پیش‌بینی دانشمندان از آینده کرونا

همزیستی با کرونا را باید آموخت، ویروس کرونا از بین رفتنی نیست و فعلا در کنار ماست، باید بیاموزیم چگونه با کرونا زندگی کنیم.

 

به گزارش ایسنا، از روزهای پایانی سال ۲۰۱۹ که سروکله ویروس مزاحمی به نام کرونا به جوامع انسانی باز شد، تا امروز که حدود ۱۴ ماه از حضورش می گذرد، بیش از ۱۳۳ میلیون نفر مبتلا به این بیماری آزاردهنده شدند و ۲ میلیون و ۸۸۵ هزار و ۹۴۰ نفر از آنها جان خود را از دست داده اند و حالا سویه‌های جدید و جهش یافته ویروس اولیه حتی قوی‌تر، کشنده‌تر و با سرعت بیشتری در حال گسترش در سطح جهان است.

 

پزشکان و مقامات بهداشت عمومی بارها هشدار داده اند که حتی با انتشار گسترده واکسن‌ها هم، کووید ممکن است،  بومی شود. اکنون که تمام متخصصان معتقدند این ویروس همچنان با بشر باقی خواهد ماند و در حالی که روند واکسیناسیون در دنیا، هنوز به حد ایده آل ایمن سازی جمعی نرسیده است، انتظار می‌رود، زندگی با این ویروس را یاد بگیریم و خودمان را تا حد امکان در برابر آن مقاوم سازیم.

دیوید هیمن- استاد اپیدمیولوژی بیماری‌های عفونی در دانشکده بهداشت و پزشکی گرمسیری لندن معتقد است؛ ویروس کرونا از بین نمی‌رود و بشر باید همزیستی با این ویروس را یاد بگیرد.

 

او با بیان اینکه زندگی با این ویروس به این معنی نیست که نمی توانیم آن را کنترل کنیم، به سل و اچ آی وی و همچنین چهار کرونا ویروس بومی که به عنوان عامل سرماخوردگی شناخته شده‌اند، اشاره کرده و گفته است «اکنون ما یاد گرفته ایم که با همه این عفونت ها زندگی کنیم، برای برخی واکسن ساخته ایم و برای برخی دیگر درمان داریم، آزمایش های تشخیصی داریم که می تواند به ما کمک کند تا زندگی بهتری با این عفونت ها داشته باشیم. اینها راه هایی است که همزیستی با عوامل بیماری زا را برای بشر ممکن کرده است.»

 

 

 

نشریه تایم نیز در گزارشی نوشته «ممکن است هرگز نتوانیم کووید ۱۹ را حذف کنیم، اما می توانیم یاد بگیریم که با آن زندگی کنیم.»

 

در این گزارش آمده که برخی کشورها بخش قابل توجهی از جمعیت خود را واکسینه کرده اند و درنظر دارند با واکسیناسیون سراسری سدی برای گسترش این بیماری باشند، برخی دیگر از کشورها نیز اعمال محدودیت‌های تردد و قرنطینه‌های سفت و سخت را راهکار مقابله با این ویروس می دانند و با استفاده از ترکیبی از قرنطینه داخلی و کنترل مرزها توانسته اند تا حد قابل توجهی کووید ۱۹ را از بین ببرند.  استرالیا و چندین کشور آسیایی از این روش‌ها برای کاهش چشمگیر شیوع ویروس استفاده کرده اند.

 

نیچر نیز در مقاله ای در خصوص پیش بینی دانشمندان برای سال های آینده به نقل از جوزف وو - مدلساز بیماری در دانشگاه هنگ کنگ نوشته است «آینده به این بستگی دارد که تعاملات اجتماعی از سر گرفته شود و چه نوع پیشگیری برای مقابله داشته باشیم.»

 

 

 

یوناتان گراد - متخصص اپیدمیولوژیست در دانشکده بهداشت عمومی هاروارد تی اچ چان در بوستون ماساچوست، می گوید  «اعمال محدودیت‌های سختگیرانه در بسیاری از کشورها رو به کاهش است و باعث می شود برخی تصور کنند که همه گیری در حال پایان است،  اما این طور نیست و ما برای مدت طولانی درگیر کرونا خواهیم بود.»

همه گیری به همین شکل از مکانی به مکان دیگر منتشر نمی شود. میزان ابتلا در کشورهایی مانند چین، نیوزلند و رواندا به موارد اندک رسیده که پس از اعمال محدودیت های بسیار سختگیرانه به این آمار دست یافته اند. از سویی دیگر، روند ابتلا در کشورهایی مانند ایالات متحده و برزیل، پس از آنکه دولت ها به سرعت محدودیت ها را برداشتند، به سرعت در حال افزایش است.

 

اما شواهد اولیه نشان می دهد که تغییرات رفتاری شخصی، مانند شستن دست و پوشیدن ماسک فراتر از قرنطینه شدید باید ادامه داشته باشد زیرا به طور موثری در جلوگیری از روند عفونت کمک می کند.

 

سمیر بات - اپیدمیولوژیست بیماری های عفونی در کالج امپریال لندن بر لزوم رعایت پروتکل های فردی تاکید دارد و می گوید  «اینکه چقدر رفتار مردم از نظر ماسک، شستن دست و فاصله اجتماعی تغییر کند مهم است، در حال حاضر رفتار مردم مانند سابق نیست.»

 

یک زیستگر محاسباتی و همکارانش در دانشگاه Anhembi Morumbi در سائو پائولو برزیل، «بیش از ۲۵۰ هزار مدل ریاضی در خصوص استراتژی های فاصله اجتماعی را توصیف کردند که به صورت ثابت، متناوب یا ضعیف تعریف شد.  در کنار این موارد، مداخلات رفتاری مانند استفاده از ماسک و شستن دست ها مهم است. این تیم نتیجه گرفت که اگر ۵۰ تا ۶۵ درصد مردم احتیاط کنند، کنار گذاشتن اقدامات فاصله اجتماعی هر ۸۰ روز می تواند به جلوگیری از اوج بیشتر عفونت در دو سال آینده کمک کند.»

 

این گروه می گویند  «باید فرهنگ نحوه تعامل با دیگران را تغییر دهیم. به طور کلی، این خبر خوبی است که حتی بدون آزمایش یا واکسن، رفتارها می توانند تفاوت قابل توجهی در انتقال بیماری ایجاد کنند.»

 

 

در مناطقی که به نظر می رسد کووید ۱۹ در حال کاهش است،  محققان می گویند بهترین روش نظارت دقیق با آزمایش و جداسازی موارد جدید و ردیابی تماس های آنها است. به عنوان مثال این وضعیت در هنگ کنگ در جریان است،  اما دقیقاً چقدر ردیابی تماس ها و انزوای افراد بیمار برای مهار شیوع لازم است؟ یک تجزیه و تحلیل توسط مرکز مدل سازی ریاضی از بیماری های عفونی کووید ۱۹ شیوع بیماری های مختلف را از ۵، ۲۰ یا ۴۰ مورد معرفی شده شبیه سازی کرده است. این تیم نتیجه گرفت که ردیابی تماس باید سریع و گسترده باشد. ردیابی ۸۰ درصد از تماس ها در چند روز برای کنترل شیوع کاملا نتیجه بخش است.  

 

ردیابی ۸۰ درصد از تماس ها تقریباً غیرممکن است و در مناطقی که هر هفته با هزاران عفونت جدید دست و پنجه نرم می کند کار سختی است.  تیم انستیتوی فناوری ماساچوست (MIT) در کمبریج با تجزیه و تحلیل داده های آزمایش کووید ۱۹ از ۸۴ کشور نشان می دهد که عفونت های جهانی ۱۲ برابر بیشتر و مرگ و میرها ۵۰ درصد بیشتر از گزارش های رسمی است. این تیم می گوید  «موارد ابتلا و فوتی ها،  بیشتر از آنچه داده ها نشان می دهد، هستند. در نتیجه، خطر ابتلا به عفونت بیشتر از آن است که مردم تصور می کنند.»

دوره همه گیری در سال آینده بسیار به ورود واکسن و مدت زمان محافظت سیستم ایمنی بدن پس از واکسیناسیون بستگی خواهد داشت. برخی از عفونت های ویروسی، ایمنی پایدار و برخی دیگر واکنش گذرا دارند. گراد مارک لیپسیچ، اپیدمیولوژیست از هاروارد و همکارانش در مقاله ای با بررسی سناریوهای احتمالی نوشتند «ابتلا به کووید تا ۲۰۲۵ به مدت مصونیت نسبت به این ویروس بستگی خواهد داشت.»

 

او ادامه می دهد «اگر عفونت ها به سرعت و بدون واکسن یا مصونیت مداوم افزایش یابند،  شاهد گردش منظم و گسترده ویروس خواهیم بود. در این صورت، ویروس بومی می شود.»

 

محققان تاکنون اطلاعات چندانی را در مورد دوام ایمنی پس از ابتلا به این بیماری ندارند. یک مطالعه بر روی بیماران بهبود یافته نشان داد که آنتی بادی های خنثی کننده تا ۴۰ روز پس از شروع عفونت حضور دارند. چندین مطالعه دیگر نشان می دهد که سطح آنتی بادی پس از هفته ها یا ماه ها کاهش می یابد. اگر کووید ۱۹ از الگوی مشابه سارس پیروی کند، آنتی بادی ها می توانند به مدت ۵ ماه در یک سطح بالا باقی بمانند و با شیب ملایم در طول ۲-۳ سال کم شوند. هنوز تولید آنتی بادی، تنها شکل محافظت از سیستم ایمنی بدن نیست. سلولهای B و T حافظه نیز در برابر برخوردهای آینده با ویروس به دفاع از بدن برمی خیزند و تاکنون اطلاعات کمی در مورد نقش آنها در عفونت SARS-CoV-۲ شناخته شده است. مایکل اوسترهلم - مدیر مرکز تحقیقات و سیاست بیماری های عفونی در دانشگاه مینه سوتا، می گوید  «برای پاسخ صریح در مورد مصونیت، محققان باید تعداد زیادی از افراد را برای مدت طولانی دنبال کنند.»

 

 

تیم هاروارد پیشنهاد می کند؛  اگر ویروس باعث ایمنی کوتاه مدت شود و مشابه دو ویروس کرونا انسانی دیگر که ایمنی حدود ۴۰ هفته طول می کشد، رفتار کند،  امکان آلوده شدن دوباره افراد و شیوع سالانه وجود دارد. یک گزارش مکمل، بر اساس روند هشت بیماری همه گیر آنفلوآنزا در جهان، به فعالیت قابل توجه حداقل برای ۱۸-۲۴ ماه آینده اشاره دارد که بر اساس آن، این تیم تحقیقاتی معتقدند موارد زیادی وجود دارد که هنوز در مورد این ویروس نمی دانیم و تا زمانی که داده های بیشتری نداشته باشیم، بلاتکلیفی زیادی خواهیم داشت.

 

احتمال دیگر این است که ایمنی در برابر SARS-CoV-۲ دائمی باشد. در این صورت، حتی بدون واکسن نیز ممکن است بعد از شیوع گسترده جهانی، ویروس خود را از بین ببرد و تا سال ۲۰۲۱ حذف شود. با این حال، اگر ایمنی متوسط ‌باشد، حدود دو سال طول می کشد و ممکن است ویروس ناپدید شود، اما ممکن است تا سال ۲۰۲۴ نیز دوباره افزایش یابد.

 

به گزارش ایسنا،  مدل ها و پیش بینی های اخیر و شواهد حاصل از موفقیت آمیزبودن قرنطینه ها گواه این است که تغییرات رفتاری می تواند گسترش کووید را در بیشتر موارد، اما نه لزوما در همه جا، کاهش دهد. تا اینجا که یک سال و اندی از حضور ویروس کرونا در کنار بشر می گذرد، مشخص شده که رعایت فاصله اجتماعی، استفاده از ماسک، شستن مداوم دست ها و جلوگیری از تردد بی مورد تا حد بسیار بالایی در کاهش بیماری موثر بوده است.