ایتالیا/ مشاوره رایگان «وکلای خیابان» به بی‌خانمان‌ها

افرادی که به کمک نیاز دارند عمدتا شغلشان را از دست داده‌اند و مشکل سلامتی دارند. دشواری‌های اجتماعی معمول مثل شکست در روند مهاجرت و همراه آوردن خانواده‌های مهاجران هم هست. در نتیجه همه این‌ها، افراد به دام فقر مطلق می‌افتند.

«وکلای خیابان» بزرگ‌ترین و هم‌زمان کم‌درآمدترین دفتر وکالت در ایتالیا است. این مرکز خدمات حقوقی در سال ۲۰۰۰ در شهر بولونیا (شمال ایتالیا) برای حمایت از کارتن‌خواب‌ها و بی‌خانمان‌هایی تاسیس شد که به‌دلیل نداشتن آدرس، از حق برخورداری از وکیل محروم بودند. فعالیت‌های وکلای خیابان حالا در سراسر این کشور دنبال می‌شود.

به گزارش یورونیوز، در شهر ناپل در جنوب، «بازار» وکلای خیابان به شدت داغ است. فرانچسکو پریوره، وکیل عضو این دفتر می‌گوید: «نهاد ما با امضای یک پروتکل همکاری با شهرداری ناپل و در هماهنگی با انجمن‌های محلی، به بی‌خانمان‌ها کمک می‌کند تا یک اقامتگاه مجازی داشته باشند. آدرس این اقامتگاه که وجود خارجی ندارد، در حکم یک نشانی عادی است و به موکلان ما امکان می‌دهد که به خدمات بهداشتی، لیست انتخابات و کارت هویت دسترسی داشته‌ باشند.»

در شهر ناپل، وکلای خیابان به‌ویژه با یک نهاد مدنی امدادرسان با به‌حاشیه‌رانده شده‌ترین بخش‌های جامعه همکاری می‌کند: فرودستانِ بی‌کار و بی‌خانمان.

فلاکت اجتماعی و رنج بدنی

ارنستینا سروو، عضو موسسه «دِدال آس» می‌گوید: «افرادی که به کمک نیاز دارند عمدتا شغلشان را از دست داده‌اند و مشکل سلامتی دارند. دشواری‌های اجتماعی معمول مثل شکست در روند مهاجرت و همراه آوردن خانواده‌های مهاجران هم هست. در نتیجه همه این‌ها، افراد به دام فقر مطلق می‌افتند.»

بی‌خانمان‌ها در مرکز خدمات اجتماعی غیردولتی، حمام می‌کنند. آن‌ها سرپناه و کس و کاری ندارند و عملا به چشم کسی نمی‌آیند. «وکلای خیابان» برای همین هدف مبارزه می‌کنند: یافتن جا و اندکی کرامت برای بی‌خانمان‌ها و مطرودترین گروه به حاشیه‌رانده‌شدگان.

لوچیانو، یکی از بی‌خانمان‌های مرتبط با «وکلای خیابان» یکی از این فراموش شدگان است. او علاوه بر همه دشواری‌ها، دوجنسیتی است و قرار است پس از سال‌ها انتظار به‌زودی برای تغییر جنسیت عمل کند. او می‌گوید: «من به اسناد هویتی و یک اقامتگاه نیاز دارم. بعد می‌توانم با افراد دیگر برای تغییر جنسیت حرف بزنم. اینطوری حال خوبی ندارم. حالم خوش نیست.»

فرانچسکو پریوره، عضو «وکلای خیابان» می‌گوید تجربه زندگی پدرش او را به این مبارزه کشانده است: «من پدرم را می‌دیدم که قربانی بی‌عدالتی بود. به خودم گفتم اگر می‌توانستم از او دفاع کنم، کارش به اینجا نمی‌کشید.»

«وکلای خیابان» هر سال حدود ۳ هزار پرونده رایگان قبول می‌کند. هدف این گروه،‌ فراتر از دفاع از مطرودان، آوردن این انسان‌های پرشمار جلوی چشمان جامعه است.