عصرایران؛ مصطفی داننده- خبر قاتل شدن یک سیاستمدار خوشنام و موجه، بی سابقه بود. کسی که برخی‌ها او را در قامت ریاست جمهوری می‌دیدند حالا دستش به خون زن 35 ساله‌اش آلوده است.

دنیای عجیبی است. همه کسانی که با نجفی کار کرده‌اند، می‌گویند او انسان آرامی بوده که قدرت بسیاری در مدیریت بحران‌ها داشته اما حالا خودش در حال غرق شدن در بحرانی خودساخته است.

دست‌های آلوده به خون نجفی اما فرصت خوبی برای تسویه حساب‌های سیاسی به وجود آورد. به هر بهانه‌ای می‌شود به یک اتفاق رنگ و بوی سیاسی داد. کاری که "وطن امروز" در شماره روز چهارشنبه خود کرد و برای این حادثه تیتر زد: «شلیک به قلب اصلاحات»

بالاخره انتخابات نزدیک است و محمدعلی نجفی یک اصلاح‌طلب است. در دولت، میرحسین موسوی و هاشمی وزیر بود و در دولت‌های خاتمی و روحانی معاون رییس جمهور، چه فرصتی بهتر از این برای تخریب چهره رقیب.

برخی از اصلاح طلبانی که با شهردار شدن محمد علی نجفی مخالف بودند، از منظر دانای کل گفتند: گفته بودیم او حاشیه دارد و بهتر است برای پست‌های حساس انتخاب نشود.

آنها هم می‌خواهند از این آب گل آلود ماهی خود را بگیرند.

رفتار سیاسیون با این قتل، تلخ تر از حادثه‌ای است که برای محمد علی نجفی و میترا استاد اتفاق افتاد. این رفتار تلخ است اما برای ما عجیب نیست.

ما از این جنس رفتارها را پیش‌تر در زلزله، سیل و آتش سوزی دیده بودیم.

ما افرادی را دیده‌ایم که به واسطه مشکلات اقتصادی مردم برای خود برج و بارویی ساخته‌اند. «کاسبان تحریم» نام آشنایی برای ماست.

ما به چشم دیده‌ایم در اوج مشکلات مردم، عده‌ای به فکر سود اقتصادی خود هستند و کالا احتکار می‌کنند تا به وقتش گران بفروشند.

ما به چشم دیده‌ایم، که عده‌ای نان در خون مردم می‌زنند و برای خود زندگی می‌سازند.

کاسب‌های بی‌اخلاق دور و اطراف ما را گرفته‌اند. کسانی که به فکر حزب، جریان و جیب خود هستند و مردم برای آنها هیچ ارزشی ندارد.

قتل میترا استاد توسط محمد علی نجفی، سیاستمدار متین ایران، بازهم به ما یادآوری کرد که حال جامعه‌مان خوب نیست. درهمین چند ساعت چقدر جوک خواندیم و شنیدم که در مورد غم یک خانواده بود. غم خانواده‌ای که یکی از اعضایشان مقتول است و دیگری قاتل.

بله، ما مدعی بااخلاق‌ترین جامعه جهان هستیم و به آن می‌بالیم اما گاهی خبرهای این چنین به ما یادآوری می‌کند که کُمیت اخلاق‌مان حسابی لنگ می‌زند.

تماشاخانه