مدیر آب و خاک و امور فنی‌مهندسی سازمان جهادکشاورزی استان یزد از نبود قانون مشخصی در کشور برای حفظ و نگهداری از خاک خبر داد و افزود: البته اگر قانونی هم در این باره باشد، فاقد ضمانت اجرایی لازم است.

«عباس بشارتی» در گفت‌وگو با ایسنا ضمن بیان این که بستر حیات و چرخه‌ی زندگی وابسته به خاک است، تاکید کرد: در صورت تخریب و آسیب خاک، صدمات جبران‌ناپذیری به محیط زیست و منابع کشاورزی وارد خواهد شد.

وی در همین رابطه با نحوه آلودگی خاک‌ اشاره و با بیان این که این آلودگی می‌تواند از طریق زباله‌های صنعتی و کشاورزی و ورود مواد شیمیایی، نفتی و بیولوژیکی در خاک ایجاد و از طریق بارندگی به ریشه گیاهان و به دنبال آن به میوه مصرفی انسان‌ها رسوخ کند لذا در صورت تداوم و افزایش بی‌توجهی به حفظ خاک می‌تواند زندگی انسان‌ها را با خطراتی جدی مواجه کند.

بشارتی افزود: متاسفانه ایران از لحاظ میزان فرسایش خاک از رتبه بالایی در جهان برخوردار است و استان‌های حاشیه کویر نظیر استان یزد نیز به شدت متاثر از فرسایش بادی هستند.

وی روان‌آب‌ها را یکی دیگر عوامل فرسایش خاک برشمرد و گفت: البته متولی امر حفاظت از منابع طبیعی و کاهش رواناب‌های موجود، ادارات منابع طبیعی و آبخیزداری هستند که هر ساله در سطح اراضی تحت پوشش و بالادست قنوات، عملیات‌های حفاظتی متعددی مانند درختکاری و بذرپاشی را انجام می‌دهد و این عمل نقش بسزایی در حفظ خاک در برابر سیلاب‌ها و رواناب‌ها دارد.

مدیر آب و خاک و امور فنی مهندسی جهادکشاورزی استان در مورد وضعیت خاک در استان نیز خاطرنشان کرد: استان یزد با وجود کویری بودن، از خاک‌های غالباً حاصلخیز و دارای پتانسیل خوبی برای بهره‌مندی برخوردار است ولی متاسفانه طی سال‌های اخیر به جبران ظرفیت این خاک‌ها اهمیتی داده نشده است.

وی نبود قانون مشخص برای حفظ و نگهداری از خاک و همچنین نبود ضمانت اجرایی در مواردی که قانونی در این رابطه وجود دارد را از عمده دلایل بی‌توجهی به این حوزه تا یک سال اخیر خواند و گفت: البته در استان اقداماتی در این خصوص در دستور کار قرار گرفته که در گام اول شناسایی و طبقه‌بندی خاک و تهیه بانک اطلاعاتی منابع استان است و دومین اقدام نیز استفاده از بهبوددهنده طبیعی خاک نظیر مواد عالی و گچ طبیعی است.

بشارتی در پایان متذکر شد: هر خاکی با توجه به پتانسیل‌های موجود، دارای ظرفیت مناسب برای کشت محصولات زراعی، باغی و مرتعی است و بی‌توجهی به این موضوع باعث تسریع و تشدید تخریب منابع خاکی خواهد شد.