در روزهای اخیر قانونی شدن حق رای زنان در سوئیس 50 ساله شد. سوئیس یکی از آخرین کشورهای جهان است که حق رای زنان را به رسمیت شناخت. پس از سوئیس 22 کشور دیگر حق رای قانونی برای زنان را تصویب کردند.

به گزارش عصرایران به نقل از "سوئیس اینفو"، حق رای شهروندی از زمان شروع دموکراسی با میزان و حق مالکیت زمین در ارتباط نزدیک بوده است. از آنجایی که زنان در گذشته از حق وراثت یا مالکیت زمین محروم بوده‌اند، از مشارکت در رای گیری و انتخابات نیز محروم شده‌اند. با این حال در اواخر قرن نوزدهم چندین کشور شروع به اعطای حق رای به زنان کردند.

پرتغال در سال 1975 و کشور کوچک اروپایی لیختن‌اشتاین در سال 1984 حق را به زنان دادند

لیختن‌اشتاین به عنوان آخرین کشور اروپا حق رای به زنان را داد و اردن نیز در همین سال این قانون را تصویب و عملیاتی کرد

نیوزیلند اولین کشور خودمختاری است که در سال 1983 حق رای قانونی زنان را اعلام کرد. در آن زمان زنان قبایل "مائوری" به صورت سنتی مالک زمین به شمار می‌‌آمدند. فنلاند یکی دیگر از کشورهایی که سریعا این حق را برای زنان قائل شد و در سال 1906 مردان و زنان دانمارکی به صورت برابر حق رای داشتند.

جنگ کاتالیزور حق رای زنان

دو جنگ بزرگ جهانی روند به دست آوردن حق رای زنان در اروپا و دیگر کشورهای جهان را تقویت کرد. پس از مرگ میلیون‌ها نفر در جنگ‌های جهانی اول و دوم، زنان مجاز به فعالیت‌های اجتماعی بیشتر برای بازسازی اجتماع شدند. زمانی که همسران، پسران و پدرانشان در خط مقدم می‌جنگیدند، زنان از خانه، ملک و شهرهای خود مراقبت کردند.

فنلاند اولین کشور اروپایی است که در سال 1906 حق رای را به زنان داد

پس از قانونی شدن حق رای زنان در فنلاند 19 نفر از 62 کاندیدای زن این کشور وارد پارلمان فنلاند شدند

"لسلی هیوم" مورخ آمریکایی در کتاب "جوامع و حق رای زنان" خود نوشت: حق رای زنان پاداشی برای کارهای آنها در دوران جنگ بود. مشارکت آنها در دوران جنگ ترس‌های ناشی از ورود آنها به عرصه عمومی را برطرف کرد.

با این حال پس از سال 1945 تعداد محدودی از کشورهای اروپایی مانند سوئیس اجاره حق رای به زنان را ندادند. بین سال‌های 1886 تا 1929 دولت سوئیس و بسیاری از کشورهای اروپایی درخواست‌های مکرر برای اعطای حق رای به زنان را رد کردند.

حق رای زنان در گرو رای‌گیری مردان

در سوئیس حق رای زنان از طریق رای‌گیری ملی مشخص و تائید شد. در این کشور نیز این مردان بودند که به پای صندوق‌های رای رفتند و در مورد حق رای زنان تصمیم گرفتند.

حق رای زنان در سوئیس سرانجام در سال 1979 تائید شد. این حق پیش شرط ورود سوئیس به "کنوانسیون حقوق بشر اروپا" محسوب می شد. در آن زمان دو سوم مردان به اعطای حق رای به زنان رای دادند.

ایالت "اورگن" در سال 1912 به عنوان اولین ایالت آمریکا خواستار رای زنان در انتخابات و رفراندوم‌های ایالتی شد

پس از به رسمیت شناختن حق رای زنان، 12 کانتون سوئیس این قانون ا اجرایی کردند. با این حال بیش از 2 دهه طول کشید تا تمام کانتون‌های سوئیس اجازه حق رای به زنان را بدهند. کانتون واحدهای تقسیم‌بندی کشوری در سوئیس است.

زنان ایرانی 17 سال قبل از زنان سوئیسی حق رای داشتند.

پس از جنگ جهانی اول و مرگ میلیون‌ها انسان در ده‌‌ها کشور جهان، کشورهای هلند، آمریکا، سوئد و روسیه حق رای را به زنان دادند (نقشه زیر). پس از جنگ جهانی دوم نیز کشورهای فرانسه، ایتالیا، تایوان و ژاپن حق رای کامل زنان را به رسمیت شناختند.

در عربستان سعودی نیز شرایط تا حدی وارونه شده است. در این کشور پادشاهی که هیچ انتخابات سراسری برگزاری نمی‌شود، موضوع حق رای زنانه در سال 2015 مطرح شد اما جز در موارد کوچک و محلی عملیاتی نشده است.

در دولت ‌شهر واتیکان هیچ کدام از مردان و زنان حق رای ندارند. در واتیکان قانون‌گذاران توسط اسقف رم منصوب می‌شوند.

در سال 1994 آپارتاید (تبعیض نژادی علیه سیاه پوستان آفریقای جنوبی) پایان یافت و زنان سیاه پوست قادر به رای دادن شدند. زنان سفید این کشور از سال 1930 حق رای داشتند