هفتهنامۀ «حریم امام» که به عنوان «نشریۀ آستان مقدس امام خمینی» منتشر میشود در شمارۀ تازۀ خود از رویکرد یک خبرگزاری حوزوی در قبال «مؤسسۀ حفظ و نشر آثار امام» و سید حسن خمینی به صراحت انتقاد کرده و نوشته است: «خود را در امور مربوط به حوزۀ علمیه منحصر میبینند و بیت امام و مشخصاً سید حسن خمینی را مخاطب ساخته و با ادبیاتی که از اخلاق اسلامی به دور است ایشان را هدف گرفته است.»
به گزارش عصر ایران، «حریم امام» پرسیده است: «آیا حوزههای علمیه تا این اندازه بیکس شدهاند که باید گروهی وابسته به بودجههای نظامی برای آنها خبرسازی و خبر نویسی کنند؟»
این نشریه خطاب به جامعۀ مدرسین و مدیران عالی حوزه (آقایان اعرافی و حسینی بوشهری) هم پرسیده است: «آیا سکوت شما آنان را گستاختر نمیکند؟»
حریم امام همچنین در گفتوگویی با آیتالله علی ملکوتی عضو مجلس خبرگان رهبری صحت و سُقم اظهارات منتسب به او دربارۀ مؤسسۀ حفظ و نشر آثار امام را جویا شده و او گفته است: «نه چیزی در اینباره از من پرسیده شد نه چنین چیزهایی گفتهام.» این نشریه همچنین نوشته گفت و گوی منتسب به یک نمایندۀ مجلس علیه مؤسسه نیز واقعی نیست.
سخنان آیتالله محمد علی موحدی کرمانی هم از این حیث جالب است که پس از درگذشت شیوخ اصولگرایی (آیتالله مهدوی کنی و محمد یزدی) او در حال حاضر پیر اصولگرایان به حساب میآید و در مصاحبه گفته است: «خط تخریب حاج سید حسن آقا قطعا محکوم است و این افراد باید در قیامت پاسخگو باشند.»
در یادداشتی با عنوان «باران بهاری و زمینی که چرکین است» هم آمده است: «اگر سید حسن گفته بود راه خود میگیریم و کنج حجره روزگار میگذرانیم یا زینتالمجالس میشویم و گاهی خاطرهای نقل میکنیم و خلاص، چه بسا ستایشها میشنید. آنچه ثقیل افتاده اما اعلام حضور است و اگر نه در انتخابات و به صورت مصداقی و مشخص که در جایگاه پایش و توصیه و دَم فرو نبستن.»
علی کمساری سرپرست جدید مؤسسۀ تنظیم و نشر آثار امام خمینی هم گفته است: «چون تخریبکنندگان، نصیحتپذیر نیستند و بر مبنای یک استراتژی عمل میکنند آنان را به وجدان خودشان و توصیههای رسانهای مقام معظم رهبری ارجاع میدهم و نیز سیرۀ ایشان در خصوص بیت امام.»
دربارۀ «حریم امام» این نکته هم گفتنی است که هر چند غالب مشترکان و خوانندگان و مخاطبان آن حوزویان و روحانیون - در سطوح مختلف - هستند، اما یک هفتهنامۀ حرفهای و با رعایت اصول و قواعد رسانهای به حساب میآید کما این که به مباحث مذهبی، سیاسی و تاریخی محدود نیست و مشخصاً به موضوعات زنان چه در خانواده و چه در اجتماع بسیار بها میدهد.