سیده مرضیه شفاپور،دبیر کارگروه مد و لباس وزارت ارشاد، در پاسخ به چرایی نشست دوستانه با فعالین حوزه مد و لباس در فضای مجازی که پیج های معمولا خلاف عرفی دارند را تذکر و امربه معروف به آن ها توضیح داد و چرایی این نشست در یک رستوران بالاشهر تهران را صرفا برای حضور این بلاگرها دانست.

به گزارش راه دانا؛ روز گذشته بود که عکس‌هایی از یک نشست کاملا دوستانه اما بنظر کاری در یک رستوران گران قیمت در بالاشهر تهران منتشر شد، نشستی که در یک سوی آن برخی فعالین فضای مجازی(اینستاگرام) دیده می شدند و در طرف دیگر بانویی که سمت دبیری کارگروهی مد و لباس وزارت فرهنگ و ارشاد را بر عهده دارد، اما این عکس‌ها با واکنش‌های زیادی از سوی مخاطبان رو به رو شد، زیرا برای همگان سوال شده بود که این جلسه چرا این گونه و چرا در یک رستوران برگزار شده، چرا در آستانه هفته عفاف و حجاب دبیر کارگروه مد و لباس بجای نشست با کسانی که در این حوزه فعال هستند به سراغ کسانی رفته که صفحات شخصی‌شان نه تنها هیچ رنگ و بویی از مد و لباس به سبک ایران اسلامی مان ندارد بلکه اتفاقا بر خلاف عرف عمومی است. برای یافتن پاسخ این سوالات به سراغ سیده مرضیه شفاپور، دبیر کارگروه مد و لباس وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی رفتیم و به توضیح چرایی برگزاری نشست با عده‌ای از شاخ‌های اینستاگرامی در یک رستوران پرداخت و دلیل آن را هم‌اندیشی و «امر به معروف» عنوان کرد.

*اخیرا عکس‌هایی از شما در فضای مجازی منتشر شده که نشان می‌دهد با عده‌ای از فعالین فضای مجازی اینستاگرامی که پیج‌هایی در حوزه مد و لباس البته از نوع بی‌حجاب آن دارند، جلسه ای را نه در محیط کاری، بلکه در یک رستوران گرانقیمت بالای شهر تهران برگزار کرده اید. با توجه به اینکه شما دبیر کارگروه مد و لباس هستید، این جلسه باعث شده تا سوالات زیادی در ذهن مخاطبان ایجاد شود.

کمی در مورد این جلسه که اتفاقا در آستانه هفته عفاف و حجاب هم برگزار شده، توضیح می‌دهید که به چه دلیل و با چه هدفی برگزار شده؟ آیا شما نیرو و طراح به اندازه کافی ندارید که دست به دامن فعالین مجازی شده‌اید؟

این افراد اصلا طراح نیستند، اگر فضای مجازی را رصد کنید متوجه خواهید شد که تأثیرگذاران فضای مجازی بسیاری از قابلیت‌ها را برای عموم مردم روشن می کنند و هم در فروش و هم در اطلاع رسانی مربوط به رویدادها و اطلاعات ارائه شده توسط طراحان، کمک زیادی می توانند بکنند. من اسم این افراد را بلاگر نمی‌گذارم بلکه نامشان را تأثیرگذاران فضای مجازی می‌گذارم، این افراد یک عده از هموطنان ما هستند که به صورت غیرقانونی مشغول فعالیت شده‌اند و خیلی از آن‌ها اطلاعاتی از حدود و ثغور قوانین نظام جمهوری اسلامی نداشته‌اند و فکر می‌کردند که اگر چنین کارهایی انجام دهند منعی ندارند.

من با اجازه گرفتن از برخی نهادها و دستگاه های نظارتی، به این جلسه رفتم و جلسه هم در محیط اداری نبود.

*چرا در محیط اداری این قرار و جلسه گذاشته نشد؟

افرادی که مشهورتر هستند خیلی به کارگروه ما مراجعه کرده اند و با این افراد دیدارهای مختلفی داشته‌ایم و حتی برخی گفته‌اند که ما قصدمان این است که کار کنیم و در کنار کارگروه مد و لباس هستیم.

من حرف‌های آن‌ها را شنیدم و حرف های خودم را به اصطلاح حاکمیتی اعلام کردم که قرار بر این است که اگر می‌خواهید در یک فضای قانونمند کار و همکاری داشته باشید باید این چارچوب‌ها را رعایت کنید و چنانچه پیج‌های شما مشکل داشته است باید تعهد بدهید که از این پس در چارچوب نظام جمهوری اسلامی قدم بردارید.

*خانم شفاپور بنظر می رسد که جدیدا دستگاه‌های متولی فرهنگ تصمیم دارند که به اصطلاح شاخ‌های اینستاگرامی را وارد فعالیت‌های خود کنند و اتفاقا توجیه آن ها همین گرفتن تعهدی است که شما الان به آن اشاره کردید. آیا صرف گرفتن یک تعهد برای این دست اقدامات توجیه‌پذیر است؟ افرادی که به وضوح سبک‌های غیرایرانی و غیر اسلامی را در صفحات خودشان ترویج می کنند، آیا با صرف دادنِ یک تعهد، در چارچوب‌های تعیین شده از سوی شما حرکت خواهند کرد؟

وظیفه ما این است که به این افراد امر به معروف کنیم، اول باید توضیحات لازم را در این جهت به آن ها بدهیم و بعد تذکر بدهیم. اکثر این افراد کسانی بودند که پیج های مد و لباسی داشته‌اند. من وظیفه داشتم در جمع این افراد قرار بگیرم و از آن‌ها بخواهم تا در چارچوب نظام جمهوری اسلامی کار کنند. بعد از این جلسه 3، 4 نفرشان تمام پیج خود را پاک کردند و آمدند و گفتند که ما می خواهیم در چارچوب نظام جمهوری اسلامی کار کنیم.

سیاست‌ کاری من اینطور است که با همه افرادی که مربوط به حوزه کاری‌ام هستند باید جلسه بگذارم، دلیلش این است که تا درکی از محیط پیرامون خود در حوزه کاری خود نداشته باشم چطور می توانم عملکرد مناسبی داشته باشم و خوب مدیریت کنم؟!

من اصلا نیازی به این افراد ندارم که بگویم چون می‌خواهم در حوزه کاری خود از این افراد استفاده کنم با این افراد جلسه گذاشته باشم، بلکه به عنوان یک مسئول خود را موظف می دانم که صحبت همه افراد را بشنوم. از روزی که این مسئولیت را پذیرفتم جلسات متعددی با همه اعضای کارگروه مد و لباس گذاشته ام، اتفاقا اولین جلسه را با انجمن های عفاف و حجاب گذاشتم. اگر با اینها جلسه گذاشتم به این دلیل بوده تا شاید بتوانم این افراد را در چارچوب خودمان بیاورم، حالا گذشته این افراد هر چه بوده است، به من ربطی ندارد.

*ما در مورد گذشته افراد نظر نمی‌دهیم، اما آیا قرار است که که با این افراد پروژه کاری داشته باشید؟

خیر.

*پس این جلسه چه نتیجه ای داشته است؟! و قرار بوده چه اتفاقی بیفتد؟

هیچ اتفاقی!

*خب اگر قرار نبوده دستاوردی داشته باشد پس دلیلتان برای برگزاری این جلسه چه بوده است؟

این ها هموطن ما هستند.

*منکر این نیستیم اما این افراد که خودشان پیج دارند، درآمدزایی دارند، از آن طرف ماجرا دانشجویان طراحی زیادی هستند که سال ها زحمت کشیده اند و درس طراحی لباس را خوانده‌اند، اما بیکار و حتی درمانده هستند. آیا شما پیگیر تک تک آن ها بوده اید یا نه فقط به سراغ کسانی رفته اید که در فضای مجازی شناخته شده اند.؟

آنها خودشان مقصر هستند!

*چرا مقصر بوده‌اند؟ یعنی بنظرتان آن ها هم باید به دنبال جمع کردن فالوور باشند تا مدیر کارگروه مد و لباس وزارت ارشاد سراغشان برود؟!

شما یک طرفه قضاوت می کنید، آیا این افرادی که شما می گویید بیکار و درمانده اند، اگر این قدر عرضه نداشته باشند که مأمن خود را پیدا کنند باید در کار حرفه‌ای فاتحه‌شان خوانده شود!

*یعنی این افرادی که به اصطلاح شاخ اینستاگرامی هستند عرضه و توانایی بیشتری نسبت به کسی که نمی‌تواند خود را مطرح کند داشته اند؟

شما سوال می پرسید اما اجازه نمی دهید جواب بدهم؛ طراحی که اینقدر درمانده باشد که از لحاظ علمی تحصیل کرده همین رشته باشد اما مأمن خود را نشناسد قطعا راه را اشتباه رفته است. الان جایگاه تمام طراحان ما، کارگروه مد و لباس است. طرحشان را بیاورند اینجا اگر ما برای این افراد کاری نکردیم حق را به شما می دهم. صفحه من پر است از طراحانی است که به خصوصی من پیام داده و روزمه داده اند و من آن ها را به تولیدکننده معرفی کرده ام. به جرأت می توانم بگویم صد نفر را به این ترتیب شاغل کرده ام.

*شما می‌گویید قرار نیست مد و لباس با این افراد همکاری داشته باشد و می‌گوید فقط بخاطر بخاطر امر به معروف و نهی از منکر رفته‌ام. اما آیا بنظرتان منِ خبرنگار و مخاطبانم با این توجیه قانع می‌شویم؟

توجیه من همین است!

*خب نتیجه این قرار و جلسه در نهایت چه شد؟

قرار است خواسته هایشان و نیازهایی را که می‌بینند اعلام کنند، که به چه شکل می توانند کار کنند.

*یعنی همکاری؟

کارگروه نیاز به این افراد ندارد، ما به اندازه کفایت داریم کار خودمان را انجام می‌دهیم. من خواستم با آن ها جلسه بگذارم. افرادی که در جلسه بودند شاخ اینستاگرامی نبودند بلکه افرادی متوسط بودند. من به دنبال این بودم که اگر قرار است کسی را بخاطر فعالیت‌هایش نهی کرده و حذف کنیم، حداقل قبلش یک قدم برای آوردن آن‌ها در مسیرمان برداریم. خیلی از این افراد می‌گفتند وقتی وارد این فضا شدیم نمی‌دانستیم که به این شکل است.

*خود این افراد خواستند با آن ها جلسه بگذارید؟

نه من خودم از آن ها خواستم، تنها دلیلم هم این بود که حرف های این افراد را بشنوم و اینکه اگر قرار است پیج کسی را در حوزه مد و لباس به دلیل ناهنجاری ببندیم، قبلش تذکر را به او داده باشیم.

ما تیم داریم، این افراد رصد می کنند و به هر کسی که پیجش مخالف شئونات اسلامی باشد، اول تذکر می دهیم و دفعه دوم پیج را می‌بندیم.

من اگرجلسه ای گذاشتم برای این بود که شرایط کار در حوزه مد و لباس این است و باید این چارچوب را رعایت کنید. البته در مرحله دوم پیج بسته می شود. در واقع این یک جلسه هم‌اندیشی بود.

هیچ تقاضایی هم نداشتیم، فقط خواستیم چارچوب ها را تذکر بدهیم.

*خب این سوال هم پیش آمده که چرا در رستوران آنهم در یک محیط گرانقیمت قرار گذاشتید؟

این افراد خودشان به یک محیط اداری نمی آیند، زیرا نگران هستند نکند با آن ها برخوردی شود. در رستوران جلسه گذاشتیم تا راحت بیایند و جلسه ای باشد که من را به عنوان دبیر کارگروه ببینند و صمیمانه‌تر حرف‌هایشان را بزنند.