عصرایران؛ مصطفی داننده- حسن روحانی، فعالان سیاسی را برای افطار و هم نشینی به دولت دعوت کرد تا با آنها از هر دری سخن بگوید. روحانی حرف‌هایش را زد و سیاسیون هم نظرات خود را بیان کردند. در این میان رییس جمهور به نکته‌ای اشاره کرد که جای تامل و حرف بسیار دارد.

او گفته است: «وقتی از دولت سوال و مطالبه‌ای می‌شود باید از طرف دیگر بررسی شود که دولت چه مقدار در حوزه‌های مورد سوال دارای اختیار بوده است به طور مثال اگر در خصوص سیاست خارجی، فرهنگ و یا فضای مجازی از دولت سوال و مطالبه‌ای می‌شود، باید ببینیم که دولت چقدر در این حوزه‌ها اختیار دارد. باید در حد توان و در حوزه اختیارات رئیس جمهور از دولت مطالبه داشت.»

در این سال‌ها دیگر به خوبی فهمیده‌ایم که دولت تنها تصمیم گیر کشور نیست و به تنهایی نمی‌تواند اسب خود را پیش ببرد. تقریبا تمام روسای جمهوری ایران در دوره دوم خود هم از این دست بسته بودن گلایه داشتند و خواستار اختیار بیشتری بودند.

رییس جمهور روحانی نیز در جمع فعالان سیاسی از همین کم بودن اختیارات گلایه دارد اما حسن روحانی در جریان انتخابات ریاست جمهوری سال 96 حرف‌های دیگری می‌زد.

در آن زمان حرفی از نبود اختیار نبود. تقریبا همه ما سخنرانی‌های پر شور رییس جمهور روحانی در انتخابات ریاست جمهوری سال 96 را به یاد داریم. رییس دولت یازدهم می‌گفت اگر با رای بالایی دوباره به او اعتماد کنیم، می‌تواند کارهای بزرگی انجام دهد.

در تمام زمینه‌هایی که روحانی می‌گوید دست بسته است، شعار حل مشکلات را داده بود. به خصوص سیاست خارجی، فرهنگ و فضای مجازی، محور شعارهای انتخاباتی حسن روحانی بود.

اصلا مردم به خاطر همین شعارها و اینکه «شیخ دیپلمات» به آنها وعده بهتر شدن اوضاع کشور را داد، به حسن روحانی رای دادند. حالا چه شده است که رییس جمهور لب به گلایه باز کرده است؟

امروز انتظارات مردم و مطالبه آنها به خاطر همان شعارها است.

آیا روحانی به عنوان کسی که از روزهای ابتدایی انقلاب در این کشور مسؤول بوده، نماینده مجلس بوده، دبیر شورای عالی امنیت ملی بوده، نمی‌دانست که رییس جمهور در این کشور چه اختیاراتی دارد و چه اختیاراتی ندارد؟

آقای رییس جمهور ما تمام مشکلات شما را درک می‌کنیم. می‌دانیم هم در خارج هم در داخل تحت فشار هستید. می‌دانیم ترامپ با تصمیم خود مبنی بر خروج از برجام، تمام آنچه ساخته بودید را ویران کرد اما اجازه بدهید زیر بار برخی استدلال‌های شما نرویم.

ما از دولت مطالبه داریم و پای این مطالبه خود خواهیم ایستاد حداقل به خاطر اینکه در انتخابات بعدی نامزدهای انتخابات شعارهایی ندهند که برای اجرای آن مجبور باشند کاسه چه کنم چه کنم به دست بگیرند و در آخر بگویند اختیار ندارم.

تماشاخانه