تاج‌گذاری دوباره «پپ گواردیولا» با صعود به فینال لیگ قهرمانان

«منچسترسیتی» سال ها تنها قط یک «همسایه پر سر و صدا بود.» اصطلاحی طعنه‌آمیز که سرالکس فرگوسن سرمربی وقت منچستریونایتد در مورد آن‌ها به کار برد اما از وقتی که مالکان اماراتی این باشگاه را در اختیار گرفتند به یک قدرت باشکوه تبدیل شدند.

عصرایران؛ احسان محمدی- پپ گواردیولا و ژوزه مورینیو در ذهن بسیاری از علاقمندان به فوتبال دو رقیب سرسخت هم هستند. دو مربی با رویکرد، شخصیت و حتی سرنوشت متفاوت که تکرار اسم آن‌ها در 15 سال گذشته با هیجان همراه بوده و حالا در یک روز باز تیتر خبرها شدند: ژوزه پرتغالی بعد از ناکامی در تاتنهام به عنوان یک مربی شکست خورده اما هنوز صاحب اعتبار سر از آس رُم در آورد و پپ گواردیولا مثل یک پادشاه به فینال لیگ قهرمانان اروپا رفت. بی‌حرف و حدیث.

برای سالها در فوتبال انگلیس «منچسترسیتی» فقط یک «همسایه پر سر و صدا بود.» اصطلاحی طعنه‌آمیز که سرالکس فرگوسن سرمربی وقت منچستریونایتد در مورد آن‌ها به کار برد اما از وقتی که مالکان اماراتی این باشگاه را در اختیار گرفتند به یک قدرت باشکوه تبدیل شدند. خلدون المبارک مدیرعامل این باشگاه فقط یک شیخ پولدار نیست. کسانی که مستند «منچسترسیتی؛ همه یا هیچ» را دیده‌اند می‌دانند چه مدیر باهوشی است.

منچسترسیتی البته در این چندسال بازیکنان زیادی را با صرف هزینه به خدمت گرفته است تا این گزاره که «پول خوش‌بختی نمی‌آورد» را هم به چالش می‌کشد. اگر پول با هوشمندی خرج شود، خوش‌بختی هم می‌آورد. کافیست این را از هواداران منچسترسیتی بپرسید، همسایه پر سر و صدایی که مدتهاست در شهر منچستر عملاً صاحبخانه شد و میلیون‌ها هوادار در سراسر جهان به دست آورده است.

تقابل آن‌ها با پاریسن‌ژرمن که مدیرعامل آن ناصرالخلیفی قطری است و آن‌ها هم در 10 سال اخیر به یک قدرت بلامنازع در فوتبال فرانسه و یک پدیده در فوتبال اروپا تبدیل شده‌اند انگار نبرد آسیایی‌ها در زمین اروپا بود. بازی رفت را منچسترسیتی 2-1 بُرد و در بازی برگشت در شبی که ام‌باپه به خاطر مصدومیت حضور نداشت، وراتی فقط یک بازیکن عصبانی بود، تکروی‌ها نیمار گرهی باز نکرد و دی‌ماریا کارت قرمز گرفت و تیم حتی یک شوت درون چارچوب نزد، یک پیروزی 2-0 (هر دو گل ریاض ماحرز) به سود شاگردان گواردویولا را رقم خورد تا منچسترسیتی برای اولین بار در تاریخ 141 ساله خود به فینال لیگ قهرمانان اروپا برود. آن‌ها در فصل ۷۰–۱۹۶۹ جام برندگان جام اروپا را برده بودند اما در چند فصلی که گواردیولا را به خدمت گرفته‌اند هر بار به شکل عجیبی از صعود باز می‌ماندند. کافی است خاطرات حذف مقابل لیون، لیورپول، تاتنهام و موناکو را به خاطر بیاورید.

این بار اما صعود به فینال قاطعانه بود. 12 بازی، 11 پیروزی، یک تساوی، 25 گل زده و تنها 4 گل خورده. حالا همه دوباره به تحسین پپ گواردیولا مشغول شده‌اند و او را در کنار سر الکس فرگوسن قرار داده‌اند، دو سرمربی که در سه دهه فینال لیگ قهرمانان را تجربه کرده‌اند. دو چهره‌ای که اتفاقاً بسیار به هم احترام می‌گذارند. او البته بعد از صعود گفت: «راهیابی به فینال آسان نیست؛ موفقیت در اروپا به شانس هم بستگی دارد» چیزی که احتمالاً با مروز اتفاقات فصل‌های گذشته و ناکامی طلسم‌گونه برای رفتن به فینال هنوز آزارش می‌دهد.

پای دیگر فینال را برنده دیدار رئال مادرید و چلسی مشخص می‌کند. مسابقه‌ای که در دیدار رفت با تساوی 1-1 به پایان رسید و حالا اگر چلسی با توماس توخل برنده آن شود یک دیدار تمام انگلیسی را شاهد خواهیم بود و اگر رئال فاتح آن شود، تقابل زیدان-گواردیولا به نوعی دل هواداران بارسلونا را برای عصر طلایی با پپ تنگ خواهد کرد.

در آغاز این فصل فوتبال لیگ جزیره برخی از هواداران منچسترسیتی خواهان برکنار پپ بودند، او حالا هم جام اتحادیه انگلستان را فتح کرده، هم در آستانه کسب قهرمانی در لیگ برتر است و هم به فینال لیگ قهرمانان راه یافته است. فصل فوتبالی کرونازده حالا پر از هیجان برای مردی شده که هنوز هم بیشتر به یک فیلسوف شبیه است تا یک سرمربی فوتبال.

کانال عصر ایران در تلگرام