میدان امام اصفهان در قالب یک طرح تحقیقاتی به عنوان ثروت میراث فرهنگی در دنیا ثبت و معرفی شد تا زمینه جذب سرمایهگذاری بیشتر برای استفاده بهینه از آن فراهم شود.
به گزارش ایلنا، مدیر دفتر همکاریهای علمی بینالمللی دانشگاه اصفهان با اشاره به ویژگیهای منحصر به فرد در طراحی و معماری میدان امام اصفهان گفت: با مشارکت دانشگاه اصفهان در طرح تحقیقاتی اتحادیه اروپا، این میدان بهعنوان ثروت میراث فرهنگی برای معرفی به سازمانهای بینالمللی انتخاب و ثبت شد.
سید کمیل طیبی با بیان اینکه این طرح تحقیقاتی با عنوان "زنجیره جذب سرمایهگذاری برای تعریف کاربریهای جدید از میراث فرهنگی شهرهای مهم دنیا" در قالب اَبَر پروژه " افق ۲۰۲۰ " اتحادیه اروپا اجرا شد، افزود: دانشگاه اصفهان به عنوان تنها دانشگاه همکار از ایران در این طرح تحقیقاتی از 2 سال قبل مشارکت داشته است.
وی گفت: هدف نهایی طرح مذکور این است که بتوان با معرفی ثروتهای میراث فرهنگی به دنیا از طریق همایشها و محافل هنری، فرهنگی و اقتصادی و در چارچوب سازمانهایی همچون اتحادیه اروپا، سازمان ملل متحد و بانک جهانی برای سرمایهگذاری و استفاده بهینه از این داراییها، تصمیمهای مناسبی اتخاذ شود؛ ضمنا، اهمیت موضوع از این به بعد، معرفی میراث فرهنگی اصفهان از جمله میدان امام در سمینارها و کنفرانسهای بین المللی برای شناسایی ابعاد مختلف فرهنگی، هنری و اقتصادی است.
طیبی افزود: در این طرح، اصفهان به عنوان یکی از ۶ شهر دارای الگوی بینالمللی میراث فرهنگی در کنار شهرهایی مانند مونترال، عَمان، سن خوزه و تیرانا معرفی شد.
وی با اشاره به اینکه این اثر تاریخی دارای امکانات و کاربریهای مختلفی همچون کسب و کار، مذهبی، هنری، فرهنگی، صنایع دستی و ورزشی است، گفت: میدان امام اصفهان، میزبان حدود ۹ هزار نوع فعالیت هنری و صنایع دستی و کسب و کار است و این موضوع در معرفی جاذبههای میراثی و گردشگری کشورمان الگویی برای حفظ میراث فرهنگی و بازنگری در کاربریهای جدید برای سایر شهرهای مهم و تاریخی دنیا خواهد بود.
میدان امام در زمان صفویه بنا شده که معماری و مهندسی این مجموعه تاریخی، زنجیره ای از نیازهای اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی شامل بازار، مسجد، مدرسه، امکانات تفریحی و ورزشی را در خود جای داده است .
عمارت عالی قاپو، مساجد امام و شیخ لطف الله و سر در بازار قیصریه از بناهای چهار طرف این مجموعه تاریخی است.
میدان امام اصفهان بهمن ۱۳۱۳ به شماره ۱۰۲ در فهرست آثار ملی ثبت شد و در اردیبهشت ۱۳۵۸ نیز به عنوان میراث جهانی یونسکو به ثبت جهانی رسید.