پدیده‌های نو برای خودشان فرش قرمز پهن می‌کنند حتی اگر برایشان کارت دعوت نفرستاده باشیم. از ماهواره و اینترنت گرفته تا ایدز و تلگرام و ... ما اما با تاوان دادن بسیار به این حقیقت ساده می‌رسیم!

عصرایران؛ احسان‌محمدی- همان‌طور که انتظار می‌رفت باز هم در دیدار پرسپولیس تهران-تراکتورسازی تبریز، حاشیه بر متن غلبه کرد. علی‌رغم آنکه کاپیتان‌های دو تیم در بیانیه‌ای هشدار داده‌بودند که در صورت رد شدن هواداران از مرزهای ادب و احترام، بازی را متوقف می‌کنند باز هم سکوها ملتهب شد و فحش مثل نقل و نبات میان هواداران رد و بدل شد.

در این میان هواداران تراکتورسازی پرچم ژاپن را با خود به ورزشگاه آوردند تا به بهانه حمایت از سوگیتا -بازیکن ژاپنی شان- شکست پرسپولیس مقابل کاشیما را یک بار دیگر به رخ آنها بکشند. از آن کُری های فوتبال که به شدت روی بازی سایه انداخت. اما در حاشیه این دیدار یک اتفاق متفاوت هم رخ داد که کمتر به آن توجه شد.

در میانه دهه هفتاد، ایدز بیماری گناه‌آلودی به شمار می‌رفت. از آن به عنوان نفرین شیطان اسم می‌بردند. انگار شیطان پس از آنکه به انسان سجده نکرد و از درگاه الهی رانده شد، کینه به دل گرفت و انتقامش را در جلد ویروس HIV از انسان گرفت. تا سال‌ها حرف زدن، نوشتن و اطلاع‌رسانی در خصوص این بیماری جز در محافل در بسته پزشکی جزو خطوط قرمز به شمار می‌رفت.

گفته می‌شد تنها کسانی به این بیماری مبتلا می‌شوند که دچار بی بندوباری‌های اخلاقی هستند. اندک‌اندک اما تزریق با سرنگ مشترک به عنوان مهمترین عامل انتقال این بیماری در ایران معرفی شد و تلاش‌هایی برای اطلاع‌رسانی در این خصوص صورت گرفت اما هم‌چنان جزو اسرار مگو به شمار می‌رفت. در رسانه‌های رسمی از آن حرفی زده نمی‌شد ولی پنهان کردن درد، درمان نمی‌آورد بلکه به گسترش و تکثیر آن کمک می‌کند.

دیروز در حاشیه دیدار پرسپولیس- تراکتورسازی اما نه تنها در تبلیغات دور زمین شعار «من هم آزمایش HIV می‌دهم» دیده می‌شد بلکه به مناسبت هفته ایدز 10 خودروی ون با عنوان (موبایل کلینیک) در فضای ورزشگاه آزادی مستقر شدند تا از داوطلبان به صورت رایگان آزمایش بگیرند و مشاوره ارائه دهند. همچنین هزاران بروشور درباره ایدز میان تماشاگران پخش شد.

اقدامی خوب و قابل تحسین که باید از آن استقبال کرد. اما در همین ماجرا هم عبرتی هست و آن این که عادتِ مقاومت در برابر پدیده‌ها و اتفاقات نو هنوز تکلیف‌مان را نمی‌دانیم. ابتدا مخالف و مقاومت، بعد انکار و در نهایت پذیرش! این در حالیست که در خلال این مبارزه کشدار و طاقت فرسا، سلیقه‌های شخصی هزینه‌های بسیاری را به کشور تحمیل می‌کنند بدون اینکه هرگز معرفی شوند.

بی‌گمان گناه بخشی از درد و رنج کسانی که به دلیل فقدان آگاهی در سال‌های اخیر به ایدز مبتلا شدند بر گردن کسانی است که در مقابل اطلاع‌رسانی و آگاهی‌بخشی متخصصان مقاومت کردند و با توجیهاتی چون «آبرو»، «عفت عمومی»، «باز شدن چشم و گوش مردم» و ... خسارت آفریدند.

در این میان هیچکس از متخصصانی که فریاد زدند نمی‌شود این بیماری را زیر فرش قایم کرد، التماس کردند که اجازه آگاهی‌بخشی داده شود، زمین و زمان را به هم دوختند و در جلسات و نشست ها حرف زدند تا بتوانند مدیران غیرمتخصص را متقاعد کنند عذرخواهی نکرد ...

ایدز به تلخی خودش را به همه تحمیل کرد. آن‌چنان که حالا دیگر نمی‌توان انکارش کرد و پایش به بزرگترین مهمانی هفته یعنی مسابقه فوتبال هم باز شد.

درک کنیم که پدیده‌های نو برای خودشان فرش قرمز پهن می‌کنند حتی اگر برایشان کارت دعوت نفرستاده باشیم. از ماهواره و اینترنت گرفته تا ایدز و تلگرام و ... ما اما با تاوان دادن بسیار به این حقیقت ساده می‌رسیم!