این افراد زیاد اهل این نیستند که جواب سخنرانی و استدلال را با منطق و سخنرانی دیگری جواب بدهند. آنها صدای خود را بلند می‌کنند، داد می‌زنند و محکم روی میز می‌کوبند.

عصرایران؛ مصطفی داننده- بعد از پایان آخرین نطق پروانه سلحشوری در مجلس دهم، برخی از نمایندگان اصول‌گرا صدای خود را بلند کردند که این چه سخنرانی است؟ یکی گفت:«کسی که خودش در انتخابات ثبت نام نکرده است تمام مقدسات نظام را زیر سوال می برد.»

دیگری فریاد زد:«نمی شود هر کسی هر غلطی دلش خواست انجام بدهد» نماینده‌ای داد زد که:«به جهنم که ثبت نام نکرده است نمی شود که به بقیه توهین کند.»

در پارلمان دهم زیاد شاهد اینگونه رفتارها نبودیم. نمایندگان این مجلس که بیشتر اعتدالیون دو جناح اصول‌گرا و اصلاح طلب بودند زیاد اهل غلط کردن و به جهنم نبودند. حالا اما آنهایی که در جامعه به تندروی مشهور هستند، هوس مجلس کرده‌اند.

به نظر می‌رسد دیگر باید گوش‌هایمان به این ادبیات عادت کند. در مجلس‌های هشتم و نهم که تازه از راه رسیده‌ها به پارلمان راه پیدا کرده بودند وقتی پیچ رادیو را می‌چرخاندی این ادبیات را می‌شنیدی. ادبیات طلبکارانه‌ای که همیشه حق را به خود می‌هد.

تاریخ از این رفتارها زیاد به خود دیده است. در مجلس اول مهندس بازرگان، هاشم صباغیان و علی‌اکبر معین‌فر طعم این گونه رفتارها را به خوبی چشیده‌اند. مرحوم هاشمی رفسنجانی که در آن زمان عهده دار ریاست مجلس شورای اسلامی بود در خاطرات خود به ماجرا کتک خوردن صباغیان اشاره می‌کند و می‌‍‌نویسد«سه شنبه ۱۰ آبان ۱۳۶۲ در جلسه‌ علنی‌، آقای‌ [هاشم‌] صباغیان‌ [نماینده‌ تهران‌] در نطق‌ پیش‌ از دستور، با مظلوم‌ نمایی‌، جریان‌ برخورد روز جمعه‌ را گفت‌ و آخر صحبت‌ او آقای‌ قره‌باغ‌ دخالت‌ کرد و دعوایشان‌ شد. به‌کتک‌ کاری‌ رسید. تریبون‌ را قطع‌ کردم‌ و پخش‌ از رادیو قطع‌ شد. آقایان‌ [علی‌ اکبر] معین‌فر و [هاشم‌] صباغیان‌ را به‌ اتاقی‌ منتقل‌ کردند و تحت‌ حفاظت‌ گرفتند. جلسه‌ را دوباره‌ شروع‌ کردم‌ وبرای‌ مردم‌ ماجرا را مختصرا توضیح‌ دادم.»

مرحوم فخر الدین حجازی، هم داستان حمله هادی غفاری به معین فر در مجلس را در قالب شعر کوتاهی اینگونه به نظم روایت می‌کند:« معین‌فر مقاوم چو پیلان مست/ به این سوی و آن سوی می‌برد دست/که ناگاه غفاری خشمگین/ برآورد دستانش از آستین/ بزد مشت بر کله چاق تن/ که خون از سرش گشت فواره زن»

از این نمونه‌ها بسیار است که در این نوشتار نمی‌شود به همه آن پرداخت. مجلس یازدهم هم احتمالا شاهد اینگونه رفتارها خواهیم بود. کافی است نگاهی به ثبت نام کنندگان این مجلس بیندازیم. افرادی که به احتمال زیاد تایید صلاحیت می‌شوند و با توجه به عملکرد پرانتقاد دولت دوم روحانی و مجلس دهم به پارلمان یازدهم راه پیدا می‌کنند.

مجلس یازدهم می‌تواند کلید بازگشت تندروها به صحنه سیاست ایران باشد. باید دوباره عادت کنیم به دادن زدن و فریاد زدن. بد نیست آقای محمد رضا عارف به عنوان رییس فراکسیون امید در مورد عملکرد خود توضیح و پاسخ این سوال را بدهد که چرا دوباره تندروها امیدوار به حضور در مجلس شده‌اند؟

_____________________________

بیشتر بخوانیم: