عصر ایران؛ محسن ظهوری ـ آمارها میگویند بیشترین آزار کودکان در خانه و توسط پدر او انجام میشود. رتبه دوم را هم مادر کودک به خود اختصاص داده تا کسانی که قرار است بزرگترین حامیان کودک باشند، ۸۶ درصد موارد گزارش شده کودکآزاری را در ایران به خود اختصاص دهند. این آمار که توسط حسین اسدبیگی، رئیس وقت مرکز فوریتهای اجتماعی سازمان بهزیستی در پایان سال گذشته ارائه شد و تا امروز آخرین گزارش رسمی کودکآزاری در ایران بوده، نشان میدهد که همه این کودکآزاریها به عمد صورت نگرفته است. از چهار نوع کودکآزاری جسمی، جنسی، روانی ـ عاطفی و سهلانگاری، بیشترین آمار گزارش شده مربوط به سهلانگاری، عدم توجه والدین و رها کردن کودکان به حال خود است.
اما چرا برخی والدین به عمد کودک خود را آزار میدهند؟ آمارها میگویند حدود ۵۱ درصد کودکآزاریها به دلیل مصرف مواد مخدر توسط والدین او صورت گرفته. مصرف مواد، فرد را دچار توهم، اضطراب، ناامیدی و خشم میکند و کودک هم بیپناهترین و بیدفاعترین فرد خانواده در برابر این سیل عظیم خشم و پرخاشگری و تندخویی است. نه توان دفاع از خود دارد و نه میتواند خودش را از مهلکه دور کند. او وابسته به والدین است و راه فراری ندارد.
پس چه بر سر آنها میآید؟ اگر زنده بمانند، از نظر رشد شخصیتی نامتعادل میشوند. دچار مشکلات شدید عاطفی شده و مدام به انتقامگیری فکر میکنند. کودکان آزاردیده در بزرگسالی روزهای سختی را در پیش خواهند داشت که ترس، اضطراب و کابوس شبانه کوچکترین آنها خواهد بود. اگر به سمت رفتارهای بزهکارانه نروند، با اعتماد به نفس پایینی که در خانه به آنها منتقل شده، باید با شکستهای شدید در ارتباط زناشویی مواجه شوند.