چند روز پیش هوس کردم به دیدار دوستانی در دانشکده خبر بروم ، به همان جایی که خیلی ها بدان علاقه دارند و افتخار می کنند. انجا درس خوانده بودم و خاطرات زیادی دارم ، دانشکده خبر ، در شمالغربی میدان ولی عصر تهران در ساختمانی مدور که اصلا برای محیط آموزشی ساخته نشده !

می گویند ساختمان مربوط به یکی از وابستگان رژیم طاغوت بوده و سالهاست مصادره شده اما بلااستفاده مانده بود تا اینکه به همت دکتر محمود احمدی افزادی رییس وقت دانشکده و ارتباط خوبش با رییس بنیاد مستضعفان، از بنیاد که تولیت ساختمان را برعهده دارد اجاره شد . از بنیادی ها پرسیدم گفتند دانشکده کلی بابت اجاره به ما بدهکار است اما برای اینکه مانع تحصیل دانشجویان نشویم خیلی ورود نمی کنیم چون شنیده ایم دانشجوی جدید ندارند تا انشاءالله همین تعداد موجود هم به خیر و خوشی فارغ التحصیل بشوند و بروند دنبال زندگی شان !

القصه، رفتم طبقه همکف و انتظار داشتم کلی دانشجوی شلوغ داخل بوفه ببینم اما کسی نبود، تازه یادم آمد ماه رمضان است و برای دیدن برخی دوستان به طبقه اول که بخش اداری است رفتم اما در این طبقه هم کسی نبود ، همه اتاق ها قفل و لامپ ها خاموش بود کانه گرد مرده روی آن پاشیده اند.

درطبقه دوم ، عکس خیلی از استادای قدیمی رو روی دیوار دیدم و برخی دوستان و همکلاسی هایی هم که به رحمت خدا رفته بودند توجهم را جلب کرد، به یاد روزهای پر افتخار دانشجویی افتادم و رستورانی که میعادگاه همه بود ، همان که "کافه خبر" خطابش می کردند و سپهر آبروش مسئولش بود .

از کارکنان قدیمی کسی نبود و طبیعی بود که دانشجوی قدیمی هم نباشد اما در حین خروج، یکی از استادان رو دیدم سلام علیکی کردم و به یادش آوردم که در سال های دور دانشجویش بودم و حتما اطلاعات خوبی از دانشکده مان دارد، از بقیه استادان پرسیدم ، سنگتراش ، مصلی نژاد ، شریفیان ، جمشیدی ، بهاروند , امیدیخواه ، عقیلی، صارمی ، رحیمیان، رفعتی ، خوشوقت و...؟ آهی کشید وگفت سال هاست که مهربانی از دانشکده خبر رفته است. بعد از فراز و نشیب هایی که دانشکده داشت افراد دلسوز و کاردان از آن رفتند.

حالا دانشکده حال و روز خوبی ندارد و روزبه روز با اوج خود فاصله بیشتری می گیرد. شاید دانشکده خاطره انگیز، روزی نباشد.