عصرایران؛ مجله تصويري سلاح- بنابر دلایلی هم آلمان ها و هم اتحاد جماهیر شوروی طی جنگ جهانی دوم، علاقه زیادی به طراحی های نظامی غول پیکر داشتند. در تمام مدت زمان جنگ، هیتلر شیفته تجهیزات بزرگ بود و این وضعیت خود را در قالب بیماری وسواس اجباری نشان می داد. به همین علت برنامه ریزی های متعددی برای ساخت “سوپر تانک ها” صورت گرفت. بر اساس مخیلات هیتلر این تانک های عظیم 1000 تن وزن داشتند و می توانستند با آتش موشک های دوربرد، لندن و یا حتی نیویورک را تبدیل به تلی از خاک کنند! اما هیچ مسیر یا جاده ای وجود نداشت که قادر به پشتیبانی از چنین محصول عجیب و غریبی باشد. حتی هویتزر گوستاو که به مرحله تولید رسید نیز وضعیت مشابهی داشت. این توپ با وزن 1350 تن، نیازمند همکاری 250 نیرو و بازه زمانی 54 ساعته برای سرهم سازی بود! علاوه بر این 2 گردان هم به منظور محافظت از آن در مقابل حملات هوایی لازم بودند.

هویتزر گوستاو

در اين ميان نمي توان از تمايلات كم و بيش مشابه روس ها نيز چشم پوشي كرد. آنها هم عاشق طرح هاي نظامي فوق العاده بزرگ بودند. در واقع آلمان ها و روس ها هر دو از شعاري واحد پيروي مي كردند: "هرچه بزرگتر بهتر!"

براي مثال تصويري كه در ادامه مشاهده مي كنيد، يك شناور اثر سطحي يا اكرانوپلان (شناورهاي دريايي كه در ارتفاع كم نسبت به سطح آب پرواز مي كنند) كلاس Lun با اندازه اي باور نكردني است و به دوران جنگ سرد مربوط مي شود.

اكرانوپلان كلاس Lun

اما آنچه كه امروز مورد بررسي قرار خواهد گرفت، يكي ديگر از پروژه هاي عظيم الجثه شوروي مربوط به اوايل دهه 1930، تحت عنوان کالینین کا 7 است. اين هواپيما در مقايسه با نمونه هاي مشابه مانند بوئینگ B-52 استراتوفورترس نه تنها عرض بال بيشتري داشت، بلكه مجهز به مساحت سطح بال بالاتري نيز بود. از اين رو مي توان گفت كه كا 7 تا پيش از آغاز "دوره جت"، يكي از بزرگترين هواپيماهاي ساخته شده در دنيا به شمار مي رفت. دوره يا برهه زماني جت به محدوده اي از تاريخ هوانوردي گفته مي شود كه براي اولين بار هواپيماهاي مجهز به موتورهاي توربيني اختراع شدند.

کالینین کا 7

طراحي و توسعه

در آن زمان روياي حمل و نقل با استفاده از پرنده هايي كه بتوانند تعداد زيادي مسافر را در خود جاي دهند، در بسياري از كشورها بستر مساعد خود را به سرعت يافت. اما اين بستر تا پس از دوران جنگ جهاني دوم نتوانست حاصل خيزي چنداني را نشان دهد. با وجود آن كه طرح هاي ترابري هوايي مختلفي توسط كمپاني هاي آمريكايي و اروپايي ارائه شده بود، اما در نهايت تنها تعداد معدودي از اين محصولات ساخته شد و هيچ كدام از آنها نتوانستند آرزوي بزرگ (بالاي 100 مسافر) را تحقق بخشند. البته يك كشتي پرنده به نام دورنیر دو اکس در سال 1929 وجود داشت كه مي توانست 150 مسافر را جا به جا كند. اما اين هواپيما فاصله ميان آلمان تا نيويورك را ظرف 10 ماه طي مي كرد! حتي نمونه موفقي مانند بوئینگ 314 کلیپر نيز قادر به حمل تنها 74 مسافر بود.

اما در ميان تمامي طرح هاي مذكور، كمتر هواپيمايي را مي توان مثال زد كه مانند کالینین کا 7 عجيب و غريب بوده باشند. اين محصول به دو دليل غير عادي بود: نخست آن كه متخصصين هوانوردي امكان پرواز موفقيت آميز چنين طرح بدتركيبي با وزن سنگين را بعيد مي دانستند و دوم هم به اين دليل كه كا 7 غول پيكر در دوران استالين توسط اتحاد جماهير شوروي توسعه يافت. اما اين موضوع چه ارتباطي به استالين داشت؟ به نظر مي رسيد كه در چهارچوب تلاش ديوانه وار استالين براي برابري سوسياليستي، توسعه يك طرح مفهومي به عنوان هواپيماي مسافربري با ظرفيت 120 نفر جايي نداشته باشد.

پروتوتايپ كالينين كا 7 كه پيكربندي اوليه آن را به خوبي نشان مي دهد

در مجموع كالينين كا 7 يك هيولاي پرنده فلزي بود كه از يك طراحي قرينه بهره مي برد. گفتني است كه فقط يك فروند از اين هواپيما ساخته شد و همان نيز به دنبال سانحه از بين رفت. طبق گزارشات به دست آمده در زمان سقوط، 1 خلبان به همراه 18 نفر خدمه و 1 مسافر در هواپيما حضور داشتند. همه آنها به غير از 5 خدمه كشته شدند. پيش تر اشاره شد كه كا 7 در قالب يك هواپيماي مسافربري با ظرفيت بالا طراحي شد. اما لازم به ذكر است كه اين محصول علاوه بر نقش ترابري، يك هواپيماي بمب افكن نيز محسوب مي شد. پس از تكميل، اين محصول مجهز به سيستم هاي تسليحاتي در موقعيت هاي مناسب، وزن ويژه اي از بمب و همچنين يك پله كان داخلي شد.

اين هواپيماي سنگين در اوايل دهه 1930 در شوروي آزمايش شد. در مدل مسافربري از اين هواگرد، صندلي مسافران داخل بارهاي قطور 2.3 متري آن قرار گرفته بودند. بدنه كا 7 با استفاده از آلياژ كروم، موليبدن و فولاد ساخته و طبق برنامه ريزي هاي اوليه مجهز به 6 موتور شد. اما با افزايش وزن غير منتظره، 2 موتور ديگر نيز اضافه شدند.

نسخه ترابري غير نظامي اين هواپيما ظرفيت كافي براي جا به جايي 120 مسافر را در اختيار داشت. همين مورد براي نمونه ترابري نيروهاي نظامي، 112 چترباز كاملا مجهز بوده است. پيكربندي بمب افكن كا 7 نيز شامل 8 توپ 20 ميلي متري، 8 مسلسل 7.62 ميلي متري و حداكثر 9.6 تن بمب بود.