عصرایران؛ علیرضا گرانپایه- با برگزاری مسابقات هفته گذشته لیگ برتر، حالا هر کدام از تیم‌های لیگ 7 مسابقه انجام دادند و نیم فصل اول به نیمه رسیده است ولی باور کنید هنوز که هنوز است یک مسابقه تماشایی در لیگ حرفه‌ای فوتبال ایران برگزار نشده است.

وقتی می‌گوییم تماشایی منظورمان مسابقه‌ای در حد بازی بارسلونا و پاری‌سن‌ژرمن در لیگ قهرمانان اروپا نیست که عادل فردوسی‌پور فریاد بزند که "اصلا چیه این فوتبال" یا "تن و بدن من داره میلرزه".

تماشایی یعنی یک مسابقه استاندارد با تعدادی گل و عملکرد فنی قابل قبول که حداقل لذت از تماشای یک مسابقه فوتبال به یک هوادار فوتبال منتقل کند.

برای اینکه متوجه سطح کیفی بسیار پایین لیگ ایران شوید اصلا نیاز نیست که اعداد و ارقام عجیب و غریبی آنالیز کنید.

در تمام مسابقات لیگ امسال تا به اینجا 84 گل به ثمر رسیده است.

بهترین خط حمله مربوط به سپاهان با تنها 10 گل زده در 7 مسابقه یعنی به صورت میانگین 1.4 گل در هر مسابقه است.

برای درک آمار بسیار عجیب گل زده در لیگ ایران، بگذارید همین آمار در چند لیگ دیگر بررسی کنیم.

در لیگ ستارگان قطر تا به اینجا هر تیم 9 مسابقه انجام داده است و السد با 36 گل بهترین خط حمله را دراختیار دارد، تنها 4 تیم در لیگ قطر خط حمله‌ای ضعیف‌تر از صدرنشین لیگ ایران دارند! ماجرا در لیگ امارات هم متفاوت نیست.

آنجا هم العین در 10 مسابقه 27 گل به ثمر رسانده است.

به سراغ لیگ‌های خارج از قاره آسیا نمی‌رویم که فاصله بدجور زیاد است. البته همه چیز مربوط به تعداد گل زده تیم‌ها نیست. کافیست چند مسابقه لیگ که یک طرفش یکی از شانس‌های قهرمانی مثل استقلال، پرسپولیس و سپاهان قرار دارد را ببینید و متوجه شوید که چه عذابی را باید 90 دقیقه تحمل کنید.

بازی پراشتباه، با کمترین خلق موقعیت و تعداد شوت درون چارچوب.

بگذارید اینجا هم پای آمار را وسط بکشیم. هفته گذشته در هفته ششم فقط یک تیم بیشتر از عیسی آل‌کثیر مهاجم قرمزها شوت در چارچوب زده است.

آل‌کثیر زننده چهار تا از پنج شوت در چارچوب پرسپولیس بود. تعداد مجموع شوت آل‌کثیر هم حتی از سه تیم لیگ برتر بیشتر بوده است.

در طول این سال‌ها حرف از تعطیلی فوتبال و تزریق منابع مالی‌اش به ورزش‌های دیگر زیاده به میان آمده است، بعضی از مدافعان فوتبال در ایران هم در برابر این درخواست اغراق شده گارد گرفتند و نوشتند که محبوبیت فوتبال با هیچ ورزشی در ایران قابل مقایسه نیست اما کیفیت فوتبالی که این روزها در لیگ ایران به نمایش گذاشته می‌شود هیچ تناسبی با حواشی و پول‌هایی که برای رونق این ورزش از جیب ملت هزینه می‌شود، ندارد.

آخرین باری که فوتبال سهمی در نشاط اجتماعی مردم مثل واکنش مردم به عملکرد درخشان تیم ملی کشتی ایران در مسابقات جهانی داشته را چه کسی به یاد می‌آورد؟