دو فرد را تصور کنید که در حال دویدن هستند: دونده الف از فعالیتی که انجام می دهد، لذت می برد و احساس قدرت به وی می بخشد. در مقابل، دونده ب تنها به این دلیل که یک کیک مصرف کرده و با احساس گناه از این کار مواجه است، مسافتی طولانی را می دود. در واقع، وی خود را تنبیه کرده و قصد دارد کالری های مصرفی اضافه را بسوزاند. به نظر شما کدام یک از آنها رابطه ای ناسالمی با ورزش دارند؟

به گزارش گروه سلامت عصر ایران به نقل از "لیو استرانگ"، پاسخ مشخص بوده و دونده ب این گونه است. برای تشخیص این که بیش از حد ورزش می کنید یا درگیر تمرینات ورزشی شدید می شوید باید دیدی فراتر از کمیت ورزش خود داشته باشید. ورزش نباید همانند یک ابزار شکنجه در نظر گرفته شود و در این میان، همه چیز به درک شما از انگیزه ها، طرز فکر و وضعیت بدنتان بستگی دارد.

یک ورزشکار حرفه ای ممکن است نیازمند انجام تمرینات سنگین و طولانی مدت باشد، اما وی از این که چه زمانی باید فعالیت خود را متوقف کرده و از بروز پیامدهای منفی پیشگیری کند نیز آگاه است. پیامدهای منفی مانند فرسودگی، خستگی شدید، صدمات ناشی از استفاده بیش از حد از جمله علائم یک رابطه ناسالم با ورزش هستند.

درباره پیامدهای یک جلسه ورزش نکردن بزرگنمایی می کنید

با یک جلسه ورزش نکردن احساس گناه و اضطراب در شما شکل می گیرد؟ آیا نگران این هستید که بلافاصله با افزایش وزن، از دست دادن قدرت عضلانی یا خارج شدن از روال تمرینات ورزشی خود مواجه شوید؟ بی تردید، متعهد بودن به برنامه ورزشی اهمیت دارد، اما توجه به سلامت روانی و روابطتان نیز اهمیت دارد. با یک جلسه ورزش نکردن مسلما دنیا به پایان نخواهد رسید!

حتی زمانی که ورزش برای بدن شما مضر است این کار را انجام می دهید

زمانی که با یک آسیب دیدگی مواجه هستید و می دانید که انجام ورزش می تواند موجب تشدید آن شود، دنبال کردن برنامه ورزشی عادی شما منطقی به نظر نمی رسد. حتی ورزشکاران حرفه ای نیز توجه ویژه ای به ریکاوری و روند بهبودی صدمات خود دارند. در واقع، انجام ورزش نباید با درد، خونریزی یا شکستگی های احتمالی همراه باشد.

در شرایط ناایمن ورزش می کنید

دویدن در مسیرهای برفی و یخ زده، شنا کردن هنگام توفان یا بلند کردن وزنه زمانی که با ناراحتی معده مواجه هستید، نه تنها ممکن است سودی برای شما نداشته باشد، بلکه سلامت و حتی جان شما را نیز در معرض خطر قرار می دهد. تناسب اندام و آمادگی جسمانی هیچگاه نباید بر ایمنی و سلامت شما اولویت داشته باشد.

زندگی اجتماعی خود را به شدت نادیده می گیرید

نادیده گرفتن زندگی اجتماعی و پرهیز از ارتباط با اعضای خانواده و دوستان برای انجام ورزش یکی از نشانه های هشداردهنده مهم محسوب می شود. یک سبک زندگی متعادل به معنای اختصاص زمان برای انجام ورزش و البته مقداری انعطاف پذیری در این برنامه است. انجام ورزش باید یکی از موارد سرگرم کننده در زندگی شما و نه مانعی برای حضور در مهمانی ها و رویدادهای خانوادگی و دوستانه باشد.

بیش از حد بر سوزاندن کالری متمرکز هستید

همه ما می دانیم که ورزش کردن موجب کالری سوزی می شود و کسر کالری بخش مهمی از یک برنامه کاهش وزن کارآمد است. اما اگر به طور مداوم در تلاش برای سوزاندن کالری های دریافتی از غذاهای مصرفی خود هستید، این شرایطی سالم نیست.

افراد مبتلا به بولیمیا از وضعیت وزن و اندام خود راضی نیستند، از این رو تلاش می کنند با روش های غیرمعقول، مانند استفراغ عمدی یا استفاده از داروهای ادرارآور یا ملین کالری های دریافتی از غذاهای مصرفی خود را دفع کنند. همچنین، گروهی دیگر از افراد مبتلا به این شرایط برای از بین بردن کالری های دریافتی ورزش بیش از حد را در دستور کار خود قرار می دهند. بولیمیا یک اختلال غذا خوردن است و اگر این شرایط برای شما آشناست باید به پزشک مراجعه کنید.

تمرینات ورزشی را با جذابیت خود گره زده اید

تفکراتی مانند، اگر امروز ورزش نکنم با افزایش چربی بدن مواجه می شوم، اگر 10 کیلومتر ندوم انسان بی ارزشی هستم یا اگر سه ساعت در روز ورزش نکنم همسرم فکر می کند فرد جذابی نیستم، همگی نشانه های یک رابطه ناسالم با ورزش هستند.

این با احساسات مخرب گناه و اضطراب که پیشتر به آن اشاره شد، مرتبط است، اما ارزش تکرار را دارد. توجه داشته باشید که تمرینات ورزشی با میزان ارزش، جذابیت و حتی وزن شما پیوند نخورده اند و ایجاد فضا برای چیزهای دیگر در زندگی همواره تصمیم خوبیست که به سود سلامت شما خواهد بود.