Name: سبکی جدید در نقاشی ایران و جهان: فرش های قدیمی از زیر پا به روی دیوار می روند و ماندگار می شوند (+عکس و فیلم)
Uploaded: 2021-12-17T00:53:24+03:30
Description: الهام صباغ، هنرمندی است که با روش ابداعی خود به فرش های قدیمی و مستعمل، حیاتی تازه می بخشد.

الهام صباغ، هنرمندی است که با روش ابداعی خود به فرش های قدیمی و مستعمل، حیاتی تازه می بخشد.

"نقاشی روی فرش" سبکی است که یک هنرمند ایرانی برای اولین بار در جهان ابداع کرده است؛ سبکی که برغم تازگی اش، پیوندی عمیق با فرهنگ و هنر دیرین ایرانی دارد و فرش های قدیمی را با رنگ های جدید به چرخه زندگی باز می گرداند و از زیر پا به روی دیوارها می برد؛ گو این که این بار، نه حکایت "از فرش به عرش رفتن" که قصه "به عرش رفتن خود فرش" است!

الهام صباغ، این سبک جدید را با برگزاری نمایشگاهی در خرداد 1400 معرفی کرد؛ نمایشگاهی که با استقبال هنردوستان همراه شد و به زودی کارهای او در استانبول ترکیه نیز به نمایش گذاشته خواهد شد.

تأملی در سبک نقاشی روی فرش

همواره یکی از راه های لذت بردن از زندگی توجه به جزئیات اطراف است.

عادت های فراموش شده و تمرکز و تفکر در رابطه با آنچه بر ما گذشته، ادامه زندگی غیرمنصفانه و پر از رنج طبیعت، از نو ساختن آن برای ادامه حیات و استفاده از جذابیت های موجود باعث شکوفایی عاطفه ای نو میشود تا لذت جان بخشیدن به ارزشی که بی ارزش شده ، به سبکی نو، احساس شود.

هنرمند به کمک مهارت خویش، با حرکت در خلاف جهت عادت و با اضافه کردن دوباره آنچه که عزیز می داشته ، سبکی نو را در نقاشی ابداع نموده است.

سبکی که در آن فرشهای کهنه دیگر به مانند قبل بی ارزش دیده نمی شدند، بلکه از زیر به رو اورده شده اند.

این بار بوم جواب گوي حال زيرين لايه هاي عميق احساس نبود و تخته فرش ها از آغاز شنيده شدند، روزگار گذران آنها ديده شدند و در جريان روان و جاري، همدل و هم مسير صداي زير و رويي را نواختند.

با رویکرد پست مدرنيستي به سراغ فرش رفته و برای اولین بار در تاریخ نقاشی با ابداع سبکی نوین، به جاي بوم بر روي فرش نقاشی کرده است.

فرشهایی که براي این کار انتخاب کرده است، فرشهای بسیار اصیل ایرانی ولی مستعمل بوده اند که کاربردي بسیار دم دستي داشته و گاه حتی قابل بازشناسایی به عنوان فرش نبوده اند.

در مواجهه با هر فرش جدا از توجه به طرح، نقش و رنگ آن، زمان/ مکان يكه اي را که با فرش داشته به خاطر آورده است و این زمان/ مکان صـــرفاً موقعیت فعلی مواجهه نیست لکه تمام زمان ها و مکان هایی است که هر کدام طی کرده و در این حال، با هم تلاقی کرده اند.

از انواع برخوردهاي مصطلح، برخوردي را برگزیده که در آن هیچ طرف این مواجهه ثابت و بی جان نباشد. اختیاردار فرش نشده است و فرش را مقامدار حکایت و سخن دیده و گویی که فرشها با او سخن آغاز کردند. در مراحل اولیه شسـتشـو، ترمیم، مرور خاطرات از ابتدای بافت توسط هنرمندان فرهیخته و رنگ گذاري، شنونده فرشها بوده است.

بعد از این گوش دادن است که گفتگو آغاز می شـــود و ذهنیتی را که بعد از این گوش فرا دادن در هنرمند زنده شــــده با مادیت فرش گره زده است. گویی تار قدیمی فرش که او را به بیان آورده با پود خواستی از جانب خود گره زده است. خود را به دام گره ها انداخته، به دام روح و سرگذشت طرح و نقش فرش، تا چیزي از خودش را به چالش کشیده باشد.

گاهی پایش در یک نقطه ثابت از فرش گیر کرده و گاهی در یک نقطه بی حرکت از روحش، اما در نهایت خود را از این نقطه هاي غرق بیرون کشـــــیده و با توانی نو موقعیت خود را در گفتگویی عاطفی با فرش به سرانجام رسانده است. گاهی به آن سوار شده و گاهی از آن زمین خورده، و گاهی در برابر آن عصـیان کرده، اما همواره آن را عزیز داشته است.

پس از برقراری پیوند بین هنرمند و فرش، خالق آثار سوار بر عالم خیال شده و نقشی نو بر نقش و حکایت زیرین فرشها کشیده است.

این سبک بی نظیر، جنگ بین دو اراده است: فرش و نقاشی. حاصل این جنگ رهایی هنرمند و فرش، از قابها و قالبها و زنده تر برخاستن بوده است.

نقاش براي خلق اين آثار در مسيري غير قابل پيش بيني گام نهاده، اين جريان رهايي، هوايي تازه بود كه فرصت نفس كشيدني نو رابراي خويشتن واثر پديد آورده است. فرش ها جانی دوباره گرفتند و فرصت یافتند تا با افتخار و سربلندی، همچون گذشته، مقابل دیدگان قرار گیرند.

حالا دیگر فرش های مستعمل نه روی زمین، بلکه به مانند تابلویی با ارزش و به صورت نقاشی رو دیوارها نصب می شوند‌.

با نگاه عمیق به این آثار می توان دریافت که هنرمند به خوبی توانسته از ظرفیتهای فراموش شده و موجود استفاده نموده و مبدع سبکی نوین گردد.

درباره الهام صباغ ملایی

تولد: 31 تیر 1362 خورشیدی، تهران
متاهل
ایمیل: Sabbagh_elham@yahoo.com

تحصیلات و آموخته ها

کارشناس ارشد (فوق لیسانس) پژوهش هنر، دانشگاه علم و فرهنگ تهران، 1397-1399
کارشناس (لیسانس) نقاشی، دانشکده هنر معماری دانشگاه آزاد اسلامی تهران، 1387- 1390
فوق دیپلم هنرهای تجسمی، دانشگاه آزاد اسلامی اسلامشهر، 1379- 1382
دیپلم نقاشی، هنرستان فن آفرین، تهران، 1377-1379
کارگاه طراحی، استاد هانیبال الخاص – 1383
کارگاه رنگ، استاد بابک اطمینانی – 1386
کارگاه کمپوزیسیون، استاد بابک اطمینانی - 1386
کارگاه طراحی، استاد علی ندایی – 1387
کارگاه نقاشی آزاد، استاد محمد خلیلی – 1394
دوره نقاشی دیجیتال، استاد علی کیانی (مدرسه اینورس) – 1396

سوابق و توانمندی ها

مدرس عالی نقاشی، خلاقیت و سفال/ مجتمع آموزشی برهان، 1399 – 1391
نمایش آثار نقاشی/ موضوع گلهایی برای مادرم، نگارخانه معرفت – 1393
نقاشی قهوه خانه ای/ ورک شاپ شهر تهران، 1393
نمایش آثار نقاشی/ موضوع نقش ذهن، نگارخانه فردوسی – 1392
نمایش آثار نقاشی/ موضوع بازی رنگها، فرهنگسرای ابن سینا –1392
نمایش آثار نقاشی/ نگارخانه معرفت، – 1391
مدرس نقاشی و مجسمه/ مرکز آموزش عادل، 1389 – 1388
مجسمه سازی/ ورک شاپ شهر تهران، 1386 – 1385
نمایش آثار نقاشی/ موضوع انتزاعی، نگارخانه بانو – 1382
مدیر گروه هنر/ مرکز هنرهای تجسمی ایلیا، 1383- 1382
مدرس طراحی و نقاشی/ مرکز هنرهای تجسمی ایلیا، 1383- 1382
طراح دکوراسیون داخلی/ مجتمع آموزشی راه تربیت، 1379 – 1378

برای دیدن عکس ها در اندازه بزرگتر، روی آنها کلیک کنید

دانلود

فیلم اصلی

Elham Sabbagh: Painting on carpet

Considering the details of one’s surroundings always has been one way to enjoy life.
Forgotten habits and concentration and contemplation on what has happened to us in the past, continuing the unfair and suffering life of nature and recreating it for living and using attraction cause new emotions to blossom in order to make values alive in a new way.

The artist with her skills by disobeying the habits and adding what was important to her has created a new painting style. The style in which the old carpets are not worthless anymore, but they can appear from beneath to surface.

Canvas is not capable enough to respond to deep layers of emotion and carpets were heard from the beginning and their past were seen.

The artist has gone to the carpets with a postmodernist approach and for the first time in history of art has painted a carpet rather than a canvas as an innovation. The carpets which have been chosen are ordinary Iranian ones but not bran new and sometimes not even remarkable.

Confronting with each carpet, except for considering the pattern, color and shapes the artist has considered time and situation that the carpet has had within itself. Time and situation is not only the exact time of this confrontation but also all the moments and places that both subject and object has passed till this time.

The artist is not the owner of the carpet and has seen the carpet as the owner of itself- a story teller.as if the carpets are speaking with her. The artist is the one who listens to the carpets during the process of painting. And just after this phase the conversation begins. And the mindset which has been created has been woven into the carpet. As if she has knotted the old thread of carpet into her own threads of desire. She has trapped herself into the knots, into the pattern and fate of the carpet to challenge herself. Sometimes stocked in a specific pot of the object and sometimes in a spot of her own soul but finally get herself out of these spots and with a renewed power has begun an emotional conversation with the carpet. Some time has ridden the carpet and sometimes has fallen down, sometimes a rebel and sometimes an endeared.

After the reunion between the artist and the carpet, she has applied her imagination and has added a new patter to the patter beneath.

This remarkable style, is the war between two wills, the carpet’s will and the artist’s will. The result of this war is the liberation of the artist from old frames of work.

She has stepped into an unpredictable path for creating these works of art. this process of liberation was a fresh air providing a chance to rebreathe for her and for the artwork. The carpets became alive again and had an opportunity to reappear honorably. Now, the old carpets were not under one’s steps anymore but n the walls and in front of one’s eyes.

With a profound consideration one can find that the artist has used up the forgotten capacities well and has done an innovation.