عصرایران؛ مصطفی داننده- این روزها به مناسبت میلاد پیامبر اسلام در تلویزیون، رادیو و منبرهای مذهبی از اخلاق حضرت محمد سخن به میان می‌آید. می‌گویند که پیامبر گفته است:« إِنَّمَا بُعِثْتُ لِأُتَمِّمَ مَکارِمَ الْأَخْلَاقِ. به راستی که من برای به کمال رساندن مکارم اخلاق مبعوث شده ام.»

می‌دانیم که اخلاق مهم‌ترین ویژگی رسول خداست اما وقتی پای عمل می‌رسد می‌بینم که اوضاع اخلاق در جامعه اسلامی حسابی لنگ می‌زنند و فرسنگ‌ها با اخلاق فاصله دارد.

زیاد راه دور نمی‌خواهید بروید. کافی است جمعه‌ها برخی از تریبون‌های نماز بعضی از شهرها را گوش کنید و یا در رسانه‌ها بخوانید. خطبه‌هایی خوانده می‌شود که هیچ نشانه‌ای از زبان نرم و اخلاق نیکو ندارد. سراسر تندی است. برای نکوهش کردن از الفاظی استفاده می‌کنند که هیچ نشانه‌ای از مهربانی ندارد.

به الفاظی که چندی پیش یکی از ائمه جمعه برای توصیف برخی از جوان‌ها و رفتار آنها استفاده کرد دقت کنید: «جفتک زدن، عیاشی کردن‌، مجالس لهو و لعب، هرزگی، بی بند و باری، فحشا و شهوت‌رانی».

این بیان کجا با مکارم اخلاق هماهنگی دارد؟

سخنرانی برخی از منبری‌ها که در شبکه‌های مجازی دست به دست می‌شود که در آن به راحتی به افراد تهمت زده می‌شود و به آسانی مورد توهین قرار می‌گیرند، کجا با زبان نرم پیامبر همخوانی دارد؟ . مگر نه اینکه خدا در سوره‌های بقره، نسا و طاها به «قولاً لیّناً، قولا کریماً، قولو للناس حسنا» توصیه کرده است.

فضای سیاسی این روزهای ایران همه به هم می‌تازند، شبیه کدام روش زندگی پیامبر اسلام است.

شاید این رفتار در هر جامعه‌ی دیگری بود اشکالی نداشت. اما اینکه صبح از روی منبر دم از اخلاق نیکوی پیامبر بزنیم و بگوییم روزی حسین (ع) در مورد روش و سیره حضرت رسول اکرم از پدرش پرسید و علی(ع) گفت: «او همواره خوشرو ، سهل گیر ، نرمخو بود . خشونت و تندخویی نداشت ، پرخاشجویی و دشنامگویی نمی نمود ، هرگز عیبجویی یا مداحی نمی کرد.» و بعد بعدازظهر به منبر برویم و یا در جمعی سخنرانی کنیم و هزار تهمت ریز و درشت را ردیف کنیم و به این و آن بزنیم، اصلا قابل قبول نیست.

کدام یک از ائمه اطهار با زبان تلخ مردم را به نیکی دعوت کرده‌اند که برخی از تریبون‌های رسمی کشور این کار را می‌کنید؟ باور کنید با این برچسب‌هایی که شما به جوانان می‌زنید، آنها را از خود دور می‌کنید. این را به عنوان یک جوان که در میان جوانان زندگی می‌کند، می‌گویم.

می‌گویند تهمت زدن و غیبت کردن نکوهیده است و برخلاف روش اسلام اما هر روز به دیگران تهمت زده می‌شود بدون اینکه سند یا مدرکی ارائه داده شود.

«دو صَد گُفته چون نیم کِردار نیست». تاثیر رفتار مدعیان هزار برابر ساعت‌ها منبر و وعظ است. اگر از آنها رفتار نیکو بببینم، تاثیر خواهیم پذیرفت و اگر از آنها تنها حرف بشنویم و آنها را زنبور بی عسل بداینم، فاصله‌ها زیاد می‌شود و نفرت‌ها بی‌شمار.