احمدی نژاد بهتر از هر سیاستمداری در ایران، رسانه و دیده شدن را درک کرده است. او زمانی هم که رییس جمهور بود به بهترین شکل ممکن از رسانه استفاده می‌کرد.

عصرایران؛ مصطفی داننده- اگر بخواهیم متفاوت‌ترین سیاست‌مدار ایرانی را معرفی کنیم، قطعا آن فرد محمود احمدی‌نژاد است. او شبیه هیچ‌کدام از سیاستمداران ایرانی قبل و بعد از انقلاب نیست.

این روزهای او را ببیند. پشت سر هم در حال گفت‌وگو و مصاحبه است. فرقی نمی‌کند رسانه مصاحبه کننده ورزشی باشد یا سیاسی، پربازدید باشد یا کم مخاطب.

رییس جمهور سابق ایران می‌خواهد حرف بزند و می‌داند که بعد از این حرف‌هایش تبدیل به تیتر یک رسانه‌های رسمی و غیررسمی می‌شود.

او بهتر از هر سیاستمداری در ایران، رسانه و دیده شدن را درک کرده است. احمدی نژاد زمانی هم که رییس جمهور بود به بهترین شکل ممکن از رسانه استفاده می‌کرد.

رییس جمهور سابق ایران می‌داند که « از دل برود، هر آنکه از دیده برفت.» او دوست ندارد مردم احمدی نژاد را فراموش کنند.

اگر کمی به گذشته برگردید می‌بینید که میرحسین موسوی نخست وزیر 8 ساله و دهه 60 ایران، به مدت بیست سال خود را از صحنه سیاسی کشور دور کرد و وقتی بعد از این سال‌ها پای به عرصه گذاشت، بسیاری از نسل سومی‌ها او را نمی‌شناختند و بسیاری از نسل اول و دومی‌ها هم به ذهن خود فشار آوردند تا چهره او را به یاد آوردند.

احمدی نژاد می‌داند که توسط تلویزیون بایکوت است اما این مسئله باعث نشده که خود را از تک‌وتا بیندازد و بگوید چون تلویزیون من را نشان نمی‌دهد، دیگر بی‌خیال فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی شوم. او قدرت فضای مجازی را درک کرده است. هرکاری می‌کند حتی آب خوردن، به سرعت تیم رسانه‌اش در فضای مجازی دست به دست می‌شود و تقریبا بسیاری از مردم در جریان رفتارهای او قرار می‌گیرند.

کاش دیگر سیاستمداران ایرانی در این یک مورد به احمدی نژاد اقتدا می‌کردند و ترسی از دیده شدن و مصاحبه کردن نداشتند.

برخی از چهره‌های سیاسی ایران نه در زمان حضور در قدرت و نه بعد از آن حاضر به نشستن روبروی خبرنگارها نیستند.

برای آنها گفت‌وگو با خبرنگارها یعنی حرف زدن با تلویزیون و دیگر هیچ!

شما به یاد دارید که مصاحبه‌ای از قالیباف با خبرنگارها دیده خوانده باشید؟ چرا علی لاریجانی بعد از پایان مسئولیتش در پارلمان با رسانه‌ها گفت‌وگو نمی‌کند؟

سید محمد خاتمی که الان ممنوع التصویر است اما آن روزها که نبود هم با رسانه‌ها گفت‌وگو نمی‌کرد.

چهره‌های سیاسی ما فکر می‌کنند با مصاحبه نکردن تبدیل به چهره‌های مهم تری در صحنه سیاسی ایران می‌شوند.

دیگر زمان حرف نزدن گذشته است. سیاستمداران باید روبروی خبرنگارها بنشینند و در مورد عملکردشان توضیح بدهند.

قالیباف 12 سال شهردار تهران بوده، لاریجانی سه دوره رییس مجلس بوده و همه این سال‌ها به اهالی رسانه اجازه می‌دهد که از آنها بخواهند در مورد عملکردشان توضیح دهند.

نکته جالب این است که این افراد از گفت‌وگو با رسانه‌های داخلی فراری هستند اما تا درخواستی از رسانه‌های فرنگی می‌آید با آغوش باز استقبال می‌کنند.

به احمدی نژاد و دوران حضورش در قدرت نقد زیاد دارم اما در این یک مورد و اینکه با هر هدفی که دارد،خودش را در معرض گفت‌وگو قرار داده است، از او تقدیر می‌کنم.

البته یک نکته را نباید فراموش کرد و آنهم اینکه رسانه‌ها نباید وارد بازی تبلیغاتی هیچ چهره سیاسی شوند.

از این منظر هر قدر گفت و گو کننده شناخته شده‌تر و از نظر حرفه‌ای به صفت روزنامه‌نگاری و رسانه مشهور تر باشد قابل قبول‌تر است.