به گزارش روزنامه نشنال، توماس دامبو (Thomas Dambo) هنرمند و مجسمه‌ساز دانمارکی که خود را از فعالان حوزه هنر بازیافتی می‌داند، ۱۱ مجسمه غول‌پیکر از جنس ضایعات چوب و مواد دورریختنی در جنگل‌های دانمارک ساخته تا مردم در تلاش برای پیدا کردن آنها، با طبیعت ارتباط برقرار کنند. این هنرمند برای کمک به بازدیدکنندگان، نقشه‌ای آنلاین از موقعیت مجسمه‌های خود تهیه کرده است و در شبکه‌های اجتماعی سرنخ‌هایی را به اشتراک می‌گذارد.

بازی شکار غول‌های بازیافتی در تابستان و همزمان با آن که دامبو در کپنهاگ منتظر مهار کرونا بود، آغاز شد. وی به همراه تیمش و چند نیروی داوطلب، مکان مناسب برای این کار را شناسایی کرده، مجوزهای لازم برای استفاده از زمین را گرفت و ضایعات چوب جمع کرد. این هنرمند در روزهای آغازین ماه اکتبر (مهرماه) از دهمین غول بازیافتی خود در اینستاگرام رونمایی کرد.

دغدغه زیست‌محیطی، محرکی برای هنرآفرینی

هر کدام از غول‌های این مجموعه نام و مشخصات خاص خود را دارد. عمق این شخصیت‌پردازی تا جایی ادامه دارد که دامبو حتی با استفاده از تجربیات و قدرت تخیل خود، برای هرکدام از این مجسمه‌ها داستان پیش‌زمینه‌ای نیز اختراع کرده است.

این هنرمند دانمارکی تأثیر اساطیر اسکاندیناوی درباره غول‌های ساکن جنگل بر کارش را مُنکِر نیست اما می‌گوید گاهی نیز شخصا داستان‌هایی می‌سازد که در راستای دغدغه زیست‌محیطی وی هستند، دغدغه‌ای که انگیزه اصلی پشت این کار بود.

این غول‌ها در داستان فولکلور مدرن من نمادی از طبیعت هستند. ما در گذشته از موجودات جادویی و قصه‌های پریان برای توضیح پدیده‌هایی که قابل درک نبودند، استفاده می‌کردیم. من از این غول‌ها برای تشریح و صحبت درباره معضلات جدی که با آنها روبه رو هستیم، استفاده می‌کنم. معضلاتی که ممکن است مردم از صحبت کردن درباره آنها خسته شده باشند.

از دید دامبو، این غول‌های بازیافتی ساخته شده‌اند تا اهمیت طبیعت را به ما یادآوری کنند.

این مهم است که مردم به چالش کشیده شده و در جهانی که در آن زندگی می‌کنیم، کاوش کنند. بسیاری از ما امروز بیشتر وقتمان را مقابل مانیتور رایانه‌ها می‌گذرانیم. اگر ارتباط با طبیعت قطع شود، هیچکدام از ما به مراقبت از زمین اهمیتی نخواهد داد؛ چرا باید از چیزی محافظت کنیم که درکش نمی‌کنیم و وجودش را به فراموشی سپرده‌ایم؟

این مجسمه‌ساز خلاق معتقد است:

بزرگترین تهدید برای بشر این است که نسل جدید در یک دنیای دیجیتال زندگی می‌کند. بعضی از آنها فکر می‌کنند جهان طبیعت اهمیتی ندارد چون هیچوقت به آن قدم نمی‌گذارند، اما دنیای مدرن بدون طبیعت دوام نخواهد آورد.

احترامی که دامبو برای طبیعت قائل است وی را بر آن داشت تا در کارش از مواد بازیافتی استفاده کند. وی که تاکنون در مجموع ۷۰ مجسمه بازیافتی به این سبک ساخته است، می‌گوید: فارغ از این که تا آخر عمر چند مجسمه بسازم، هیچگاه موفق نخواهم شد حتی درصد کوچکی از تپه‌های زباله که ما انسان‌ها تولید می‌کنیم را بازیافت کنم.

علاقه وی به زایش هنر از مواد دورریختنی، از دوران کودکی آغاز شد. به گفته خودش، همیشه دوست داشت اشیا را تغییر داده و به یک چیز جدید تبدیل کند. وقتی بزرگتر شد، والدینش اجازه استفاده از کارگاهی که در زیرزمین خانه‌شان بود را به وی دادند. در این کارگاه بود که دامبو یاد گرفت چگونه خرت و پرت و اسباب‌بازی درست کند؛ اگر چیزی می‌خواست ترجیح می‌داد خودش آن را بسازد. همین شد که برای ادامه تحصیل به مدرسه طراحی کولدینگ دانمارک رفت و طولی نکشید که به هنر خیابانی چون ساخت خانه‌های درختی بزرگ در فضاهای شهری روی آورد.

این هنرمند دانمارکی از سال ۲۰۱۴ به خلق غول‌های بازیافتی مشغول بوده و تاکنون در آمریکا، پورتوریکو، چین و کره جنوبی پروژه‌هایی از این دست اجرا کرده است.