باور کرونا تنها به این نیست که بانک‌ها زودتر تعطیل کنند، مشتری را در پیاده رو نگاه دارند و بین متصدیان باجه ها و مراجعان با نوار فاصله ایجاد کنند. به این است که در زمانه کرونا ملاحظه مشتری را داشته باشند و دست کم ادبیات پیامک های تهدید را تغییر دهند.

عصرایران؛ مصطفی داننده- کرونا بد دردی است. جان و مال را با هم به خطر می‌اندازد. مردمان هم باید نگران جان‌شان باشند و هم دغدغه شغل‌ و کارشان را داشته باشند تا مبادا در این روزهای سخت بیکار شوند و نانی نداشته باشند که سر سفره خانواده خود ببرند.

معاون اشتغال وزارت کار گفت یک میلیون و ۵۰۰ هزار نفری در دوران کرونا بیکار شدند که حدود ۱۵۵ هزار و ۷۰۰ نفر از اسفند تا کنون نتوانسته اند دوباره شاغل شوند. این خبر دردناک است و البته جبر کرونایی و تحریمی.

برخی مشاغل مجبور هستند که به خاطر نبود کار، کارگر خود را اخراج کنند. درآمدی نیست تا حقوقی باشد. اگر تا دیروز با 10 نفر کار پیش می‌رفت حالا با 2 نفر انجام می‌شود که یکی از آنها احتمالا خود صاحب کار است.

بله شرایط سخت شده است و در این شرایط سخت و جانکاه، برخی بلای جان کم رمق مردم شده‌اند. مثلا بانک‌ها. برای بانک‌هایی که ادعای اسلامی بودن‌شان گوش فلک را کر کرده است، فرقی نمی‌کند شرایط کرونایی است یا نه. وام داده‌اند و سفت و سخت پای آن ایستاده‌اند که آن را پس بگیرند.

کافی است یک یا دو ماه قسط فرد وام گیرنده عقب بیفتد. به زمین و زمان زنگ می‌زنند که آی آقا یا خانم، قسطت عقب افتاده و اگر پرداخت نکنی، ال و بل می‌کنیم.

این قشر بیکار شده از کجا بیاورد، قسط‌های میلیونی شما را پرداخت کند؟ شاید بگویید چشمش کور و دندش نرم، می‌خواست وام نگیرد! خوش انصاف با شرایطی که ایجاد شده است برخی از مردم برای خرید وسایل اولیه و ساده زندگی احتیاج به وام دارند چه برسد به خانه و ماشین.

امروز شاید بتوان گفت بانک‌ها برای مردم خطرناک‌تر از کرونا هستند. واقعا برای بانکداری اسلامی که قرض الحسنه در آن تعریف شده است، زشت است که مردم باید حدود یک سال یا بیشتر فقط سود وام را پرداخت کنند تا بعد به اصل وام برسند.

بگذارید مثال‌هایی از بانکداری در کشورهای دیگر بزنم که ادعایی هم در بانک‌داری ندارند. دوستی دارم که در کشور دانمارک زندگی می‌کند. برای خرید خانه وام 120 درصدی گرفته است بدون سود. یعنی هم می‌تواند خانه بخرد و هم وسایل خانه. رفیق دیگر که در ایتالیا زندگی می‌کند و در کار تولید است، بعد از کرونا وامی گرفته که سود ندارد و دو سال بعد تازه قسط‌های آن شروع می‌شود.

لطفا در این عصر کرونا «یار شاطر، نه بار خاطر» باشید. بخشی از مردم به صورت جدی احتیاج برای ادامه زندگی احتیاج به کمک دارند. باید هرچه زودتر به وضع آنها رسیدگی شود.

شرایط اقتصادی کشور با توجه به تحریم‌ها سخت است و ما این را می‌دانیم اما مردم هم گناه نکرده‌اند و باید دست آنها را در شرایط سخت گرفت تا کمرشان بیش از این زیر فشار خم نشود. مردم کرونا زده، مثل زلزله زدگان هستند. اگر به آنها دیر کمک شود معلوم نیست بتوانند زیر آوار تحمل کنند.