عصرایران؛ مصطفی داننده- حسن یزدانی که به قول هادی عامل «شیر مادر و نان پدر حلالش» دچار عارضه «آلوپسی آره آتا» شده است. این عارضه که به ریش موی سر یا صورت یک فرد منجر میشود، یک دلیل خاص دارد و آنهم فشار و استرس است.
در تصاویر تلویزیونی همه دیدیم که بخشی از ریش های حسن یزدانی ریخته است. معلوم است که او بعد از شکست در فینال المپیک، حسابی تحت فشار و استرس بوده است.
حسن؛ دوست داشته دل مردم را شاد کند.او، «آه» مردم بعد از فینال المپیک را با جان و دل حس کرده و همه اینها شده بود یک فشار بزرگ. خوشبختانه با یک کشتی عالی و بینظیر هم این فشار را از روی خود برداشت و همه ایران را خوشحال کرد. شاید بعد از سوت پایان بازی، ایران سبکترین کشور جهان بوده، چون همه از خوشحالی به آسمان پریده بودند.
دیدن این ریش ریخته اما حسابی آدم را به فکر فرو میبرد که چگونه است حسن یزدانی به خاطر یک کشتی و بار مسئولیت که خاطر آن به دوش میکشد، دچار این عارضه میشود اما برخی از مسئولان کشور که بار زندگی مردم به دوش آنهاست هیچ نشانهای از استرس ندارند.
حسن یزدانی از المپیک تا جهانی؛ شب و روز نداشته تا نقره را طلا کند. به قول حضرت حافظ:« گویند سنگ لعل شود در مقام صبر/آری شود ولیک به خون جگر شود» این پلنگ مازندران؛ خون جگرها خورد تا امروز همه با حال خوب روزمان را آغاز کنیم.
فراموش نکنیم که حسن یزدانی در 7 سال اخیر یا طلا آورده یا نقره. یعنی نمرهاش 20 است. ولی آنهایی که استرس ندارند، کارنامه درخشانی هم از خود به جای نگذاشتهاند و وضع زندگی مردم به خوبی حکایت از این داستان دارد. تازه آنها طلبکار هم هستند که مردم باید قدردان ما باشند و در این درحالی است که «شرمنده مردم هستم» از دهن حسن یزدانی نیفتاد.
به خدا که با حلوا، حلوا کردن دهن شیرین نمیشود. حسن یزدانی کار کارد و کار اما مسئولین کشور متأسفانه فقط شعار میدهند و بدتر از اینکه در این سالها سخت، میبینیم که این شعار دادن بیشتر و پررنگتر شده است. گویا آنها به این نتیجه رسیدهاند که با شعار کارها پیش میرود و به کار نیست.
فیلمهایی از حسن یزدانی و کادر فنی تیم ملی پخش شد که نشان میداد آنها برای لحظه، لحظه کشتی فینال برنامه داشتند. حتی در اتاق علیرضا دبیر رئیس فدراسیون کشتی هم نکات فنی را مرور میکردند. آنها میدانستند با انشالله انشالله این سری میبری، طلا به گردن هیچ کشتیگیری آویزان نخواهد شد.
حسن یزدانی معلم خوبی برای همه ماست. به ویژه آنهایی که نشان مسئولیت به سینه دارند.
همیشه میگفتم چرا حسن روحانی، یا رحمانی فضلی یا حتی ظریف
یکم لاغر نمیشن؟ یعنی یکم استرس و فشار کاری میتونه آدم رو لاغر کنه
ولی اینا اصلا هیچی