در دوران بچگی به فوتبال علاقمند بودم و به همین خاطر همه جای بدنم زخمی یا شکسته میشد؛ البته از نظر درسی ممتاز بودم اما از دیوار راست هم بالا میرفتم و کتک کاری و دعوا هم کرده ام.

برنامه «اقیانوس آرام» محصول مرکز کودک و نوجوان سازمان هنری رسانهای اوج چند هفتهای است از شبکه دوم سیما روی آنتن می‌رود و در این مدت توانسته است به یکی از برنامه‌های پرمخاطب تلویزیون تبدیل شود.

به گزارش عصر ایران، اقیانوس آرام به دنبال این است که مسائل روز و نیازهای نوجوان را از زبان خود نوجوانها و کسانی که نوجوانی موفقی داشتهاند بیان کند و از دل این برنامه به این خروجی برسد که با اطمینان بگوید «نوجوان قابل اعتماد است». موضوعی که باعث شده برنامه لحن و رویکرد نصیحت گونهای که اغلب برنامه های نوجوانانه دارند را نداشته و امکان همذات پنداری و همدلی و همزبانی بیشتری بین مخاطبان نوجوان و برنامه ایجاد شود.

بر همین اساس شب گذشته امیر دریادار حبیب الله سیاری معاون هماهنگ کننده ارتش جمهوری اسلامی ایران و فرمانده سابق نیروی دریایی ارتش مهمان این برنامه بود و روایت زندگی و نوجوانی خود را در قالبی کاملا صمیمی بیان نمود. قالبی که شاید از یک فرد ارشد نظامی کمتر مشاهده کرده بودیم.

امیر سیاری به انتقال تجربه ها به نوجوان ها اشاره کرد و گفت: در مورد انتقال تجربهها به نسل جدید زیاد صحبت میشود اما تجارب و وضعیت گذشته را به خوبی به نسل جوان منتقل نکرده ایم و کار عملی در این زمینه کمتر انجام شده است و برنامه اقیانوس آرام قدمی در این راستا است؛ برنامه ای است که فکر و ایده خوبی پشت آن قرار گرفته است.

سیاری در ادامه به دوران نوجوانی خود پرداخت و افزود: در دوران بچگی به فوتبال علاقمند بودم و به همین خاطر همه جای بدنم زخمی یا شکسته میشد؛ البته از نظر درسی ممتاز بودم اما از دیوار راست هم بالا میرفتم و کتک کاری و دعوا هم کرده ام.

او در ادامه به روند ورودش به ارتش پرداخت و گفت: زمانی که دیپلم گرفتن به این فکر کردم که در آینده باید چه کاره شوم؟ ابتدا در رشته کشاورزی دانشگاه شیراز قبول شدم اما این رشته ای بود که خیلی به دلم نمینشست. بیشتر به کارهای ورزشی و نظامی گری علاقه داشتم و علت علاقه این بود که در محلهای که زندگی میکردیم یعنی محله باغ اناری شیراز یک پادگان وجود داشت و ما شاهد ورزشهای سخت آنها مثل عملیات چتربازی بودیم و عشق لباسهای تکاورها چتر بازها و رنجرها و حرکاتشان باعث شد دانشگاه شیراز را کنار بگذارم و مجددا کنکور بدهم و اینبار در سال 1353 در دانشگاه افسریه رشته نیروهای زمینی قبول شدم.

وی در ادامه به انتخاب هدف و غایت یک مسیر اشاره کرد و افزود: ایده ام این بود که آدم وقتی وارد یک رشته ای میشود باید انتهای مسیر را نگاه کند و باید در مسیری حرکت کند که بتواند به قله آن کار برسد و این میشود برنامه ریزی و رمز موفقیت که به نظرم خیلی برای شما نوجوان ها میتواند اهمیت داشته باشد.

این فرمانده نظامی کشورمان به تغییر مسیر در ادامه راهش اشاره کرد و گفت: در دانشکده افسری فوتبال و کوهنوردی را ادامه دادم اما عشقم این بود بود چترباز و رنجر شوم و از همان کلاهها سرم بگذارم اما هنگام تقسیم با اینکه رتبه چهارم دانشکده بودم مرا به نیروی دریایی فرستادند؛ رشته ای که از اول از آن بدم میآمد و همیشه دلهره داشتم که به نیروی دریایی فرستاده شوم!

دریادار سیاری به ادامه مسیر زندگی اش پرداخت و گفت: چاره ای نبود ما را به منجیل فرستادند جایی که باد آدم را میبرد و مارهای معروفی داشت! اما آنجا هم آثاری از کلاه سبزها وجود داشت و فهمیدیم باید تکاور دریا بشویم. بنابراین فهمیدم در این مسیر هم میشود رشد کرد و اینجا هم مبنا را در تلاش برای رسیدن به قله گذاشتیم.

در ادامه ژنرال سپیدپوش دریاهای ایران به روحیه جهادی و خستگی ناپذیری در راه رسیدن به هدف صحبت و گفت: اولین چیز برای رسیدن به اهداف بزرگ این است که تلاش کنیم خسته نشویم. اگر هدف را خوب شناخته باشیم و با انگیزه در مسیر هدف حرکت کنیم خستگی کمتر به سراغ انسان میآید. تنها چیزی که خستگی را از انسان دور میکند دستیابی به موفقیت است.

وی در ادامه افزود: از سخت ترین دوره های نظامی دوره تکاور دریایی است. چون باید چترباز باشید، دوره غواصی ببینید، جنگ در جنگل، جنگ در کوهستان، جنگ در کویر، جنگ روی دریا و جنگ زیر دریا را باید آموزش ببینید و تمام تخصص ها در تکاور دریایی وجود دارد و بدون اغراق ورزیده ترین انسانها تکاور دریایی هستند.

این تکاور خرمشهر به هفته آخر دوره خود اشاره کرد و گفت: آخر دوره تکاوری نیروی دریایی یک هفته ای هست به نام آرزوی دیرین! و یک هفته تمام شما باید در کمال بی آب و غذا رها میکنند و شما باید بتوانید بدون هیچ امکاناتی مسیر خود را پیدا کنید. تازه روز ششم شما رو به عنوان اسیر میگیرند و این کار به خاطر این است که مشخص شود بعد 1 سال دوره های سخت اگر اسیر شدید آیا قدرت ایستادگی در برابر دشمن را دارید را خیر؟

امیر سیاری در ادامه به پیروزی انقلاب و حضور در دفاع مقدس پرداخت و گفت: بعد از اتمام دوره قرار بود ما اول فرودین 1358 برای تکمیل دوره ها به انگلیس برویم اما با پیروزی انقلاب اسلامی به جای انگلیس به کردستان رفتیم و با ضد انقلاب مقابله کردیم.

این فرمانده در ادامه به بیان خاطرات خودش در دوران دفاع مقدس پرداخت و گفت: بنده 75 ماه در جبهه حضور داشتم اما یکی از سخت ترین حالت های روحی من زمانهایی بود که دوست و هم رزمم کنارم شهید میشد و این خاطرهها همیشه با من است.

او در ادامه به فتح خرمشهر پرداخت و قهرمان زندگی اش را معرفی کرد و گفت: ما 34 روز در خرمشهر مقاومت کردیم، کوچه به کوچه، متر به متر و قهرمان زندگی من همیشه کسانی بوده اند که در کشور موجب سربلندی و افتخار کشور در ابعاد مختلف شده اند و بعد از دفاع مقدس هم کسانی هستند که جانشان را در راه تمامیت عرضی اسقلال و شرف و ناموس کشور اهدا کردند تا ما امروز با افتخار و سربلندی زندگی کنیم و همه شهدا قهرمان های من هستند.

وی در ادامه به قبول ناملایمات برای رسیدن به هدف ها اشاره کرد و گفت: من هیچ گاه این موضوعات را جایی نگفته ام ولی برای شما میگویم؛ من جانباز 75 درصد هستم. نصف معده، روده کوچیک، و اثنی عشر ندارم. روده بزرگم در سه چهار جا قطع شده است و دوباره آنها را بهم وصل کرده اند. دست و پا و گردنم هم تیر خورده است اما وقتی انسان هدفی را دنبال میکند و در مسیرش جدی باشد؛ ناملایمات روی آن اثر نمیگذارد و اگر راهش را عوض بکنند دوباره دور میزند و به مسیر اصلی خودش بازمیگردد.

دریادار سیاری در ادامه برنامه به پرسش های نوجوانان اقیانوس آرام با صمیمت تمام اسخ داد و از زندگی شخصی خودش؛ ازدواجش، اوقات فراغتش قدرت دفاعی کشور صحبت کرد و در انتها گفت: من برنامه های تلوزیونی زیاد رفته ام خیلی پرسیده اند نگاهت به قشر جوان و نوجوان چیست؟ باید بگویم جوانان و نوجوانان ما به مراتب از جوانی و نوجوانی ما بهترند. هم زرنگ تر و با هوش ترند هم اراده قوی تر به روز تری دارند و و به خوبی میتوانند هرکاری را به آنها واگذار شود انجام دهند و به راستی آینده سازان واقعی این کشور نوجوانان هستند.

امیر سیاری همچنین نوجوانان حاضر در برنامه اقیانوس آرام را به صورت رسمی برای بازدید از زیردریایی و حضور روی ناو جماران به بندرعباس دعوت کرد.