عصر ایران؛ مازیار دانیالی- ب ام و (BMW) از نمونه هایی است که در دانش اقتصاد و آموزه های برندسازی به عنوان یک شاخص مورد بررسی قرار می گیرد. برندی که اکنون در قله اعتبار و شخصیت ایستاده اما داستانی دارد که 105 سال قدمت داشته و چالش ها و ماجراهای بسیاری را شامل می شود. ب ام و یعنی نمادی از نظم و دقت آلمانی در شکل گیری یک موفقیت بزرگ که در ادامه بطور خلاصه نگاهی به داستان آن خواهیم داشت.
تولید روباتیک خودرو در کارخانه BMW
شاید برایتان سوال باشد که BMW چه اطلاعاتی را همراه خود دارد. در پاسخ باید گفت: بایرشه موتورِن وِرکه آگ (Bayerische Motoren Werke AG) کدی است که اگر حرف اول هر کلمه از آنرا جدا کنیم آنگاه ب ام و شکل می گیرد. ترجمه این نام نیز می شود: خودروسازی باواریا یا بایرن.
براساس اطلاعات موجود؛ ب ام و در 7 مارس سال 1916 فعالیت خود را آغاز کرد و علاوه بر وسایل نقلیه موتوری، تا سال 1945 در زمینه تولید موتورهای هواگرد نیز فعالیت داشت.
برخی لوگوی ب ام و را به خاطر محیط، الگوی دایره ای و البته سابقه حضور کمپانی مذکور در صنعت هوانوردی به ملخ هواپیما ربط می دهند در حالیکه اینگونه نیست. رنگ آبی و سفید لوگو به پرچم باواریا مربوط می شود و شکل دایره ای نیز هیچ مفهوم خاص و پنهانی ندارد.
اما به هر ترتیب لوگوی ب ام و در لیست برترین لوگوهای طراحی شده در تاریخ قرار دارد زیرا در بررسی های کارشناسی بالاترین امتیازهای ممکن در زمینه شناسایی توسط مخاطب طی کوتاه ترین زمان مشاهده را همراه دارد.
1916 تا 1923؛ موتور هواپیما
گروه خودروسازی ب ام و پس از ادغام سه شرکت تولیدکننده موتورهای هواپیما رپ موتورن وِرکه (Rapp Motorenwerke) و بایرشه فلوگزوگ ورکه (Bayerische Flugzeugwerke) باواریا و خودروساز فرزاگ فِبریک آیزناخ (Fahrzeugfabrik Eise) تورینگن در سال 1916 شکل گرفت.
نخستین محصول کارخانه، موتور هواپیمای ب ا مو ۳آ بود. این موتور به مصرف کم سوخت و کارکرد مناسب در ارتفاعات بالا معروف بود. در نتیجهٔ سفارشهای بسیاری که ارتش آلمان برای موتور ب ام و ۳آ داشت، شرکت به سرعت توسعه یافت.
در سال 1918 و با پایان جنگ جهانی اول، کارخانه به دلیل پیمان ورسای مجبور شد، تولید موتور هواپیما را متوقف کند. برای ادامه فعالیت، شرکت به ساخت موتور برای اتوبوس، کامیون، تجهیزات کشاورزی، لوازم خانگی و ترمز قطار روی آورد.
1923 تا 1939؛ زمانی برای آغاز تولید موتورسیکلت و خودرو
با کمرنگ شدن محدودیتهای قطعنامه ورسای، در سال 1923 ب ام و شروع به تولید موتورسیکلت مدل R32 کرد. ب ام و در سال 1928 با خرید کارخانه Automobilwerk Eisenach وارد عرصه خودروسازی شد.
شرکت مذکور از سال 1927 خودروی دیکسی 15/3 را تحت لیسانس شرکت انگلیسی آستین تولید می کرد. بدین ترتیب دیکسی3/15 نخستین خودروی تولیدی ب ام و لقب گرفت.
در سال 1932 بامو مدل 3/20 را تولید کرد که نخستین خودرویی بود که توسط خود ب ام و طراحی شد. موتور چهار سیلندر این خودرو بر اساس موتور آستین 7 توسعه یافته بود.
نخستین موتور شش سیلندر خطی ب ام و در سال 1933 با مدل 303 به بازار عرضه شد. در دهه 1930 ب ام و مدلهای مختلف سدان، کوپه و کانورتیبل تولید میکرد.
1939 تا 1945؛ فعالیت ب ام و تحت اثر جنگ قرار می گیرد
با شروع جنگ جهانی دوم، ب ام و دوباره به تولید موتور هواپیما و تجهیزات جنگی برای لوفت وافه (نیروی هوایی آلمان) روی آورد. در این دوران، کارخانه از نیروی کار اجباری نظیر اسیران جنگی و زندانیان اردوگاه داخائو نیز استفاده میکرد.
1945 تا 1959؛ از تولید ماهیتابه تا تلاش برای بازسازی
در دوران جنگ اکثر تأسیسات ب ام و بمباران و نابود شده بود، همچنین تأسیسات شرکت در آلمان شرقی نیز به تصرف شوروی درآمده بود و متفقین شرکت را از تولید موتور هواپیما و موتورسیکلت بازداشتند. در این دوران پرچالش، کارخانه با استفاده از تجهیزات باقیمانده به تولید پاتیل و ماهیتابه پرداخت و سپس دیگر تجهیزات آشپرخانه و همچنین دوچرخه نیز تولید کرد.
در سال 1947 ب ام و تولید موتور سیکلت را مجددا آغاز کرد. نخستین موتورسیکلت پس از جنگ ب ام و با نام R24 در سال 1948 به بازار عرضه شد. در حالی که هنوز تولید خودرو برای ب ام و ممنوع بود، بخش خودروسازی مجموعه انگلیسی BAC با استفاده از نقشههای به دست آمده از دفاتر ب ام و در حین جنگ، خودروهای پیش از جنگ ب ام و را در انگلستان تولید میکرد.
تولید خودرو در سال 1952 با معرفی سدان بزرگ 501 سرانجام آغاز شد. در دهه 50 میلادی ب ام و مدلهای سدان، کوپه و کانورتیبل در خط تولید داشت.
در سال 1955 با هدف نفوذ به بازار خودروهای ارزان قیمت، خودروی کوچک Isetta را به بازار عرضه کرد. این محصول تبدیل به پرفروش ترین خودروی تک سیلندر تمام دوران شد.
1959 تا 1968؛ معرفی کلاس جدید، ب ام و را از یک بحران نجات می دهد
در سال 1959 ب ام شرایط مالی مناسبی نداشت؛ به شدت مقروض بود و روز به روز نیز زیان بیشتری را متحمل می شد. گرچه فروش مدل Isetta قابل قبول بود ولی سود بسیار کمی برای شرکت داشت. مدل 501 نیز به دلیل فروش کم، زیان آور بود. همچنین در میانه دهه 50 آلمانیها از خرید موتورسیکلت به سمت خودرو روی آوردند که باعث افت شدید فروش موتورسیکلتهای ب ام و شد. در این شرایط امریکن موتورز و گروه روتس به دنبال خرید ب ام و بودند.
در مجمع عمومی سالانه ب ام و که در دسامبر 1959 برگزار شد، هاینس فیت (ریاست هیئت ناظر بر مدیریت شرکت) پیشنهاد ادغام با دایملر-بنز را مطرح کرد. سهامداران با این پیشنهاد مخالفت کرده و با سرپرستی فردریک ماترن به دنبال تأمین سرمایه کافی برای جلوگیری از ادغام گشتند. در همان زمان برداران کواندت (هربرت و هرالد) با خرید بخش عمده ای از سهام شرکت به سهامداران اصلی تبدیل شدند و سرمایه لازم برای توسعه مدلهای جدید را فراهم آوردند.
در سال 1960 پروژه ای با نام کلاس جدید Neue Klasse معرفی شد، که هدفش توسعه چند خودرو در کلاس سدان چهاردرب بود. محصولات این پروژه در سال 1962 به بازار عرضه شدند و ب ام و به عنوان یکی از برترین سازندگان خودروهای سدان اسپرت مطرح و شرکت را از بحران مالی نجات یافت.
پروژه کلاس جدید:
مطالعه لینک زیر را پیشنهاد می کنیم:
1968 تا 1978؛ دوران شکل گیری نسل های جاودان
در سال 1968 ب ام و نخستین موتور شش سیلندر خطی خود را پس از جنگ جهانی دوم توسعه داد. این موتور روی مدلهای سدان «سری شش جدید» (که سپس سری 7 نام گرفت) و کوپه «سری شش جدید» (که سپس سری 6 خوانده شد) نصب شد.
در سال 1972 نخستین سری 5 به بازار عرضه شد تا جایگزین «کلاس جدید» شود. در سال 1976 با استفاده از همین پلتفرم، سری 6 به بازار عرضه شد. سری 3 که سدان کوچک ب ام و بود نیز در سال 1975 معرفی شد. با معرفی سدان بزرگ سری 7 در سال 1978 محصولات ب ام و کامل شد.
1978 تا 1989؛ ام پاور (M POWER) وارد می شود...
در سال 1978 ب ام و ام1 با همکاری لامبورگینی به عنوان نخستین خودروی موتور وسط ب ام و توسعه یافت. این نخستین خودروی تولید شده توسط بخش ام شرکت بود. در سال 1980 بخش ام با تولید ب ام و 535 براساس اتاق E12 سری پنج، نخستین مدل خود را که براساس یک خودروی عادی توسعه یافته بود، روانه بازار کرد.
مطالعه لینک زیر را پیشنهاد می کنیم:
ب ام و ام5 نیز که بر اساس اتاق E28 ساخته شده بود، در سال 1985 به بازار عرضه شد. در همین سال ب ام و ام3 نیز معرفی شد.
در این دوران نخستین موتور دیزل ب ام و با نام M21، نخستین خودروی چهارچرخ محرک ب ام و با نام E30 325iX و نخستین استیشن واگن ب ام و نیز به بازار عرضه شدند. همچنین در سال 1986 اولین موتور 12 سیلندر خود را در سری 7 معرفی کرد.
1990 تا کنون
در سال 1994 ب ام و شرکت روور انگلستان را خریداری کرد. هر چند این خریداری از نظر مالی شکست خورد و ب ام و زیان مالی هنگفتی را متحمل شد بهطوریکه تا سال 2000 قسمتهای اعظم روور به شرکتهای مختلف فروخته شدند و تنها مینی در مالکیت ب ام و باقی ماند. همچنین در سال 1998 ب ام و شرکت صاحبنام رولز-رویس موتور کارز را خریداری کرد که همچنان آن را نیز در اختیار دارد.
از سال 2010 تا امروز، ب ام و سرمایهگذاری چشمگیری بر خودروهای الکتریکی کامل، هیبرید، سرویس اشتراک خودرو و فناوری خودران کرده است. سری i ب ام و بخشی از این سرمایهگذاری است که مدلهای i3 و i8 آن در حال حاضر تولید میشوند.
علاوه بر تولید خودرو، بخش موتورسیکلت ب ام و نیز همچنان موفق عمل میکند؛ نمونههای مدرن سری K، R، G، HP2 و مدل معروف S1000RR از مهمترین محصولات این برند هستند. امروز انواع محصولات دیگر با برند ب ام و مانند لوازم جانبی، دوچرخه و پوشاک نیز به فروش میرسد.
گفتنی است علاوه بر تصاویر و محصولات مورد اشاره، در تمامی سری ها و نسل های مختلف نسخه های ویژه شامل نمونه های تولید محدود، ویژه بازار هدف و ... نیز حضور داشته اند.
ب ام و سری 1
سری 1 کوچکترین خودروی تولیدی ب ام و است که در سه نوع مختلف هاچ بک، کوپه و کانورتیبل با 11 نوع مختلف موتور بنزینی و دیزلی عرضه میشود. نسل اول ب ام و سری 1 در سال 2004 برای نخستین بار به بازار عرضه شد. از سال 2011 نسل دوم این سری معرفی شد. نسل سوم نیز از سال 2019 روی خط تولید قرار گرفته است.
ب ام و سری 2
سری 2 شامل مدل های اسپرت ب ام و هستند که به نوهی از سری 1 جدا شده اند. در این خانواده کلاس های بدنه کوپه، کانورتیبل، اکتیو تورر، گرن تورر و کوپه فست بک مشاهده می شود. نسل اول سری 2 از سال 2014 روی خط تولید رفت. نسل دوم نیز به سال 2019 مربوط می شود.
از محصولات سری 2 در عصر ایران بخوانید(این بخش پیوسته بروزرسانی می شود)
ب ام و سری 3
به اعتقاد بسیاری از کارشناسان و هواداران این برند آلمانی، معروفترین و محبوبترین سری ب ام و محسوب میشود که ساخت آن از سال 1975 بیوقفه ادامه دارد. تاکنون هفت نسل از ب ام و سری 3 به بازار عرضه شدهاست که همگی از بهترین سدانهای کوچک موجود در بازار بودهاند.
سری 3 به تعادل خیرهکننده و سامانه بینظیر تعلیقش مشهور است که باعث شده بتواند بهتر از هر خودروی دیگری در این کلاس، از هر پیچی عبور کند. سری 3 در کلاس های سدان، کوپه، هاچ بک، واگن، کانورتیبل، استیشن واگن و... عرضه شده است که از این منظر نیز جز متنوع ترین خطوط تولید ب ام و محسوب می شود.
از محصولات سری 3 در عصر ایران بخوانید(این بخش پیوسته بروزرسانی می شود)
ب ام و سری 4
ب ام و در دسامبر 2012 طی اخباری اعلام کرد: قصد دارد جایگزین کوپه سری 3 را با نام جدید سری 4 تولید کند تا محصولات خانوادگی و اسپرت خود را از هم متمایز کند. از این رو سری 4 شامل کلاس های بدنه کوپه 2 درب، کانورتیبل 2 درب و گرن کوپه 5 درب لیفت بک می شود.
از محصولات سری 4 در عصر ایران بخوانید(این بخش پیوسته بروزرسانی می شود)
ب ام و سری 5
سدان میان سایز ب ام و از سال 1972 و طی هفت نسل به بازار عرضه شده است. ورود نسل هفتم به سال 2016 باز می گردد. سری 5 در کلاس های 4 درب سدان، 5 درب واگن، تورینگ و 5 درب فست بک ارائه می شود. همچنین لوگوی ام پاور نیز روی بدنه مدل های مختلف این خانواده قرار گرفته است.
از محصولات سری 5 در عصر ایران بخوانید(این بخش پیوسته بروزرسانی می شود)
ب ام و سری 6
مدل اسپرت بزرگ ب ام و محسوب میشود. این مدل در ابتدا به صورت دو درب کوپه در سال 1976 به بازار معرفی شد اما تولید آن در سال 1989 متوقف شد. در سال 2003 شرکت تصمیم گرفت این مدل را بر پایه ب ام و سری 5 بازسازی کند.
از سال 2010 نیز نسل سوم این خودرو در سه مدل کوپه، کانورتیبل و گرن کوپه (تلفیقی از کوپه و سدان به صورت کوپهٔ چهار در) و با سه موتور بنزینی و دو موتور دیزلی به بازار عرضه میشود. ب ام و سری 6 با اینکه از فروش مطلوبی برخوردار بوده همواره هدف انتقادات گروهی از صاحب نظران و دوستداران بامو در زمینه طراحی خارجی قرار داشته است.
ب ام و سری 7
بزرگترین و مجللترین خودروی سدان (چهار درب صندوق دار) ب ام و است که از سال 1977 تاکنون طی پنج نسل ساخته روی خط تولید قرار داشته است.
این خودرو در حال حاضر به دو صورت عادی و کشیده(فاصله بین محورهای بیشتر)، با موتورهای بنزینی و دیزل 6، 8 و 12 سیلندر تولید شده است. ب ام و به صورت تحقیقاتی این مدل را با موتور هیدروژنی نیز ساختهاست.
از محصولات سری 7 در عصر ایران بخوانید(این بخش پیوسته بروزرسانی می شود)
ب ام و سری 8
یک سری خودرو است که بار اول از 1990 تا 1999 روی خط تولید رفت و سپس تولید آن متوقف شد اما از سال 2018 باردیگر مدیران ب ام و آنرا وارد خط تولید کرده اند. این خودرو در کلاس 2 درب کوپه و 2 درب کانورتیبل تولید می شود.
از محصولات سری 8 در عصر ایران بخوانید(این بخش پیوسته بروزرسانی می شود)
خانواده Z
این خانواده میزبان خودروهای اسپرت رودستر و کوپه است که ظاهری جمع و جور و البته بسیار متفاوت دارند. سری زد نخستین بار 1989 تا 1992 روی خط تولید رفت. سپس 3 سال تولید آن متوقف شد و باردیگر از 1995 تا 2016 در کاتالوگ فروش ب ام و قرار گرفت.
مجددا 2 سال تولید این محصول متوقف و از سال 2018 تا کنون برای بار دیگر به خط تولید کمپانی آلمانی بازگشته است.
از محصولات خانواده Z در عصر ایران بخوانید(این بخش پیوسته بروزرسانی می شود)
سری اکس
اینجا محل عضویت کراس اوورهای ب ام و محسوب می شود. تا کنون در مدل های اکس1، اکس2، اکس3، اکس4، اکس5، اکس6 و اکس7 روانه بازار شده اند. خانواده اکس ارتباط طراحی با سری های هم شماره خود در محصولات دیگر ب ام و را نیز همراه دارند.
از محصولات سری X در عصر ایران بخوانید(این بخش پیوسته بروزرسانی می شود)
ب ام و i
برند زیر مجموعه ب ام و است که در سال 2011 با هدف توسعه خودروهای الکتریکی راه اندازی شد. از محصولات این بخش می توان به آی3، آی8، آی اکس3، آی اکس و آی4 اشاره کرد.
از محصولات ب ام و i در عصر ایران بخوانید(این بخش پیوسته بروزرسانی می شود)
ب ام و در نامگذاری محصولات خود شامل خودروها و موتورسیکلتها بهطور معمول از قواعدی ثابت پیروی میکند. خودروهای ب ام و معمولاً با یک عدد سه رقمی که در ادامه یک یا دو حرف نیز آن را دنبال میکند نامگذاری میشوند. بدینصورت که رقم اول مشخصکنندهٔ سری (که در فارسی اتاق هم خوانده میشود) خودرو است و دو رقم بعدی نشانگر حجم تقریبی موتور آن.
از مجموعه حروفی که در ادامهٔ عدد به کار میروند میتوان به موارد زیر اشاره نمود:
i: بنزینی بودن موتور
d:موتور دیزل
L: کمی طولانیتر بودن فاصله|بین دو محور (استفاده از آن در سری 7 بیشتر است)
x: چهارچرخ متحرک
c:دارا بودن قابلیت تبدیل به حالت کابریولت
به عنوان نمونه 520i یک خودرو ب ام و سری 5 با موتوری بنزینی به حجم تقریبی 2 لیتر است. البته این نامگذاری استثناهایی دارد به عنوان مثال میتوان به ردهٔ محصولات الکتریکی هیبریدی ب ام و اشاره نمود که با یک حرف i در ابتدای نامشان مشخص می شوند: مانند i8 یا i3. همچنین محصولات تیونینگ شدهٔ ب ام و با حرف M در ابتدای نام متمایز می شوند: مانند M3 یا M5.
در این قسمت از مطلب "داستان ب ام و" با یکی از خاص ترین محصولات این کمپانی آلمانی آشنا می شویم که اهمیت بسیار زیادی در تاریخ باواریایی ها دارد:
ب ام و V12 LMR یک نمونه اختصاصی برای مسابقات 24 ساعته لمانز در سال 1999 تا 2000 است. در ادامه این خودرو طی همکاری میان ب ام و موتوراسپرت و ویلیامز اف1 توسعه یافت. علت اصلی شهرت V12 LMR به کسب تنها مقام قهرمانی کمپانی آلمانی در مسابقات لمانز مربوط می شود.
در ساخت شاسی یکپارچه و بدنه وی12 ال ام آر از کربن و آلومینیوم استفاده شد تا پیشرانه 5.99 لیتری 12 سیلندر تنفس طبیعی ب ام و در هماهنگی با جعبه دنده اکس-ترک 6 سرعته عملکرد بسیار مناسبی را به نمایش بگذارد.
این خودرو تنها نزدیک به 900 کیلوگرم وزن دارد. بیشینه سرعت ثبت شده با آن برابر با 350 کیلومتر برساعت محاسبه شده است. خروجی پیشرانه 580 اسب بخار و گشتاور آن 678 نیوتن متر است.
فقط 4 دستگاه از آن تولید شد و از منظر ابعاد برابر با 4650 میلیمتر در طول، 2000 میلیمتر در عرض و 1020 میلیمتر در ارتفاع توسعه یافته و فاصله بین محورهای آن نیز برابر با 2790 میلیمتر است.
اکنون فیلم تبلیغاتی کوتاهی برای این خودروی افسانه ای که اهمیت بسیار زیادی در تاریخ ب ام و دارد، تولید و پخش شده که اینجا مشاهده می کنید.
این کلیپ در سالن معروف اپرای مونیخ فیلمبرداری شده است.
ب ام و منزلگاه طراحان و مهندسان بینظیری طی تاریخ خود بوده که یکی از مطرح ترین آنها "پل روشه" افسانه ای است. مردی که با موفقیت پیوند عجیبی را شکل داده بود. در این قسمت از مطلب با بخشی از داستان این مهندس آلمانی به قلم "محمدمهدی حیدرپور" آشنا می شویم:
پل روشه یکی از مهندسان شناخته شده آلمانی و شاغل در شرکت ب ام و (BMW) بود. روشه شهرت خود را برای طراحی پیشرانه هایی که در برخی مدل های پیشرفته و مطرح ب ام و بکار گرفته شدند، کسب کرد.
روشه بلافاصله پس از فارغ التحصیلی به شرکت ب ام و پیوست و ابتدا در تولید میل بادامک متخصص شد. از این رو، خیلی زود لقب "پل میل بادامک" به روشه داده شد. وی در ادامه به عنوان مدیر فنی بخش ب ام و موتوراسپرت که در حال حاضر به عنوان ب ام و ام (BMW M) شناخته می شود، انتخاب شد.
طی دوران فعالیت روشه در ب ام و، پیشرانه هایی که توسط شخص وی یا زیر نظرش طراحی شدند، در مجموع 150 عنوان قهرمانی مسابقات فرمولا 2 اروپایی و فرمولا 1 جهانی و همچنین دو پیروزی در مسابقات 24 ساعته لمانز را کسب کردند.
پل روشه در سال 1957 و زمانی که 23 سال داشت در شرکت ب ام و مشغول به کار شد. وی فعالیت خود را در یک تیم پژوهش و توسعه شش نفره زیر نظر آلکساندر فون فالکنهاوزن آغاز کرد که پس از پی بردن به استعداد زیاد روشه، بلافاصله به وی ارتقا شغلی داد.
نخستین پروژه پل روشه کار روی میل بادامک خودروهای ب ام و 502 و 507 بود. به واسطه مهارت بالای وی در ساخت میل بادامک، روشه خیلی سریع به یک متخصص در این زمینه تبدیل شد و لقب پل میل بادامک به وی داده شد. یکی از قابل توجهترین پروژه های روشه در آن دوران طراحی پیشرانه چهار سیلندر 80 اسب بخار ترمزی ام10 برای خودرو ب ام و 1500 بود. این پیشرانه بعدا به مدل 1800تیآی/اسای با دو کاربراتور سولکس تبدیل شد که توانایی تولید 130 اسب بخار ترمزی را داشت.
پیشرانه ام10
در اواسط دهه 1960، روشه پس از ترغیب مدیریت ب ام و توسط فون فالکنهاوزن برای استفاده از پیشرانه ام10 در مسابقات موتوراسپرت، دانش خود در این زمینه را ارتقا داده و به یک متخصص مسابقات اتوموبیلرانی تبدیل شد. روشه پیشرانه مورد استفاده در خودرو ب ام و 2002تیک که به توربوشارژر مجهز بود را طراحی کرد که در سال 1969 برنده مسابقات قهرمانی تورینگ کار اروپا شد. این مدل زمینهساز معرفی خودرو ب ام و 2002 توربو شد.
پس از آن که جایگاه پل جی هانمان، مدیر فروش و بازاریابی ب ام و، از سوی هیئت مدیره شرکت مورد تهدید قرار گرفت، برنامه مسابقات ب ام و در سال 1970 متوقف شد. برخی بر این باورند که تصادف مرگبار گرهارد میتر، راننده آلمانی، در پیست نوربرگرینگ در سال پیش از آن و همچنین کاهش بودجه در این زمینه موثر بودند. روشه و فون فالکنهاوزن گروه توسعه ب ام و را با احتیاط مدیریت کردند تا زمانی که شرکت دوباره بازگشت به مسابقات اتوموبیلرانی در سال 1972 را مد نظر قرار داد. اندکی بعد، آنها با پروژه فرمولا 2 که توسط تیم کارخانه مهندسی مارچ سازماندهی شده بود، همکاری کردند. روشه نقش قابل توجهی در اینجا ایفا کرد که به کسب موفقیت هایی در مسابقات قهرمانی اروپا و همچنین مسابقات تورینگ کار منجر شد. در سال 1973، روشه به عنوان رئیس بخش توسعه پیشرفته و توسعه پیشرانه مسابقه ای ب ام و انتخاب شد.
پس از بازنشستگی فون فالکنهاوزن در سال 1975، روشه به عنوان رئیس فنی ب ام و موتوراسپرت انتخاب شد و بر توسعه و تولید پیشرانه های مسابقه ای ام88 برای خودرو ب ام و ام1 نظارت داشت. بعدا، وی به عنوان مدیر فنی این بخش انتخاب شد که از سال 1979 تا 1996 این سمت را در اختیار داشت.
پیشرانه ام88
با کمک یوخن نیرپاش، راننده مسابقات اتوموبیلرانی، روشه تلاش کرد ب ام و را برای ورود به مسابقات فرمولا 1 با استفاده از پیشرانه توربوشارژردار ام12 که بر اساس پیشرانه ام10 شکل گرفته بود، ترغیب کند. اما تلاش های وی بی نتیجه بود و نیرپاش استعفا داد و دیتر اشتاپرت جایگزین وی شد که هیئت مدیره ب ام و را در سال 1980 بار دیگر برای امتحان کردن این پروژه ترغیب کرد. پیشرانه در پایان این سال آزمایش شد و در سال 1982 نخستین حضور خود را در مسابقات تجربه کرد و خیلی زود نخستین پیروزی خود را با رانندگی نلسون پیکت در گرند پری کانادا کسب کرد.
این پیشرانه هشت پیروزی دیگر در مسابقات فرمولا 1 را تجربه کرده و همچنین به پیکت در کسب دومین عنوان قهرمانی جهان خود در سال 1983 کمک کرد. این پیشرانه ب ام و بعدا بیشترین خروجی نیرو در تاریخ فرمولا 1 با بیشینه نیروی گمانه زنی شده 1,500 اسب بخار ترمزی و رقم تایید شده 1,300 اسب بخار ترمزی تولید کرد.
پیشرانه ام12
ب ام و در پایان سال 1986 از مسابقات فرمولا 1 کناره گیری کرد و پیشرانه های خود را به شرکت مگاترون فروخت. پس از آن، روشه چند پیشرانه نمونه اولیه را ساخت، اما ب ام و تمایلی به بازگشت به مسابقات فرمولا 1 نداشت. تقریبا در همان زمان، روشه پیشرانه اس14 را برای مدل ئی30 ام3 توسعه داد که به موفقترین خودرو در مسابقات اتوموبیلرانی گروه ای تبدیل شد.
پیشرانه اس14
گوردون موری که سابقه همکاری با روشه در اوایل دهه 1980 در مسابقات فرمولا 1 را داشت، پس از مسابقات گرند پری 1990 آلمان با روشه دیدار کرد. این زمانی بود که برنامه های موری برای توسعه یک پیشرانه با هوندا به نتیجه نرسیده بود و وی با ب ام و موتوراسپرت وارد مذاکره شد. بر همین اساس، روشه وظیفه توسعه یک پیشرانه برای خودرو مکلارن اف1 را بر عهده گرفت. هدف اصلی موری پیشرانه ای 4.5 لیتری 10 یا 12 سیلندر با توانایی تولید 550 اسب بخار ترمزی نیرو با حداکثر طول بلوک پیشرانه برابر با 600 میلیمتر و 250 کیلوگرم وزن بود. توسعه این پیشرانه با یک طراحی جدید و با استفاده از چند مولفه پیشرانه ام70 آغاز شد و نتیجه نهایی معرفی پیشرانه اس70/2 بود. این پیشرانه توانایی تولید 627 اسب بخار ترمزی نیرو را داشت اما 16 کیلوگرم از بیشینه وزن تعیین شده توسط مورای سنگینتر بود. در نسخه مورد استفاده برای خودرو مسابقهای اف1 جیتیآر، این پیشرانه موفق به پیروزی در مسابقات 24 ساعته لمانز در سال 1995 شد و پس از آن در سال 1999 با خودرو وی12 الامآر موفق به پیروزی در مسابقات شد.
پیشرانه ام70
پیشرانه اس70/2
آخرین پروژه روشه پیش از بازنشستگی در سن 65 سالگی معرفی پیشرانه ئی41 برای خودرو ویلیامز افدبلیو22 بود. پس از بازنشستگی روشه، ورنر لورنز به عنوان مدیر فنی ب ام و موتوراسپرت مشغول به کار شد. به رغم بازنشستگی، روشه یکی از اعضای تیم 30 نفره ای بود که بازسازی خودرو برابام بیتی52، پیروز مسابقات فرمولا 1 سال 1983، را بر عهده داشتند تا برای حضور در جشنواره سرعت گودوود در سال 2013 آماده شود.
پیشرانه ئی41
پل روشه از نام های تاثیرگذار افسانه ای در تاریخ شرکت ب ام و در یکم آوریل 1934 چشم به جهان گشود و در پانزدهم نوامبر 2016 چشم از جهان فرو بست.
مسیری روشن به آینده
پس از یک قرن؛ "ب ام و" جز پرطرفداترین برندهای فعال در صنعت وسایل نقلیه موتوری قرار دارد. بیش از 14 کشور میزبان کارخانههای پیشرفته این برند هستند و در نقاط مختلف نیز خطوط مونتاژ آن فعالیت دارند. دفتر مرکزی ب ام و در مونیخ آلمان قرار دارد و هرالد کروگر، مدیرعامل و ریاست هیئت مدیره برعهده دارد. ارزش برند ب ام و در سال 2020 بیش از 20 میلیارد دلار بوده و پس از تویوتا و مرسدسبنز، در جایگاه سوم ارزشمندترین برندهای خودروساز قرار دارد.
ممنون
سپاس از نویسنده
هرکسی آرزوی سوار شدن به این نوع خودروها رو داره برآورده کن
که یکیش منم آمین