صورت نمی‌گیرد؟ مگر نه اینکه در ورودی ایستگاه‌ها اعلام و اعلان شده ورود افراد بدون ماسک به مترو ممنوع است؛ پس چرا این دسته از افراد وارد ایستگاه‌های مترو می‌شوند؟ اگر همین آدم‌ها بلیت نداشتند و از گیت رد می‌شدند، مامور شما زمین را به زمان می‌دوخت اما در موضوع سلامت مردم انگار نه انگار!

گویا شما هم مثل این افراد تصور کرده‌اید، کرونا به پایان رسیده است و می‌توان مثل روزهای ماضی زندگی کرد و از فضل لذت برد.

این همه بی‌مبالاتی از سوی مسؤولان مترو قابل پذیرش نیست و امید که هرچه زودتر فکری به حال آدم‌های بدون ماسک کنند.

سوم هم می‌خواهم بدانم ستاد ملی کرونا دقیقا در این روزها چه می‌کند؟ اُمیکرون، پشتِ در ایستاده است اما انگار نه انگار. حمید سوری اپیدمیولوژیست و رئیس کارگروه پیش گیری و بهداشت ستاد ملی مقابله با کرونا می‌گوید:«فورانی که اپیدمی با واریانت امیکرون به دنبال خواهد داشت، نگران‌کننده است یعنی مثل آتش‌فشانی است که یک دفعه گدازه‌های آن دامان مردم و کشور را خواهد گرفت. اصلا نباید به شرایط موجود دل خوش کنیم چون این شرایط بسیار شکننده است.» در عمل اما هیچ کاری نمی‌کنیم. نه سخت‌گیری، نه پی‌گیری و نه حتی تذکر.

مگر می‌شود اینقدر ساده‌انگارانه با یک پدیده اجتماعی برخورد کرد؟ ابتدایی‌ترین کار این است که دوباره زدن ماسک در کشور اجباری شود. از همین امروز خدمات به کسانی که واکسن نزده‎‌اند باید قطع شود. کسانی که سلامت جمعی آدم‌ها را به خطر می‌اندازند، نباید از خدمات اجتماعی استفاده کنند مادام که حداقل یک دُز واکسن بزنند.

بله، اگر کرونا یک بیماری غیر قابل انتقال بود واکسن نزدن این افراد توجیه داشت اما حالا سهل‌انگاری و آسان‌گیری بر کسانی که سلامت دیگر شهروندان را به خطر می‌اندازند، غیرقابل قبول است.

تا اُمیکرون همه‌گیر نشده است باید فکری کرد و گرنه دوباره به نقطۀ اول باز می‌گردیم. یادمان نرود ما همچنان روزانه حدود 50 نفر کشته می‌دهیم و این نشانۀ خوبی نیست.

کانال عصر ایران در تلگرام