عصرایران؛ ابراهیم جاگرانی- شیوع کرونا و بسته شدن درب ورزشگاه ها به روی تماشاگران، شبکه های تلویزیونی را وادار به راهکارها و خلاقیت های جدید برای حفظ و افزایش مخاطبان خود کرد.

رجوع به آرشیو صوتی جذاب بازی رایانه ای «فیفا» (شرکت ایی ای اسپورت)، نصب ماکت تماشاگران و شبیه سازی آن ها در تلویزیون و پخش صدای ضبط شده شان در استادیوم ها، گوشه ای از تلاش اروپایی ها برای گرم نگه داشتن تنور لیگ های خود در روزهای پایانی آن بود.

در ایران هم با شروع دوباره ی بازی های لیگ برتر، فولادی ها در میزبانی از استقلال، هیاهوی هوادارانشان را از بلندگوهای فولاد آره‌نا با بازیکنانشان همراه کردند، اتفاقی که بعد از آن در چند ورزشگاه دیگر هم تکرار شد.

در انگلیس و اسپانیا، هنگام پخش بازی ها شخص باتجربه‌ای از شرکت سازنده بازی های رایانه ای فیفا، در اتاق فرمان، روند مسابقه را به دقت دنبال و با توجه به شرایط بازی، کلیپ شنیداری مناسب را به عنوان صدای پیرامون پخش می کرد.

در ایران اما با اینکه نیم قرن از اولین پخش زنده فوتبال در تلویزیون می گذرد (تابستان ۱۳۴۹/جام جهانی ۱۹۷۰) بی توجه به شرایط بازی، آن هم با یادآوری گزارشگر، چند «پرسپولیس سرور استقلال» و «استقلال سرور پرسپولیس» پخش می شود که حتی گزارشگر هم به اشتباه می اندازد و دنبال یافتن منبع صدا ـ تماشاگر ـ در استادیوم می افتد!

امشب (۳۰ مرداد ۹۹) نوزدهمین سال لیگ حرفه ای و برتر فوتبال ایران هم تمام می شود، بیش از یک قرن از ورود فوتبال به بوشهر و ایران از سوی انگلیسی ها و ملوانان خارجی کشتی ها می گذرد، صد سال از اولین سازمان و تشکیلات فوتبال ـ انجمن ترقی و ترویج فوتبال ایران ـ در کشور گذشته، اما هنوز هیچ باشگاهی در ایران سرود و شعار اختصاصی ندارد! و صداوسیما از میان صداهای بسته ی تماشاگران در روزگار پیش از کرونا، به دنبال صدایی برای روزهای تنهایی بازیکنان است و دست آخر به دو سرور این و آن سکوی ۳۶ آزادی ـ جایگاه تیفوسی ها در شمال غربی ورزشگاه آزادی ـ می رسد!

تلویزیون که خود یک "دانشگاه" است و "می تواند مملکتی را اصلاح کند" (امام خمینی(ره)) با وجود فقد و فقر شعار و سرود در تیم های ایرانی، شاید می توانست به جای جستجو میان شعارهای بعضا بوق دار سکوها، با تبدیل کرونا به فرصت، با صداسازی مناسب، چند شعار خوب قابل پخش را به تماشاگران و فوتبالدوستان کشور معرفی کند.

۱۰ سرود معروف باشگاه های جهان

با یک جستجو؛ نام باشگاه‌هایی مانند لیورپول، سلتیک و دورتموند در راس این باشگاه ها می بینید. (مشترک)

شعار "تو تنها قدم نخواهی زد" لیورپولی ها دیگر یک شعار معمولی نیست، یا حتی فریاد چند باره کلمه "رم" تماشاگران آ.اس.رم در ایتالیا.

شعار "همیشه برای قهرمانی پیش می رویم" باشگاه اتلتیک وداد در جنگ جهانی دوم موجب تحریک افکار عمومی و تشکیل گروه های مبارز می شد!

و یا سرود باشگاه اول آندلوس (سویا) که گاهی از سرود منطقه آندلوسیا هم برایشان مهمتر است.

پاناتینایکوس یونان، کلاغ‌های سیاه قلعه نیوکاسل، بشیکتاش ترکیه، بوکاجونیورز آرژانتین و حتی وستهام انگلیس هم سرودهای معروفی دارند و فرانس فوتبال آن ها را جزء ۱۰ سرود اول باشگاه های دنیا می داند.

بارسلونا دیگر تیم معروف دنیاست که سرودش به نوعی سرود ملی موسوم به کشور کاتولونیاست.

سرود و مکتب باشگاه های ایرانی

در ایران اما هر چند در حوزه موسیقی برخی هواداران استقلال و پرسپولیس و دیگران، ترانه هایی به یاد و طرفداری از این تیم ها خوانده اند (رضا یزدانی، بابک جهانبخش، سعید عرب، قاسم افشار و...) و شعارهایی از روی دست هم کپی کرده اند اما بسیاری مانند دکتر احسان محمدی به درستی معتقدند:

"آنچه امروز در فضای فوتبال ایران جاری است، ربط چندانی به مکتب ندارد، بیشتر شبیه اندرزنامه ها و سخنرانی های اخلاقی است تا اصول و مبانی که پایه‎های باشگاه بر آن بنا نهاده شده و بعید است اگر از بازیکنان یک تیم فوتبال بپرسید که شعار باشگاه یا فلسفه و مکتب شما چیست، پنج نفر آن ها یک پاسخ واحد بدهند."

"مکتب مثل بسیاری دیگر از واژگان در این سرزمین از معنا تهی شده است، در فضای پر از توهین و فحاشی هواداری، تخریب و اتهام‌پراکنی، خالی‌کردن زیر پای همدیگر برای گرفتن پُست در باشگاه، عدم تعهد در پرداخت مطالبات بازیکنان و شکایت‌های متعدد به فیفا و رفتارهای سبکسرانه و سلیقه‌ای برخی بازیکنان، حرف زدن از مکتب باشگاه بیشتر به کار بردن یک واژه شیک، کلی و مرعوب‌کننده علیه حریف است."

چهارشنبه چه کسی سرور است؟

حالا باید دید در شهرآورد تهران در نیمه نهایی جام حذفی - پنج شهریور ۹۹ - چه کسی سرور است! تاکنون صدای تلویزیون و بلندگوی ورزشگاه ها در بازی های کرونایی در اختیار میزبان بوده است.

چهارشنبه هفته بعد، پرسپولیس میزبان است.

_________________

بیشتر بخوانید؛