ماهنامۀ «تجربه» که در دهمین سال انتشار دورۀ جدید به امید پایان کرونا مدتی برای انتشار، دست نگه داشته بود، بیش از این طاقتِ مستوری نیاورد و با مجموعه‌ای از داستان‌های کرونایی منتشر شد.

به گزارش عصر ایران، ماهنامۀ ادبی - هنری تجربه در شمارۀ تازۀ خود یک پروندۀ پُر و پیمان را به میراث نویسندگان و هنرمندان اختصاص داده و بهانۀ آن نیز انتشار کتاب نامه‌های عباس کیا‌رستمی به همسر سابقش است که موجب اختلاف فرزندان کارگردان شده است.

یکی که کتاب را منتشر کرده از زاویۀ پدر دیده و دیگری که در آمریکا زندگی می‌کند از زاویۀ مادر و این کار را درست ندانسته است.

چهرۀ کارگردان فقید نیز چهار سال پس از درگذشت او به همین خاطر روی جلد نشسته - تصویری متفاوت و یکی از معدود دفعاتی که عینک تیره را کنار زده -. شاید هم قرار بوده تیرماه و در سالگرد درگذشت او منتشر شود و به تأخیر افتاده اما پرونده‌ای به بهانۀ کتاب « من خانه‌م/ پاره‌نامه‌هایی از عباس کیارستمی» موضوعیت تصویر جلد را حفظ کرده است.

توضیحات احمد میراحسان از جانب بنیاد عباس کیارستمی هم قابل توجه است:

«آدمی از دنیا رفته که چیزهای پُرارزشی از او مانده. ورثه هم اگر منطقی رفتار کنند اختلافی نخواهد بود. چه دعوایی؟ یک آدمی با استعداد خداداد و کوشش بی وقفه چیزی را که به دست خود کسب کرده به جا گذاشته. میراث مادی طبق عرف و شرع و قانون تقسیم شدنی است و میراث معنوی هم پاس داشتنی».

گزارش الهۀ خسروی روزنامه نگار هم خواندنی است که سراغ نمونه‌های دیگر اختلافات خانوادگیِ وارثان ادبی رفته و ماجراهای پس از مرگ جلال آل احمد (اختلاف سیمین خانم و شمس برادر جلال)، احمد شاملو (اختلاف سیاوش شاملو با آیدا)، نیما یوشیج (شراگیم و سیروس طاهباز) و نیز بر سر نشر آثار مهدی اخوان‌ثالث را یادآور شده و جا دارد نویسندگان دیگر که میراث معنوی‌شان درخور است در زمان حیات سر و سامانی بدهند تا اختلافاتی از این دست پدید نیاید.

آنچه «تجربه» این شماره را ممتاز می‌کند اما پرداختن تخصصی و هنری به موضوع کروناست. چنان که رضا معطریان که خود عکاس پرسابقه و زبردستی است مجموعه‌ای از تصاویر این دوران از جای‌جای جهان را گرد آورده که بسیار دیدنی‌اند و در «جُنگ» هم‌چنان که اشاره شد چند داستان با موضوع کرونا از نویسندگان ایرانی و خارجی ارایه شده در حالی که کرونا هنوز ادامه دارد و چه بسا اگر قرار بود به صورت کتاب چاپ شوند به درازا می‌کشید.

تجربه از یاد خسرو سینایی فقید نیز فرونکاسته و او را چنان که زیست معرفی کرده تا بدانیم تنها یک مستندساز نبود و واژۀ «هنرمند» را به معنی واقعی کلمه می‌برازید.

توجه این شمارۀ تجربه به خواست‌ها و مبارزات سیاهان نیز با توجه به اعتراضات اخیر در آمریکا قابل توجه است چرا که به این بهانه پرونده‌ای را به معرفی ادبیات سیاهان اختصاص داده با این عنوان: ظلمت در نیمروز.

احترام مجله به مسعود مهرابی مدیر مسؤول فقید مجلۀ پرسابقه و سینمایی «فیلم» نیز که جای یادداشت مدیر مسؤول و سردبیر را گرفته نیز قابل اعتناست. هر چند که دوست‌داران قلم مهدی یزدانی خُرّم می‌توانند یادداشت او را با عنوان «ردِّ مردّدِ درد» بخوانند: روایتی در پاسخ به این پرسش: کیوکاشین کاراته با تن و ذهن من چه کرد؟

ازتجربه به عنوان مجلۀ هنری گاه انتقاد می‌شد که چرا به خوش نویسی نمی‌پردازد. با گفت و گوی مفصل و خواندنی با محمد احصایی می‌توان گفت این دِین هم ادا شده و برای علاقه‌مندان موسیقی نیز پروندۀ «راک» تدارک دیده شده است.

در وانفسای کنونی که سینماها و گالری ها و تئاترها عملا تعطیل اند و ذهن و زبان مردم نیز مشغول قیمت دلار و طلا و بیم ناک سرنوشت انتخابات آمریکا و ماندن یا رفتن ترامپ است که اقتصاد ما را به این حال و روز انداخته همت مجموعه ای که به هنر و ادبیات می پردازد ستودنی است.

آن هم در حالی که بسیاری از مطبوعات چاپی و کاغذی از رمق و رونق افتاده اند و بعد از چاپ و انتشار در دکه هایی عرضه می‌شوند که بخش غالب آن نه در اختیار مجلات و نشریات و مطبوعات که مختص تنقلات و دخانیات و مایعات است!