عصر ایران؛ جعفر محمدی - این نامه را بخوانید و پی نوشت رئیس جمهور را:
" مراکز تولیدی همه باید با پروتکل فعال باشند. کسب وکارهای بعد از 99/1/20 باید با پروتکل فعال شوند. همه پروتکل ها تا فردا (پنجشنبه) مشخص و ابلاغ شود چون همه فعالیت های اقتصادی بعد از 99/1/20 باید آغاز شود."

شاید روزی نه چندان دور، حسن روحانی از دستوری چنین بی عجیب و غریب بسیار پشیمان شود؛ آن روز اما پشیمانی را سود نخواهد بود.

دغدغه های اقتصادی رئیس جمهور قابل درک هستند. او به هر روی مسؤول معیشت مردم است، مردمی که زیر فشار تحریم ها، کسری بودجه، تورم، گرانی، بیکاری، سوء مدیریت و ... هستند و بسیاری نیز محتاج نان شب.

اما سؤال اصلی این است: آیا با به خطر انداختن "جان"، باید در اندیشه "نان" بود؟!

و چند سوال دیگر که به نظر می رسد شخص رئیس جمهور باید پاسخگویشان باشد:

آقای رئیس جمهور!
شما در پایان هفته اول فروردین، محدودیت فعالیت اصناف و محدودسازی حضور کارمندان در ادارات را تحت عنوان طرح فاصله گذاری اجتماعی اعلام کردید؛ اقداماتی ناکافی و دیرهنگام.

اکنون چه اتفاقی افتاده که می خواهید این محدودیت ها را بردارید؟ کرونا کنترل شده است؟ تعداد بیماران کم شده است؟ تعداد فوتی ها کاهش یافته است؟ داروی کرونا را کشف کرده اید؟

طبق اطلاعاتی که وزارت بهداشت خودتان می دهد، آمار مبتلایان به کرونا نسبت به اوایل فروردین تقریباً دو برابر شده است؛ در واقع، اوضاع بدتر شده که بهتر هم نشده است. پس روی چه منطقی دستور داده اید کلیه فعالیت های اقتصادی از سر گرفته شود و نیز در دستور دیگری مقرر داشته اید از ۲۳ فروردین دو سوم کارمندان باید سرکار حاضر شوند؟

آقای روحانی!
برغم محدودیت های یکی دو هفته اخیر، آمار کرونایی ها در کشور به دو برابر رسیده است، حال اگر همین محدودیت های نیم بند را هم بردارید، معلوم است که که چه فاجعه ای را رقم خواهید زد!

در حالی که سازمان بهداشت جهانی نسبت به رفع محدودیت های زودهنگام کرونایی هشدار داده است، شما در کشوری که در رده های بالای تلفات کرونایی قرار دارد، دستور به رفع محدویت ها می دهید؟! کجای این کار با "تدبیر"ی که شما با شعارش رئیس جمهور شده اید همخوانی دارد؟

چگونه شب و روز خودتان، دولت تان و وزیر بهداشت تان از مردم می خواهید در خانه بمانند ولی در همان حال شما دو پایتان را کرده اید در یک کفش که الّا و بلّا باید کارگران و کارمندان و اصناف و ... سر کارشان برگردند؟ می شود بفرمایید چگونه می شود در خانه ماند و در همان حال در اداره و مغازه و کارخانه بود؟!

آقای رئیس جمهور!
هیچ حواس تان هست که در یکی دو روز آینده، ایران 80 میلیونی رکورد مرگ و میرهای کرونایی چین 1.4 میلیارد نفری را می شکند؟!

پس با چه منطقی عادی سازی می کنید؟ البته به نظر می رسد که شما از همان اول هم قصد داشتید اوضاع را عادی جلوه دهید که گفتید از شنبه همه چیز به روال معمول بر می گردد و حتی حاضر نیستید در جلسات ستاد ملی کرونا برخلاف همه اعضا ماسک هم بزنید.

راستی آقای رئیس جمهور! شما در دستور خودتان گفته اید که با رعایت "پروتکل"، فعالیت های اقتصادی آغاز شود. لطفاً درباره پروتکل تان به این چند سوال پاسخ دهید:

- این چه پروتکلی است که بر اساس آن می توان فعالیت های عادی روزمره را انجام داد و کرونا هم نگرفت؟ این چه پروتکلی است که هیچ کشوری از چین و کره و هند گرفته تا فرانسه و ایتالیا و آمریکا بلد نیستند و قرنطینه می کنند ولی شما به آن رسیده اید؟!

- کارمندان دولت، کارگران واحدهای تولید و اصناف که همه شان مثل شما راننده و خودروی اختصاصی ندارند؛ اکثرشان مجبورند با وسایل حمل و نقل عمومی به سر کارشان بروند و برگردند. حالا این پروتکل شما چگونه می خواهد در تاکسی، اتوبوس و مترو فاصله دو متری بین افراد را براساس طرح فاصله گذاری اجتماعی خودتان برقرار کند؟ چگونه در اتاق های ادارات و خطوط تولید می تواند کارگران و کارمندان را در فاصله دومتری از همدیگر و ارباب رجوع قرار دهد؟ چگونه اصناف خرید و فروش شان را از سر گیرند ولی کسی به آنها نزدیک نشود؟!
شما فقط همین یک معما را با پروتکل تان حل کنید، بقیه اش پیشکش.

همان طور که با حلوا حلوا گفتن دهان شیرین نمی شود، با پروتکل پروتکل گفتن نیز ویروس کرونا جمع نمی شود. از بین رفتن کرونا یا دستکم کنترل آن تا قبل از کشف واکسن و دارو، تنها یک راه دارد: "قرنطینه و رعایت فاصله اجتماعی و بهداشت فردی" ولی گویا شما معتقدید راه دیگری هم هست به نام پروتکل که به عقل هیچ کس در دنیا نرسیده جز دولت شما یا حتی شخص شما!

آقای روحانی!
می دانم که قرنطینه تبعات اقتصادی دارد ولی مگر در این همه کشور که قرنطینه کردند، تبعات اقتصادی ندارد؟ قطعاً که دارد ولی دولت هایشان اولاً مبتلایان و جان باختگان کرونا را نه "عدد" که "انسان" می دانند و ثانیاً آنقدر شایستگی و تدبیر دارند که پیامدهای اقتصادی قرنطینه را به حداقل برسانند. شما نیز چنین کنید و مردم را در دو راهی "جان" و "نان" قرار ندهید و بیش از این استرس بر این مردم مضطرب وارد نکنید.

حتی اگر کاملاً مادی و اقتصادی به ماجرا نگاه کنید، هر چند با راه اندازی سریع فعالیت های اداری و اقتصادی، در کوتاه مدت چرخ مخدوش اقتصاد تلق و تلوقی کند ولی در میان مدت و بلند مدت، تبعات سوء اقتصادی اش دامنگیر کشور خواهد شد و ضررش بیشتر از منافع احتمالی زودگذرش خواهد بود.

آقای روحانی!
هنوز به یاد دارید که با رأی همین مردمی که امروز درگیر کرونا هستند و هر 10 دقیقه یکی شان بر اثر کرونا می میرد رئیس جمهور شده اید؟
اگر یادتان هست، به جای اختراع پروتکل هایی که فقط روی کاغذ قابلیت اجرا دارند، به تجربه جهانی در مقابله با کرونا بپیوندید و با اجرای قرنطینه و اعطای کمک های مالی به اقشار ضعیف و کسب و کارهای آسیب دیده، نگذارید پدران و مادران و دختران و پسران این کشور جلوی چشم عزیزان شان پرپر و در غربت تمام زیر خاک و آهک، دفن شوند.

آقای رئیس جمهور!
پی نوشت شما، پر از پیامدهای مرگبار است؛ نگذارید دستوری که جدیداً صادر کرده اید به سندی برای سرافکندگی تاریخی و محکومیت شما تبدیل شود و العاقل تکفیه الاشاره... .