عصر ایران ؛ کاوه معینفر - فیلم کوتاه همیشه یک محل ورود برای علاقه مندان سینما به عرصه فیلمسازی است، شروع راه است اگرچه بسیاری از فیلمسازان حرفهای در ادامه فعالیتشان باز از ای مدیوم برای خلق آثاری متفاوت استفاده کرده اند نمونه بارز آن مرحوم عباس کیارستمی.
فیلم کوتاه پل ارتباطی به سینمای حرفهای و محل بروز خلاقیتها و تواناییهای فیلمسازان آینده است. در تمام دنیا به نوعی این قانون صدق میکند که فیلمسازان ابتدا با فیلم کوتاه پا به جهان سینماگذاشته اند و در ادامه راه به جایگاه حرفهای در سینما رسیدهاند. به مثابه خون تازه ای است که بر تن سینمای هر کشوری وارد میشود.
از همین منظر ساختن فیلم کوتاه و ارائه آنها در جشنواره ها یک قلاب برای جوانان و علاقه مندان فیلمسازی است که نگاهی به آینده فعالیت در حرفه سینما دارند.
امسال اولین سالی است که جشنواره فیلم کوتاه تهران در لیست جشنواره های قرار گرفته است که میتواند به آکادمی اسکار فیلم معرفی کند و به عنوان یکی از جشنوارههای فیلم کوتاهی خواهد بود که شرایط حضور در اسکار را برای برگزیدگانش به همراه دارد و به اصطلاح Oscar Qualified شده است. طبیعتا این قضیه اهمیت و حساسیت آنرا خصوصا برای فیلمسازان داخلی بالا برده است. حال در چند روز اخیر جشنواره فیلم کوتاه تهران با حواشی متعددی همراه بوده است و بسیاری از فعالان فیلم کوتاه از طرق مختلف اعتراض خود را به روند انتخاب و سانسور فیلمهای این دوره جشنواره اعلام کردهاند.
علی عسگری یکی از فیلمسازان شناخته شده سینمای کوتاه و عضو آکادمی اسکار در صفحه اینستاگرامش نوشت: «من به عنوان عضو آکادمی اسکار در شاخه فیلم کوتاه، برای حمایت از تمامی فیلمسازانی که فیلمهایشان سانسور شده به فیلم معرفی شده از طرف جشنواره فیلم کوتاه تهران رای نخواهم داد»
آرمین اعتمادی فیلمساز فیلم کوتاه در صفحه اینستاگرامش نوشت: «این سالها حکایت جشنواره فیلم کوتاه تهران بسیار غریب شده است. به جای اینکه محلی برای نمایش استعدادها و پروموت کردن هنرمند و تشویق رویکردهای خلاقانه در هنر باشد، به جای اینکه محملی برای ملاقات "آدمحسابی"ها گردد و صرفا در جایگاه آتشزنهای برای ایجاد جرقه در تقابل استعدادها عمل کند، خود متولی امر شده و با هزار ایما و عشوه و اشاره از هنرمند میخواهد دست نیاز به سویش دراز کند تا مگر فیلمش با صد لینک و کمک و آشنا و غیرآشنا وارد میدان شود. جشنواره، اصل شده و فیلمساز فرع. فیلمساز باید همواره دست به دامن جشنواره باشد تا "دیده" شود، چرا که مفهوم دیده شدن در کشور عزیزمان شدیدا در انحصار گفتمان قدرت گیر افتاده است و انگار خارج از دایره، تو به عنوان هنرمند مستقل، اصلا "نیستی". اساسا وجود نداری و فیلمی نساختهای و هیچ زحمتی نکشیدهای.»
فرنوش صمدی هم یکی دیگر از فیلمسازان شناخته شده عرصه فیلم کوتاه که او هم عضو اکادمی اسکار است در این راستا نوشت: «اینجانب فرنوش صمدی، به عنوان یکی از اعضای آکادمی اسکار، وظیفه خود میدانم جهت اعتراض به سانسور و حذفهای سلیقهای هرساله در جشنواره فیلم کوتاه تهران (جشنوارهای که قرار است حمایتکننده فیلمسازان جوان کشورش باشد) نامهای تهیه کرده و با امضا و حمایت اعضا و خانواده فیلم کوتاه ایران، برای اطلاعرسانی دستاندرکاران و دیگر اعضای آکادمی اسکار از این بیعدالتیها و عمل غیرحرفهای تلاشی کرده باشم. به امید اصلاحات و تغییر رویه جشنواره مورد تایید اسکار» و دربخشی دیگر اضافه کرد که : «معتقدم تنها با رای ندادن به فیلم معرفیشده به اسکار از طرف جشنواره یا شرکت ندادن فیلمهایمان، نمیتوان به جایی رسید و چه بسا در حق کسی که در این میان اصلا تقصیرکار نبوده، اجحاف کردهایم.»
بهرجهت یک نوع سرخوردگی و دلشکستگی در میان تعداد زیادی از فعالین عرصه فیلم کوتاه بوجود آمده است و نکته جالب توجه این که مدیران و مسئولین این عرصه در این زمینه هیچ گونه توضیح یا شفاف سازی ارائه نداده اند. انگار نه انگار که این سیل از نقد و اعتراضات متوجه آنان است!
اگرچه بعد از بر سر کار آمدن دولت جدید احتمال رفتن سیدصادق موسوی به عنوان مدیرعامل انجمن سینمای جوانان ایران از این پست وجود دارد اما این مهم است کا تا اخرین لحظه زمان مدیریت نسبت به تصمیمات و اقدامات انجام گرفته پاسخگو باشند.
قطعا فیلمساران فیلم کوتاه و فعالین در این حوزه این بی توجهی و پاسخگو نبودن را فراموش نخواهند کرد. امیدواریم محمد خزاعی که اخیرا رئیس سازمان سینمایی شده است در این زمینه اقدامی انجام دهد.
آرمین اعتمادی در بخش دیگری از اعتراضیهاش به درستی اشاره داشته است : «فراموش شده است که جشنواره به اعتبار آثار و خالقانش است که جشنواره میشود و وقتی به زیربنای خود پشت کند، وقتی یکبهیک ستونهای اصلی خود را از جا بردارد، دیر یا زود فروخواهد ریخت؛ پس از آن دیگر چه فرقی میکند که این مخروبهی فرمایشی "اسکار کوالیفاید" باشد یا نباشد؟ »
الان طرح صیانت گذاشتن این همه آدم اعتراض و نقد کردن و حتی کار به جایی رسیده اینایی که دارن طرح رو اجرا میکنن به گفته خودشون 100 هزار تا فحش و بد و بیراه شنیدن آخرش میگن منتقداا تو زمین دشمنن و هیچی از این طرح نمیدونن و از این حرفا!!!
شما هم در بهترین حالت سرنوستتون همینه عزیزان، اخرش اگر اعتراضی هم بکنید و صداتون هم با فرض محال به جایی برسه تهش همینیه که توی طرح صیانت داره اتفاق میافته.