عصر ایران؛ امیر حَسَن خدیر- تیم ملی فوتبال ایران پس از شکست در مقابل بحرین، دیروز به عراق هم باخت؛ یکی از دیگری تلختر. آن هم درحالی که عراقیها به دلایل امنیتی امکان میزبانی نداشتند.
حالا ما با دستپُختِ آقای ویلموتس در گروه مقدماتی جام جهانی در جایگاه سوم هستیم و آرزوی صعود از این گروه را باید داشته باشیم و خوب است منتقدان کی روش دوباره نطق کنند و دست به مقایسه بزنند.
نه آن که ندانم فوتبال، برد و باخت دارد و هر مربی یا بازیکن روز بد هم دارد. نه آن که کار، تمام شده باشد و ازحالا باید در حسرت جام جهانی قطر و در همسایگیمان باشیم که بازیهای دیگر هم هست و راه اگرچه سنگلاخ شده اما هنوز بسته نیست.
روی سخن این یادداشت اما با منتقدان کارلوس کیروش است که به هر بهانهای او را سرزنش میکردند. سرزنش به خاطر سیستم دفاعی. به دلیل فشار به فدراسیون برای این که تیم را مدت زمان بیشتری در اختیار داشته باشد و البته به خاطر پارهای حسادتها.
شاید هم باخت به بحرین و عراق پس از نباختنهای کیروش به آسیاییها، تنبیه کائنات از قدرناشناسیها باشد.
جدای این، بگذارید چند نکته را مرور کنیم:
1. کیروش میگفت تیم را باید دستکم 10 روز در اختیار داشته باشم. اینجا، اروپا نیست که تیم با سه روز به هماهنگی میرسد.آقای ویلموتس اما اروپایی رفتار کرد و سه روز را کافی دانست و میوۀ آن را هم چید و چه میوۀ تلخی! منتقدان کیروش بگویند حق با کی بود؟!
کاتانچ سرمربی عراق تیم را دو هفته در اختیار داشت. چون لیگ عراق را دیده است. لیگ اگر لیگ باشد و بدنسازیها درست، چند روز کافی است ولی وقتی نیست کار با سه روز و یک هفته به سامان نمیرسد.
2. کیروش وقتی رفتار مسعود شجاعی را درمقابل کره دید تنها یک بازی او را از ابتدا در میدان گذاشت و در غالب بازیها بازیکن تعویضی بود.
بازیکنان تکنیکی به لحاط روحی و روانی آدمهای تنهایی هستند و کمتر با سیاست کلی تیم هماهنگ میشوند و معمولا وقتی کار گره میخورد و تکنیک بیش از تاکتیک به کار میآید به میدان فرستاده میشوند.
از ویلموتس انتظار نداریم سابقۀ مسعود شجاعی و قابلیت او برای اخراج را بداند اما دستیار ایرانی که میدانست. آقای وحید هاشمیان! این نکته را نباید به رییس خود گوشزد میکردی؟
3. قبل از بازی ویلموتس گفت: باخت، باعث حذف ما نمیشود. در حالی که مساوی هم نتیجۀ خوبی بود. اما در تعویض سوم، به جای دفاع وسط، مهاجم آورد. به جای مجید حسینی،کاوه رضایی را.
4. کارلوس کیروش به برند خود احترام میگذاشت وحتی یک جلسۀ تمرینی را هم تعطیل نمیکرد. اگر اعتراضی داشت بیان میکرد اما بعد از جلسۀ تمرینی یا بعد از بُرد یا در مصاحبۀ مطبوعاتی یا با توییت.
وقتی از ایران رفت نیز هنوز طلب داشت اما این آقا در آستانۀ بازییی تا این حد مهم چه کرد؟
5. جواد خیابانی برای آن که حامیان کیروش بر ویلموتس خُرده نگیرند در جریان گزارش بازی گفت: تیم کیروش هم در هیچ بازی، عراق را شکست نداد.
او فراموش کرده یا خود را به فراموشی زده اما قبل از شروع جام ملتهای آسیا در استرالیا در بازی دوستانه عراق را یک به صفر بردیم. درست است. دوستانه بود. اما قابل ذکر بود.
در یک چهارم هم ده نفره شدیم و بازی سه سه مساوی تمام شد و اگر باختیم در ضربات پنالتی بود.
6. در بازی مقابل بحرین و عراق دیدیم بازیکنان ما چگونه خیسِ عرق شده بودند و همین قطعا در توان آنان تأثیر داشت. حالا بهتر مشخص میشود که حساسیت کیروش بر پیراهن تیم از چه رو بوده است.
7. از کیروش انتقاد میشد که نگاه او به بازیکنان شاغل در لیگ داخلی نیست. حال آن که انتقاد او به نوع بدنسازی، ساعات خواب و روش تغذیه بود و اتفاقا اگر بازیکن از اروپا میآورد در لیگ خودمان ستاره شده بود که رفته بود و در آنجا مشکلات بدنسازی و تغذیه هم رفع شده و آنها را جذب میکرد. نه این که به لیگ داخل و پرورش یافتگان آن بی اعتنا باشد.
8. از رییس پیسین فدراسیون – علی کفاشیان – انتقاد میشد که چرا مرد پرتغالی را این قدر قبول دارد و به حرف های او گوش میکند؟ پاسخ داده بود: به دو دلیل: چون حرفهای او درست است و اگر با او تمدید کنیم چشم بسته به جام جهانی 2022 هم میرویم.
از منتقدان کیروش که به حامیان او و در واقع حامیان پیش رفتِ فوتبال ایران، انگ کیروش پرستی می زدند میتوان پرسید کدام بهتر است؟ عمل کردن به سخنانی برای پیشرفت و موفقیت یا انگزنی؟
9. جواد خیابانی از ابتدای بازی در آرزوی اخراج یکی از بازیکنان عراق بود! اما بازیکن که بی دلیل اخراج نمیشود. خطای فاحشی باید انجام دهد تا کارت قرمز یا دومین کارت زرد را دریافت کند و اخراج شود و این کار را روی همتیمی که انجام نمیدهد. آیا او منتظر مصدومیت بازیکن خودی بود تا یک عراقی اخراج شود؟
هر چند که از قضا سرکنگبین، صفرا فزود و آن که اخراج شد بازیکن ما بود؛ مسعود شجاعی و به قول جواد خیابانی که خیلی با بچه ها صمیمی و ندار است: مسعود!
10. بد نیست از دو منتقد پرگوی کیروش یاد کنیم. جناب محمد مایلی کهن و جناب حسن روشن.
مگر نمیگفتند از ایران برود بیکار و بازنشسته میشود؟ وقتی هم با تیمی بالاتر از ایران قرارداد میبندد اما به الجزایر میبازد نطق شان باز، باز میشود و می گویند دیدید باخت؟!
حال آن که به الجزایرِ قهرمان آفریقا باخت و با تیمی بدون ستارههایی چون خامس و کوادرادو و فالکائو.
11. ویلموتس را که کم جُنب و جوش، کنار زمین میایستد جنتلمن میدانند ولی به جای او بازیکن ناچار به اعتراض میشود.
کیروش اما خود اعتراض میکرد و در یکی از مهمترین و تاریخیترین بازیهای تاریخ فوتبال ایران در مقابل پرتغال، یک پنالتی بادآورده برای ما آورد. او خود را یکی از بازیکنان میدانست.
12. کیروش به خاطر تیم ملی و برانکو برای پرسپولیس با هم مشاجره داشتند و در این میان جواد خیابانی گریه میکرد!
وقت گریه اما حالاست که برای صعود از گروهمان در مقدماتی و نه خودجام جهانی کاسۀ «چه کنم» به دست گرفتهایم.
سوء تفاهم نشود! ستایش کیروش از سرِ فردپرستی نیست. برای آن است که قدرشناس باشیم و میدان را به کسانی نسپاریم که با انگ دلال میخواهند جایی برای خودشان باز کنند.
به قول آنتونی رابینز: تفاوت است که تفاوت میآورد!
حالا جواب بده تیم ملی میره جام جهانی تا چهارم بشه !؟
کاملا منفی.
حیف که فوتبال ما هم عین بقیه ارگان های کشورمون توش همه خودشون رو متخصص می دونن
متاسفانه با ویلموتس به جایی نمیرسیم. تمام
ما برای نخبه کشی خلق شدیم. فرق ما با دیگر مردم پیشرفته در تفاوت ما است. من حرف میزنم پس هستم. اصلاً هم به واقعی بودن و درست بودن نیست. باید حرف بزنیم یکی از مربیانی که تیمش نتیجه نمیگرفت و از کار بر کنار شده بود در تلویزیون آورده بودند و در مورد اشکال کار خوزمارینیو و اینکه اگر این کار رو میکرد بهتر بودصحبت میکرد. حالا مالی کهن و روشن هم از همین مردم هستند.
ممنون. عالی بود
در طول بازی اینقدر این جواد! حرفهای بی ربط می گفت که صدای تلویزیون رو بستم از بس رو اعصاب بود!
تیم بی هدف و سرگردان و ترسو بود و بازیکنان بی روحیه بودند، دریغ از شهامت و جنگجویی تیمی که کی روش ساخته بود که مقابل اسپانیا و پرتغال مثل شوالیه ها می جنگیدند
ولی چند سال طول میکشه جاش یکی بهتر ساخت
در اولی باز بخشی است از کلمۀ می بازد. دومی باز به معنی «دوباره» است و باز سومی به معنی گشوده!
یه جوری کامنت میزارید که انگار کیروش
اساسنامه و سیستم فوتبال ایران رو که طراحی کرده
باور کنید یک تیم متوسط لیگ می رفت جلوی عراق بهتر بازی می کرد به عنوان قوتبالیست میگم . دوبازی واقعا خجالت کشیدم از روش بازی و مهرچینی ... نویسنده کلامت حقه ولی کو گوش شنوا .
کی روش این همه این با تکبر و روابط پشت پرده بودجه ورزش کشور رو چاپید باز هم اینجوری ازش حمایت می کنید؟ اصلا چرا یک مربی ایرانی نباید صدر تیم ملی باشه؟ ما با کی روش به چی رسیدیم؟ بهترین نتایج تاریخ تیم ملی با کدوم مربی ها بوده؟ ایرانی یا خارجی؟
همه این تیترهای کی روشی نشون میده که فساد فوتبال توی رسانه ها هم نفوذ کرده. من که شکی ندارم.
احتمالا شما از عدد و رقم هایی که تو فوتبال جابجا میشه خبر نداری
و همچنین جایگاه ادما تو فوتبال
یک مربی تو اون سطح نام ببر که حاضر باشه با حقوقی که شماها توقع دارین کار کنه اونم تو ایران
جند سال پیش قرار بود با کلمناه قرارداد ببندن درخواست مالی ایشون با اینکه پول کمی نبود حل شده بود ولی اون حاضر نبود تو ایران زندگی کنه و می گفت به عنوان مربی پروازی میام
1 اصول ضربه زدن به توپ بطوریکه با کمترین فاصله گیری بتوان با قدرت به توپ ضربه زد.و سرعت دادن به توپ با ضربه مناسب.
2.بازیکنان ایرانی ذاتا با توپ زیاد حرکت میکنند. بجای روانه کردن توپ ثانیه های زیادی توپ را حمل میکنند و خود انرژی خود را تحلیل میدهند.
3.بازیکنان ایرانی با پاس تک ضرب و سریع با یکدیگر غریبه اند و اصلا آنرا اجرا نمیکنند.و دائم به قول معروف برای ادا و به رخ کشیدن تکنیک خود با توپ پر میروند.
4. قدرت پیشبینی مسیر توپ در آینده را ندارند و دائم این توپ است که آنها را دنبال خود میکشد. پیش بینی وضعیت احتمالی آینده توپ بخصوص برای مهاجمین و دفاع از ضروریات است.
پس میبینیم بهترین مربی ها هم در تیم ناموفق هستند.لحظات. ارسال توپ های هوایی و کرنر ها افتضاح است توپ با ارتفاع زیاد و بسیار با تاخیر به زمین برمیگردد بخاطر همین تیم های رقیب به راحتی در مورد آن توپ زمان تصمیم گیری دارند و عملا. به این گونه ارسال ها ارسال های تهی گویند.
بنابر این تا اصول اولیه فوتبال در نزد بازیکنان نهادینه نشود درب روی همین پاشنه میچرخد. البته میدانم غرور بازیکنان تیم ملی هرگز این گفته ها را بر نمی تابد.و خود بزرگ بینی آنها افت است
حیف که مردمی که باید بفمهند نمی فهمند.
سلاااام امید روانخواه
مگه با کی روش این شرایط رو تجربه نکردیم؟
باخت به لبنان و تساوی با سوریه رو مگه با کی روش نداشتیم؟
کی روش همش روزهای خوش نبوده که!
صبر داشته باشین بذارین تعداد بازی های مربی بشه 10 تا بعد شمشیر قضاوت رو بردارین!
ویلموتس رو از سر کوچه پیدا نکردن که! سرمربی سابق بلژیک بوده و اتفاقا صاحب سبک و دارای روحیات چوانگراییه!
طبق معمول ایرانی ها میخواین زحمت نکشیده و صبر نکرده درو کنید!
فقط باید از این نوع متنها بیشتر نوشت تا اونهایی که از سر جهل یا منافعشان با یک رویه درست (کی روش) مخافت میکردند , پاسخگو باشند و مردم بیشتر اونها رو بشناسند.
عالی بود اومده بودم بگم چرا شفاف نمیگید که چه کسانی از تخریب کیروش منتفع میشوند همان کسانی که درظاهر ادعای ایرانی بودن و مسلمان بودن رو یدک میکشند و هیچ ارزشی برای ایران مسلمان قائل نیستند
شیر مادر حلالت امیر حَسَن
مشکل شاید از ویلموتس نباشد ولی تنها کسی که دولت و فدراسیون و تیم ملی و بقیه دست اندرکاران فوتبال را همراه خود میکرد کیرش بود چون شناخته بود که اگر انتظار 70 درصد از تیم ملی دارد باید 170 درصد به بقیه عوامل فشار بیاورد
کی رش حرفه ای بود و ناز و نوازش نمیکرد محکم انچه میدانست درست است را با فشار حداکثری میخواست تا بدست اورد
ایشالا این دو باخت برای اقای ویلموتس هم درسی بشه که بیشتر تحقیق و بررسی کنه و راهی درست چه در زمین مسابقه و چه در بیرون پیدا کنه تا به جایی برسیم
حالا فرقی نداره کیروش باشه یا ویلموتس . باید قبول کنیم کاریزمای کیروش خیلی زیاد بود و در موافع لازم سر بازیکن داد و بیداد میکرد ولی ویلموتس با همه نرم صحبت میکنه فک کرده اینجا اروپاست . اینجا به بازیکن رو بدی سوارت میشه آقای ویلموتس . امیدوارم اینو تا حالا فهمیده باشه .
وقتی کی روش برای کشور ما می جنگید. ما صدای منتقدان کی روش بلند تر می شد. صبح ها برنامه «سلام صبح بخیر» را از رادیو گوش می دادم گزارش گر ورزشی می آمد صحبت می کرد.
یکی از جمع به کیروش فحش میداد که فوتبال ما با این مربی فوتبال نیست. جواب دادم که مگه قبل از کیروش برزیل بودیم؟
یکی دیگه بدوبیراه میگفت که اتوبوسی بازی میکنیم. گفتم از واقع بینی و سواد این مربیه که همچین تاکتیکی رو انتخاب کرده و اتفاقاً هم جواب هم داده.
یه خانمی از باخت در برابر پرتقال و آرژانتین ناراحت بود. اصرار میکرد بردن تیم های آسیایی که افتخار نیست. این مربی اصلاً به درد نمیخوره. واسم عجیب بود چطور یادشون نیست ما یه زمانی مالدیو رو میبردیم ذوق مرگ میشدیم. حد آرزوهامون بردن همین تیم های عربی بود. حالا همین مربی سطح توقعمون رو تا اندازه بردن پرتقال بالا برده بود.
کیروش باج نمیداد. بله قربان گوی مدیرها نبود. دیسیپلین و پرستیژ داشت. حرفای احساسی، پوچ و عوام فریبانه نمیزد. روی اصول پافشاری میکرد. متعهد، جدی و مقتدر بود. توی کارش واقعاً جدی بود.
یه دکتری میگفت هرچی بلد بوده دیگه به ما یاد داده. وقتشه که بره. گفتم آقای دکتر از کی تا حالا ما یاد گرفتیم که این باره دوم باشه؟
حداقل برای خودش خوب شد وگرنه باید هر روز با افاضات خیابانی و مایلی کهن و قلعه نویی پوک میشد
ضمن تشکر از نکاتی که یاد آور شدید به نظرم یک نکته رو از قلم انداختید وآن این هست :
کیروش از روز اول متوجه این نکته شد که با یک گروه ظاهرا حرفه ای و متخصص در کار خود روبرو نیست وصد رحمت به فوتبال آماتور . اگر برای اعتبار خودش و موفقیتش ارزش قائل هست باید خیلی از کارهایی در یک فوتبال حرفه ای جزء وظایف سرمربی نیست را خود انجام دهد وبرای بدست آوردنش بجنگد . اما آقای ویلموتس دقیقا وظایف تعریف شده در قرارداد حرفه ای رو انجام می دهد و هیچ جنگی رو برای انجام اموراتی که در حوزه کاری وی نیست و باید فدراسیون انجام دهد آغاز نخواهد کرد .
:
با کیروش هم به جای خاصی نرسیدیم.کیروش همون کاری رو کرد که مربیان ایرانی و خارجی قبل از اون کرده بودند و البته با ترس بیشتر!
تیم کیروش رو توی جام جهانی دیدیم.یه تیم بزدل و ترسو با یازده تا دروازه بان!ما در جام جهانی بازی نکردیم،فوتبال بازی نکردیم و چپیدیم توی دروازه که گل نخوریم.یادتونه اینفانتینو در گوش مهدوی کیا چی گفت؟!
این چه بازیایه آخه؟!!
ممنون از گزارش عالی تون