نیمه دوم با مصدومیت ترابی، اوساگونا به ترکیب برگشت و تعداد موقعیت‌های پرسپولیس با سیستم جدید، مثل بازی‌های گذشته افزایش پیدا کرد. تنها حملات الدحیل در نیمه دوم هم، سه شوت از بیرون محوطه جریمه بود.

بعد از دو برد و یک تساوی در سه بازی سخت لیگ برتر، سرانجام پرسپولیس گل محمدی مقابل الدحیل شکست خورد. تیمی که بزرگترین رقیب آن‌ها در مرحله گروهی لیگ قهرمانان آسیاست.

به گزارش نود، پرسپولیس در این بازی، نمایشی متفاوت در دو نیمه مسابقه داشت. نیمه‌ای که بازی را باخت و نیمه‌ای که با وجود ساختن موقعیت‌های خوب، نتوانست به بازی برگردد.

پرسپولیس نیمه اول مقابل الدحیل، فقط سه ضربه به سمت دروازه حریف زد که یکی داخل چارچوب بود. از دو ضربه دیگر یکی توسط مدافعان بلاک شد و دیگری با فاصله زیادی از کنار دروازه بیرون رفت.

آن هم در شرایطی که آن‌ها بیشتر زمان مسابقه از حریف‌شان عقب بودند. نیمه دوم، اوضاع عوض شد و پرسپولیسی‌ها هفت بار دروازه الدحیل را تهدید کردند. دو شوت داخل چارچوب زدند و سه ضربه دیگرشان هم با اختلاف نسبتا کمی از کنار دروازه بیرون رفت. تفاوتی که شاید، به سیستم بازی پرسپولیس برگردد.

پرسپولیسی‌ها در هفته‌های اخیر با گل ‌محمدی، از سیستم 2-4-4 استفاده می‌کردند و علیپور و اوساگونا در خط حمله حضور داشتند. بازی با استقلال، استوکس هم به خط حمله اضافه شد و جای اوساگونا را گرفت. امروز اما گل محمدی با تغییری محتاطانه، علیپور را به تنهایی در خط حمله گذاشت و به جای اوساگونا و استوکس، بشار رسن در ترکیب قرار گرفت. روشی که باعث شد آن‌ها در حمله کم خطر باشند و دائم، با لو دادن توپ فرصت‌های خوبی برای ضد حمله در اختیار حریف بگذارند.

پیش از دربی تهران هم، بازی کردن با یک مهاجم به عنوان فرضیه‌ای در خط حمله پرسپولیس مطرح شده بود. اتفاقی که نیفتاد و پرسپولیس، با دو مهاجم بازی کرد. هر دو گل این تیم را مهاجمان خارجی که زوج علیپور بودند پایه گذاری کردند. امروز سرانجام گل محمدی به سمت سیستم تک مهاجمه رفت و تاوان سختی برای احتیاط بیش از حد داد. کاری که کالدرون هم مقطعی در نیم فصل اول انجام داد و نتیجه مشابهی گرفت.

با اتفاقات بازی امروز، شاید گل محمدی هم خیلی زود به نتیجه کالدرون برسد و تحت هر شرایطی، تیمش را با بیشتر از یک مهاجم وارد زمین کند