عصرایران؛ مصطفی داننده- خبرهای خوبی از وین می‌رسد. به نظر می‌رسد گام‌های آخر برای احیای برجام در حال برداشته شدن است و به زودی شاهد سرپا شدن دوباره توافق هسته‌ای هستیم.

در این میان برخی از مخالفان همیشه گفت‌وگو و البته برجام شمشیر خود را برای توافق هسته‌ای از رو بسته‌اند. البته آنگونه که هویداست، اسرائیل هم در حال دست و پا زدن برای جلوگیری از افتادن امضای توافق پای برگه برجام هستند.

البته حق هر فردی است که به یک تصمیم و استراتژی دولت و هر نهاد دیگری اعتراض کند. دوستان دلواپس مجلسی و غیر مجلسی از برجام راضی نیستند اما باید به مردم بگویند اگر ایران به برجام برنگردد، در کدام نقطه خواهد ایستاد؟ شرایط ایران بهتر از وضع موجود می‌شود یا بدتر؟

شرایط ایران قبل از برجام برای همه مردم ایران قابل لمس بود. ایران نمی‌توانست نفت بفروشد. انتقال کالا و پول به ایران متوقف شده بود. ایران به سمت وضعیت نفت در برابر غذا حرکت می کرد.

مرحوم هاشمی رفسنجانی شرایط سخت فروش نفت ایران در آن زمان را اینگونه روایت کرده بود:« سیاست غربی‌ها این بود که ما را به نفت در برابر غذا برسانند. چون به نفت ما احتیاج بود، می‌خواستند این را حفظ کنند و داشته باشند و ما هم احتیاج به غذا داشتیم و در مقابل آن، به ما غذا بدهند. کاری که در عراق کردند.»

مردم شرایط امروز کشور را هم که شرایط بعد از خروج آمریکا از برجام و به کما رفتن توافق هسته‌ای است را به خوبی درک کرده‌اند. روزهایی که برای خرید مرغ و روغن مجبور شدند در صف بایستند و چرخ زندگی‌شان سخت چرخید و بسیار کمرها زیر فشار اقتصادی خم شد.

قیمت دلار چند برابر شد و قیمت کالاها به گونه‌ای بالا رفت که برخی از مردم فکر کردند اصحاب کهف هستند و بعد از 300 سال از خوب بیدار شده‌اند.

مردم این دو زمان را به خوبی دیده‌اند. البته آنها روزهای برجامی را هم به یاد دارند. روزهایی که برخلاف امروز که می‌گویند بخر تا گران نشده است، می‌گفتند نخر که ارزان می‌شود.

قیمت دلار را یادتان هست؟ 4 سال تمام یک جا ایستاده بود و روزی 100 تومن گران می‌شود و دگر روز 200 تومان ارزان. خودروهای فرانسوی، کره‌ای و ژاپنی روانه ایران شده بودند. شرکت‌های خودروسازی چینی برای فروش خودروهای خود بهترین شرایط اقساطی را در نظر گرفته بودند.

به راحتی به کشورهای جهان نفت می‌فروختیم. عراقچی که این روزها حسابی در وین در حال مذاکره و گفت‌وگو است، در سال عراقچی می‌گوید:« امسال 40 میلیارد دلار نفت فروخته‌ایم که همه پولش هم از طریق بانک به حساب بانک مرکزی وارد شده و بسیار شفاف و روشن است.»

به راحتی می‌شود این سه زمان را با هم مقایسه کرد و از میان آنها یکی را انتخاب کرد. شاید برخی که هنوز بر طبل مخالفت با گفت‌وگو می‌زنند، زندگی در شرایط سخت و کره شمالی شدن را دوست دارند.