محمد جلالی؛ عصرایران- سایه کرونا این روزها بر سر شهر سنگینی میکند و مردم دل نگران اتفاقات تلخ دیگر، زمان را سپری می کنند.
به محض اینکه کسی عطسه یا سرفه کند، از او دور میشویم تا مبادا امکان انتقال کرونا برای ما پیش آید.
از طرفی اگر دچار سرماخوردگی یا احیاناً کرونا هم شویم در روزهای نخست کتمان و تکذیب میکنیم اما در این بین کسانی هستند که روزها و ساعتها به استقبال افراد مشکوک به کرونا میروند و با آنها سر و کله میزنند تا بلکه بتوانند قدمی برای این افراد بردارند.
بیمارستانهای شهرها خصوصاً بخشهای اورژانس با ترافیک سنگینی روبروست و این پرستاران و پزشکان هستند که فداکارانه در تشخیص و درمان بیماران گام برمیدارند؛ اما در این راستا دو نکته حائز اهمیت است: امکانات حفاظتی، بهداشتی و مراقبتی باید با حداکثر توان در اختیار پزشکان و پرستاران باشد؛ امکاناتی که در برخی از بیمارستانهای تهران و شهرستانها با کمبود روبرو است.
گالنهای مواد ضدعفونی کننده که هر بیست لیتر حدود ۳۰۰ هزار تومان بود به بیش از یک میلیون تومان رسیده و کمبود لباسهای استریل و ایزوله در بسیاری از بیمارستانها احساس میشود.
داستان ماسک و دستکشهای مخصوص هم جای خود را دارد!
شاید در ابتدا انگشت اتهام را به سوی دولت و مسئولان بگیریم اما برای اینکه این پزشکان و پرستاران را از خود بدانیم باید خودمان با تشکیل انجمنهای مختلف و مردم نهاد به یاری شان بشتابیم.
از طرفی با توجه به اینکه برگزاری تجمعات از جمله مراسم ختم، چهلم و سالگرد ممنوع شده، میتوان پیشنهاد داد تا هزینه مراسم فردی که به رحمت ایزدی پیوسته به این امر اختصاص پیدا کند و با تجهیز بیمارستانها، گامی کوچک برای کسانی برداشت که در رأس مبارزه با این بیماری قرار دارند.
به یاد داشته باشیم که پزشکان و پرستاران باید در بالاترین سطح ایمنی باشند تا بتوانند در رویارویی با ویروس کرونا همراه بیماران باشند.
در این روزهای سخت نیاز به یک همدلی دوباره داریم و نباید کاری کنیم تا حسرت جای احسان را بگیرد.
_____________________________
بیشتر بخوانید
با غم انگیزترین شنبه سالم چه کنم؟
وقتی در خوردن، مغز به بیراهه میرود!
___________________________