ناصر ایمانی، تحلیلگر اصولگرا می گوید: فقط یک نفر از شخصیت های اصولگرا به نامه سردار سلیمانی به رییس جمهور انتقادهای تندی کرده. بقیه همه کامنت بود. نسل جدید اصولگراها می شود کامنت. اگر می خواهید 150 هزار تا کامنت تا یک ساعت دیگر می گذارم. یک نحله فکری می نشینند هرکدام تعدادی کامنت می گذارند. اینها قابل استناد نیست.

یک تحلیلگر اصولگرا گفت: اصلاح طلبان پشت آقای روحانی را تا حدودی خالی کردند. جریان اصولگرا هم احساس کردند در این مقطع نباید دولت را تنها گذاشت چون به لحاظ سیاسی موقعیت خوبی نیست.

انتخاب نوشت: ناصر ایمانی، تحلیلگر اصولگرا می گوید: فقط یک نفر از شخصیت های اصولگرا به نامه سردار سلیمانی به رییس جمهور انتقادهای تندی کرده. بقیه همه کامنت بود. نسل جدید اصولگراها می شود کامنت. اگر می خواهید 150 هزار تا کامنت تا یک ساعت دیگر می گذارم. یک نحله فکری می نشینند هرکدام تعدادی کامنت می گذارند. اینها قابل استناد نیست.

اهم سخنان وی به شرح زیر است:

*این نامه{سردار سلیمانی} بعد خارجی دارد. اصلا سردار سلیمانی هیچ گاه در ابعاد سیاست داخلی ورود نکرده اند و نباید این نامه را این گونه تعبیر کرد که سردار سلیمانی از اصولگرایان هستند. این بحث بحث داخلی نیست.

*دولت روحانی در هر دو دوره مورد حمایت کامل جریان اصلاح طلب بود. در دور اول که برجام بود و همه چیز به خوبی و خوشی پیش می رفت و اصلاح طلبان به طور کامل از آقای روحانی حمایت کردند. بعد که کم کم سروصدای مسئله نقض برجام توسط غربی ها به طور اعم و آمریکا به طور اخص پیش آمد، آرام آرام این حمایت های اصلاح طلبان از روحانی رنگ و بوی دیگری گرفت. بعد که ترامپ از برجام خارج شد این موضوع جدی تر شد. یعنی آقای روحانی باید تصمیم می گرفت که از نظر سیاست داخلی چه کند. به خاطر اینکه اولا اصلاح طلبان صحبت های عدم حمایت از دولت روحانی و مسئله پشیمان شدن را پیش کشیدند و انتقادهای جدی به مواضع سیاست خارجی آقای روحانی داشتند. یعنی آقای روحانی ناگهان از طرف خارجی با نقض مسئله برجام مواجه شد و از طرف داخلی آن جریانی که از او حمایت می کرد، آرام آرام پس کشید.

*در این مقطع زمانی چه باید کرد؟ یعنی اصولگرایان چه نقش و جایگاهی داشتند؟ کاری که اصولگرایان در این مدت کردند و از صحبت های چند تن از اصولگرایان متنفذ مانند آقای حداد و آقای باهنر برمی آید این بود که شروع کردند به حمایت از دولت. یعنی گفتند در این مقطع نباید دولت را تنها گذاشت و بحث استیضاح و استعفا قابل قبول نیست. اگرچه انتقاداتی در گذشته به دولت داریم و هنوز هم داریم.

*مواضع سیاست خارجی روحانی پس از خروج آمریکا از برجام، فی الجمله برای اصولگرایان مواضع قابل قبولی بوده همچنانکه برای اصلاح طلبان این گونه نبود مانند همین موضوع تنگه هرمز.

*جریانی که از آقای روحانی حمایت می کرد در واقع از برجام حمایت می کرد نه از آقای روحانی. بعد که برجام هم منتفی شد، حمایت آنها هم از آقای روحانی تمام شد و پشت آقای روحانی را تا حدودی خالی کردند. جریان اصولگرا هم احساس کردند در این مقطع نباید دولت را تنها گذاشت چون به لحاظ سیاسی موقعیت خوبی نیست. بنابراین اینها هم شروع کردند به نوعی حمایت کلی از دولت مستقر.

*ایمانی درباره انتقاد برخی اصولگراها از نامه سردار سلیمانی به روحانی گفت: تا آنجایی که می دانم یک نفر چنین موضوعی را مطرح کرده. بقیه همه کامنت است. یعنی از شخصیت های سیاسی فقط یک نفر بودند.

*نسل جدید می شود کامنت. اینها همان کامنتی ها هستند. اگر می خواهید 150 هزار تا کامنت تا یک ساعت دیگر می گذارم. اینها قابل استناد نیست. ممکن است واقعیت خارجی داشته باشد اما شما نمی توانید به آن اتکا کنید. یک نحله فکری می نشینند هرکدام تعدادی کامنت می گذارند. از آن طرف هم همین طور است. یعنی اگر در جریان اصلاح طلب هم چنین اتفاقی بیفتد قابل استناد نیست.

*غربی ها دارند کشور را به سمت نوعی رادیکالیسم می برند. ما نباید حتی الامکان به این دام بیفتیم. ولی به طور طبیعی این اتفاق در حال افتادن است. وقتی که پیمان های خودشان را اجرا نمی کنند، می گویند نمی گذاریم نفت ایران صادر شود، چاره ای نیست که کشور به سمت نوعی رادیکالیسم پیش برود. چون مذاکره ها، توافق ها و لبخندها زده شد و امیدوار بودیم که از آن طریق به جایی برسیم. اما وقتی عملا پشت لبخندها یک خنجری را در دست طرف مقابل می بینید، متاسفانه به طور طبیعی کشور به سمت نوعی رادیکالیسم می رود.