عصرایران؛ مصطفی داننده- دیدن اجرای «دختران نینجا» در برنامه عصرجدید، حسابی آدم را سر ذوق می‌آورد. دخترهایی که با وجود تمام محدودیت‌هایی که دارند توانسته‌اند چنین چشم‌ها را خیره کنند و به زبان‌ها را به تحسین بگشایند.

رای حدود سه و نیم میلیونی مردم به این دختران هم حکایت از شوق دیدن این اجرا داشت.

بعد از دیدن برنامه این دختران، با خود گفتم احتمالا به زودی این دختران دیگر نمی‌توانند در عصر جدید برنامه اجرا کنند چون صدای اعتراض‌ها به آسمان بلند خواهد شد که چرا تلویزیون اجرای «دختران نینجا» را نشان داده است.

دختران در برنامه عصر جدید، 2 اجرا کردند اما خبری از اعتراض نشد. یاللعجب! مگر می‌شود؟ کسانی که به خاطر حضور زنان در ورزشگاه‌ها یا دوچرخه سواری آنها، گوش فلک را با صدای اعتراض خود کر می‌کردند حالا سکوت کرده‌اند و هیچ نمی‌گویند؟

با توجه به پخش گسترده اجرای «دختران نینجا» در فضای مجازی نمی‌شود گفت که آنها این برنامه را ندیده‌اند.

قطعا دیده‌اند اما دوست ندارند واکنش نشان بدهند شاید چون دوست‌‍شان مدیر شبکه‌ای است که عصر جدید در آن پخش می‌شود.

شاید آنها فکر می‌کنند اگر به دوست خود اعتراض کنند، رقبا سواستفاده می‌کنند و این اعتراض‌ها را دست می‌گیرند که فلان و بهمان.

بله اگر پای دوست و یا مثلا موسسه اوج در میان باشد می‌شود از خیلی از خطوط قرمزها گذشت.

در سری پنجم پایتخت که موسسه اوج آن را ساخته بود، اتفاقاتی افتاد که مخاطب تلویزیون را انگشت به دهان می‌گذاشت که آیا واقعا تلویزیون ایران در حال نشان دادن این شوخی‌ها، این رقص‌ها، این سازها، این صدای ابراهیم تاتلیس، این صدا کردن مادر، دایی، زن دایی به اسم کوچک، سیگار کشیدن، خواستگاری از دختر بچه‌های مدرسه‌ای و ... است.

وقتی پای این موسسه در میان است برخی از خطوط قرمز جابه‌جا می‌‎شود و کارگردان و نویسنده می‌توانند با دست باز فیلم و سریال بسازند.

یادمان نرفته است که یغما گلرویی که سال‌ها ممنوع الکار بود، با کمک اوج، مجوز کار گرفت.

این نگاه سلیقه‌ای وجود دارد و به نظر می‌رسد باید با آن ساخت.

می‌خواهم بگویم حالا که در برنامه عصر جدید شبکه سه، به راحتی حرکات زیبای دختران نینجاکار پخش شد، نمی‌شود مسابقات داخلی زنان ورزشکار را هم پخش کرد؟مثلا رشته‌هایی مثل فوتبال، تکواندو، کاراته و امثال اینها. این مسابقات فرق چندان با آن اجرا ندارند.

یا می‌شود وزارت ورزش مسئله ورود زنان به استادیوم را به موسسه اوج بسپارد تا ببیند به چه راحتی زنان ایرانی می‌توانند به ورزشگاه بروند. یا مسئله کنسرت مشهد را به این افراد بدهند تا ببیند حتی بسیاری از خواننده‌های زیرزمینی هم توان اجرای کنسرت را دارند.

این همه از عجایب این کشور است. برخی می‌توانند و عده‌ای دیگر نه پس بهتر است مسائل فرهنگی و ورزشی مشکل‌دار را به این افراد بسپاریم تا به راحتی اجرا شوند.