به گزارش یورونیوز، بخش زیادی از خاک هلند زیر سطح دریا قرار دارد. به همین دلیل جاری شدن سیل و عبور سامانه های طوفانی همواره برای این کشور یک تهدید به حساب می آمده است.

دولت هلند پس از جاری شدن سیلی ویرانگر در سال ۱۹۱۶ تصمیم به ساخت سدی بین خلیج زایدرزی (Zuider Zee) و دریای شمال گرفت. احداث این سد عظیم که «آفسلایت دک» یا سد دریابند خوانده می شود در سال ۱۹۳۲ به پایان رسید.

سد دریابند باعث شد تا خلیج زایدرزی با آب شور آن به دریاچه آب شیرین آیسل (Ijsselmeer) تبدیل شود. این دریاچه مصنوعی بزرگترین دریاچه هلند محسوب می شود.

تاثیر ساخت سد دریابند بر زندگی ماهی‌ها چه بود؟

بسیاری از ماهی ها برای تخم گذاری از آب های شور دریای وادن در بخش جنوب شرقی دریای شمال به دریاچه آب شیرین آیسل می روند. ووتر فان در هی، زیست شناس دریایی می گوید: «ساخت سد آفسلایت دک پیامدهای شدیدی برای طبیعت در زیر آب های دریای وادن داشت.»

ووتر فان در هی با یکی از سازمان هایی همکاری می کند که از محافظت از محیط دریای وادن دفاع می کند. او درباره سد دریابند می گوید: «این سد راه عبور یکصد گونه از ماهی ها را که بین آب های شور و آب های شیرین رفت و آمد می کردند گرفته است. رفت و آمد آنها اکنون غیرممکن است.»

بنا به اعلام وزارت زیرساخت ها و محیط زیست هلند دریچه هایی در سد دریابند کار گذاشته شده است تا به ماهی ها اجازه عبور بدهد. با این حال جریان آبی که از این دریچه ها می گذرد بسیار سریع است و به همین دلیل تعداد محدودی از ماهی ها امکان عبور از آنها را پیدا می کنند.

کارشناسان محیط زیست درباره وضعیت ماهی ها در پشت سد دریابند گفته اند: «میلیون ها ماهی در دریای وادن در مقابل این دریچه ها هستند زیرا بوی آب شیرین در سوی دیگر را حس کرده اند و می خواهند به آن سو بروند اما جریان آب خیلی سریع است و انتقال از محیط آب شور به آب شیرین برای آنها بسیار ناگهانی خواهد بود.»

این مشکلات باعث شده است تا تعداد بسیاری از گونه های ماهی حتی در آبراه های خارج از هلند مانند رود راین کاهش یابد. به گفته کارشناسان در سال ۲۰۱۸ شمار ماهی ها در دریای وادن ۹۰ درصد کاهش یافت.

ساخت سد «آفسلایت دک» همچنین بر روی گیاهان دریای وادن به ویژه علف های دریایی تاثیر گذاشته است. لورا گوورس، بوم شناس در دانشگاه خرونینگن در هلند از سال ۲۰۰۷ تاکنون در حال مطالعه بر روی علف های درایی در دریای وادن است. او درباره این گیاهان می گوید: «آنها برای تنوع زیستی اهمیت دارند و مانند جنگل های کرنا و صخره های مرجانی به زیست بوم شکل می دهند. علف های دریایی همچنین محیط امنی برای رشد ماهیان جوان ایجاد می کنند. مواد کربنی را جذب می کنند و قابلیت جذب مواد سمی داخل آب را نیز دارند.»

لورا گوورس در عین حال گفت: «با این حال علف های دریایی تقریبا به طور کامل در هلند از بین رفته اند.»

این بوم شناس از سال ۲۰۱۴ بر روی طرحی برای بازگرداندن علف های دریایی به دریای وادن کار می کند.
کاشت دستی علف‌‌های دریایی در دریای وادن

لورا گوورس به همراه شماری از همکارانش و افراد داوطلب دائم به نقاط مخالف دریای واردن می رود تا علف های دریایی بکارد. آنها کاشت علف های دریایی را با استفاده از روشی که دانشمندان کشف کرده اند انجام می دهند تا این گیاهان در مقابل جریان آب دوام بیاورند.

کاشت علف دریایی در دریای وادنLaura Govers

تخمین زده می شود که لورا گوورس و همکارانش از سال ۲۰۱۸ تاکنون توانسته اند تعداد علف های دریایی در دریای وادن را از ۱۰ هزار به ۱۰۰ هزار برسانند. این رقم به این معنا است که ۱۷۰ هکتار از سطح دریای وادن اکنون با علف دریایی پوشانده شده است.

لورا گوورس با این حال می گوید: «برای ایجاد زیست بومی سالم در دریای وادن مطمئنا ده سال دیگر زمان نیاز داریم.»
ایجاد رود مصنوعی برای عبور ماهی‌ها

یکی دیگر از طرح های نوین برای کمک به بهبود به زیست بوم در اطراف سد دریابند ایجاد رودی مصنوعی برای عبور ماهی ها است. این رود مصنوعی که طول آن چهار کیلومتر خواهد بود به ماهی های ضعیف تر که به دلیل جریان تند آب امکان عبور از دریچه های سد را ندارند امکان می دهد تا از آب شور به سمت آب شیرین و بالعکس حرکت کنند.

این رود مصنوعی قرار است در نزدیکی یک روستا ایجاد شود و آب آن نیز مخلوطی از آب شیرین و آب شور خواهد بود تا ماهی ها با تغییر ناگهانی روبرو نشوند.

به گفته کارشناسان حتی گونه هایی از ماهی ها که معمولا از دریای وادن به دریاچه آب شیرین آیسل نمی روند نیز از ایجاد این رود مصنوعی منتفع خواهند شد.

یورونیوز به مناسبت «هفته سبز اروپا» معضلات محیط زیستی در برخی از کشورهای اروپایی و طرح هایی را که در این کشورها برای کاهش آلودگی‌ و حفظ زیست‌ بوم در حال اجرا است بررسی می کند.

کانال عصر ایران در تلگرام

تماشاخانه