پیرو دیدار جمعی از شاگردان آیت الله العظمی شبیری زنجانی، که پیشینه ای درخشان در انقلاب و جمهوری اسلامی و مناصب مهمی را در نظام برعهده داشته اند، با این مرجع بزرگوار تقلید، آیت الله شیخ محمد یزدی، رییس شورای عالی جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، با نگارش نامه ای سرگشاده و با ادبیاتی خارج از نزاکت و موهن مقام مرجعیت را مورد بازخواست و انتقاد قرارداده است. در این ارتباط مجمع مدرسین و محققین حوزه علمیه قم در دفاع از کیان و استقلال حوزه و مرجعیت بر خود لازم دید نکاتی را به آگاهی عموم برساند:

1. حضرت آیت الله شبیری از مراجع تراز اول و از نظر علمی و اخلاقی فقیهی ممتاز و مستقل و مایه مباهات مرجعیت شیعه و حوزه علمیه قم هستند، که بر اساس یک سنت دیرینه و ارزشمند حوزوی، فروتنانه دعوت یکی از شاگردان قدیمی خویش را به دور از هر گونه انگیزه سیاسی پذیرفته اند و در جمع ایشان حضور یافته اند. این اقدام نشان دهنده مرتبه والای اخلاقی این مرجع بزرگوار و شایسته تقدیر فراوان و الگویی برای همگان است.

2. تفکر بسته و قیم مآبانه ای که از آغاز انقلاب همه چیز را بر پایه معیار منافع جناحی و سیاسی و خودی و غیر خودی تحلیل می¬کرده و در حذف نیروهای اصیل انقلاب و هتاکی به مرجعیت شیعه کارنامه ای تیره دارد، با گستاخی تمام به نقد این دیدار پرداخته و برای مرجعیت شیعه که برترین نهاد حوزوی است خط و نشان می کشد و از یاران اصیل حضرت امام ره و انقلاب به عنوان افراد مسئله دار یاد می کند و نسبت به تکرار چنین دیداری هشدار می دهد.

3. این دیدار بر اساس تشخیص و صلاحدید مرجعی بزرگوار انجام شده و مداخله و مخالفت با آن، نقض یکی از بنیادی ترین حقوق و آزادی های عمومی است که نه تنها ایشان بلکه همه شهروندان، از آن برخوردارند و در قانون اساسی به رسمیت شناخته شده است. چگونه کسی که از جایگاهی حوزوی و وجاهت قانونی برای بازخواست از هیچ کس برخوردار نیست، با نامه ای سرگشاده بر خلاف اصول مسلم اخلاقی و حقوقی به بازخواست یک مرجع تقلید پرداخته است و رفتار اخلاقی او را زیر سوال برده و محکوم کرده است؟ آیا مرجعیت شیعه از آزادی دیدار با شاگردان خود برخوردار نیست؟ آیا چنین ادعایی هتک مرجعیت نیست؟ آیا نهادهای رسمی حوزه نباید در برابر این اقدام پاسخ گو باشند؟

4. کسانی که در این نامه به عنوان افراد مسئله دار مطرح شده اند، شخصیت های برجسته ای هستند که نه تنها نقش فراوانی در جریان انقلاب داشته اند و از یاران نزدیک حضرت امام ره بوده اند، بلکه سابقه درخشان خدمت در مناصب مهم همچون ریاست جمهوری، نمایندگی حضرت امام (ره) ، وزارت کشور و دادستان انقلاب و کل کشور را داشته اند. آیا پیشینه خدمت صادقانه به نظام و دغدغه منافع ملی را داشتن دلیل مسئله دار بودن است؟ آیا داشتن پایگاه قدرت مند اجتماعی و محبوبیت نزد افکار عمومی نشانه مسئله دار بودن است؟

5. شگفتا از این که کسانی از مقام والای مرجعیت خرده می گیرند که نه سابقه برجسته علمی چندانی دارند و نه در آزمون افکار عمومی سربلند بیرون آمده اند و نه از پایگاه اجتماعی در خوری برخوردارند. کسانی که اکثریت مردم بارها در جریان انتخابات مخالفت خود را با طرز تفکر و دیدگاه آنان نشان داده اند و خواست خود برای برکناری آنان از اداره امور عمومی به نمایش گذارده اند. به راستی مسئله دار چه کسی است؟

6. در شرایطی که بخش قابل توجهی از جامعه به دلیل تنگناهای اقتصادی در فشار شدید به سر می برند و کشور و نظام دستخوش بحران های جدی است، آیا یک دیدار ساده از این اهمیت برخوردار است که موضوع یک نامه سرگشاده قرار گیرد و با زبانی تهدید آمیز به مرجعی که همگان بر حسن نیت و صفای درونی و معنوی او معترفند، هشدار داده شود؟ آیا نگارش چنین نامه ای در این شرایط که جامعه بیش از هر زمان نیازمند همبستگی و الفت است، در راستای مصلحت نظام و کشور بود؟ فاین تذهبون؟ آیا وقت آن نیست که در هنگام پیری با تامل در گذشته خود و اعتراف صادقانه به اشتباهات خود در پیشگاه مردم، رضایت آنان را به دست آورده و از نفرت آنان بکاهیم ؟

7. مرجعیت شیعه نهادی مستقل بوده که در بزنگاه ها و شرایط بحرانی توانسته است در حل دشواری های به نجات ایران کمک کند. این نامه صرف نظر از آسیبی که برای نهاد مرجعیت و زیانی نابخشودنی برای حوزه علمیه قم داشت، به پیوند نظام و مرجعیت آسیب زد و شکاف بین این دو نهاد را در معرض افکار عمومی گذارد. این دستاوردی است که بدخواهان در پی آنند و دوستان نا آگاه همواره به آن دامن می زنند. آنان که حوزه علمیه و مرجعیت را به عنوان نهادی در خدمت اهداف خود می خواهند و یک روز با قشون کشی در فیضیه به مرجعیت اهانت می کنند و امروز با نامه ای سرگشاده در مورد موضوعی پیش پا افتاده آن را به استنطاق می کشند.

8. این نامه همچنین به اعتبار جامعه مدرسین حوزه علمیه قم اسیبی جبران ناشدنی وارد کرد. بسیار مایه تاسف است که این نهاد سرمایه اجتماعی خود را، که رهین کوشش و فداکاری مراجع و شخصیت های بزرگ گذشته است، در دست افرادی نهاده است که آن را بر سر هرکاری هزینه می کنند و به آسانی از کف می دهند. استعفای برخی از اعضای محترم، به روشنی نشان می دهد که جامعه مدرسین از رسالت اصلی خود فاصله گرفته است و در مسیری نادرست حرکت می کند. انتظار می رود شخصیت های دلسوز و محترم جامعه مدرسین از فرصت موجود بهره برده و از تضییع بیشتر اعتبار این نهاد جلوگیری کنند.

9. مجمع مدرسین حوزه علمیه قم با ابراز نهایت احترام خدمت مرجع بزرگوار حضرت آیت الله العظمی شبیری زنجانی، از ایشان به دلیل حفظ استقلال مرجعیت و پرهیز از سیاست زدگی در رفتار خویش و پایبندی به اصول اخلاقی، صمیمانه سپاسگزاری می کند و ناخرسندی خود را از اقدام موهن نسبت به ساحت مرجعیت اعلام می دارد.

مجمع مدرسین و محققین حوزه علمیه قم

۶ آبان ۱۳۹۸ برابر با ۱۸ صفر المظفر۱۴۴۰