.png "عصر ایران")
۰۵ آذر ۱۴۰۳
به روز شده در: ۰۵ آذر ۱۴۰۳ - ۲۱:۳۴
دبل رونالدو در دیدار امشب النصر مقابل الغرافه (فیلم) بعد حذف از جام جهانی
آن عکس از فرهنگ ژاپن بود، نه رختکن ژاپن
چرا در هیچ جای این شهر یک تکه کاغذ به اندازه یک عدس هم روی زمین نیافتاده است؟
عصر ایران ؛ کاوه معین‌فر - بازی خوب تیم ژاپن در مقابل تیم بلژیک - تیم سوم رنکینگ فیفا و یکی از شانس‌های قهرمانی این دوره از جام جهانی - با گلی که در آخرین ثانیه های بازی دریافت کرد اگرچه منجر به حذف آنها از دور مسابقات شد اما تحسین فوتبال دوستان جهان را به همراه داشت.
بعد از این باخت دراماتیک آنچه که تحسین دو چندان تمام جهان را نسبت به ژاپنی ها برانگیخت عکس رختکن تیم ژاپن بعد از ترک ورزشگاه بود، بعد از این شکست تلخ، ژاپنیها رختکنی به غایت تمیز و مرتب به جا گذاشتند، همراه با کاغذی روی میز وسط رختکن و نوشته ای به زبان روسی بر روی آن : Спасибо (سپاسیبا) که در زبان روسی به معنی "تشکر" است، تشکر از میزبانی روسها.
همواره در طول این سالها برخوردهای اینچنینی تماشاگران ژاپنی بعد از مسابقات فوتبال را در سراسر جهان دیده‌ایم و شنیده‌ایم، بعد از بازی سکوی تماشاگران توسط خود آنها از هرگونه آشغال و زباله‌ای پاک میشود و این اقدام به نحوی باعث فرهنگسازی برای تماشاچیان سایر کشورها هم شده است. تماشاگران ایرانی هم در روسیه بعد از مسابقه های ایران چنین کاری را انجام می‌دادند.
چگونه میتوان چنین کارهایی انجام داد؟ پاسخ این است در فرهنگی که نظم، مسولیت‌پذیری و سخت‌کوشی از مهمترین ارکان هویتی فرد و جامعه است چنین نتایجی حاصل میشود.
کادر تیم ملی ژاپن بعد از باخت مقابل بلژیک و حذف از جام جهانی، علاوه بر تمیز کردن کل رختکن با نوشتن «تشکر» به زبان روسی از میزبان مسابقات تشکر کردند.
در فرهنگ ژاپن اولین و مهم ترین قضیه مسئولیت‌پذیر بودن است به همین دلیل است که بارها شنیده ایم که فلان مدیر ژاپنی به دلیل ضعف در مجموعه زیر دستش خودکشی کرد یا همین اواخر شنیدیم مدیران مترو ژاپن به دلیل 20 ثانیه زودتر حرکت کردن قطار عذرخواهی کردند، یا پدیده "کاروشی" یعنی مرگ بر اثر کار بیش از حد.
سال گذشته فیلم "زندگی بدون زندگی" در جشنواره توکیو حضور داشت و بنده بعنوان کارگردان، همراه با تهیه کننده و آهنگساز فیلم به پایتخت سرزمین آفتاب رفتیم، بعد از 2 روز یک نکته به شدت توجه ما را جلب کرد: چرا در هیچ جای این شهر یک تکه کاغذ به اندازه یک عدس هم روی زمین نیافتاده است؟ واقعا هیچ جا یک فیلتر سیگار یا حتی یک تکه دستمال کاغذی هم روی زمین ندیدیم! همه جا در حد باور نکردنی تمیز بود و هر کس وظیفه‌ای که داشت را به نحو احسن انجام می‌داد. (با روی گشاده و لبخند)
آغاز تمام این دست آوردها از فرهنگ است جایی که خانواده و آموزش و پرورش در آن نقش بسزایی دارند و از همان شروع کودکی به آن می‌پردازند.
دانش آموزان ژاپنی از سال اول تا ششم ابتدایی باید اصول اخلاقی در برخورد با مردم را بیاموزند، از سال اول تا سوم مقدماتی هیچ نوع امتحانی وجود ندارد، چون هدف از آموزش و پروش القای مفاهیم و ساختن شخصیت است و نه امتحان و اجبار.
آنها از سنین پایین به حفظ سلامتی اهمیت می‌دهند، دانش آموزان در ژاپن نیم ساعت طول می‌کشد تا وعده غذایی خود را تمام کنند به این دلیل که مطمئن شوند غذا به درستی هضم شده، وقتی که درباره این نگرانی‌ها پرسیده می شود، آنها می‌گویند که این دانش آموزان آینده ژاپن هستند.
در مدارس ژاپن به دانش‌آموزان نمره داده نمی‌شود و ارزیابی بصورت گروهی انجام میشود، گروه باید تلاش کند که همه در سطح خوبی قرار بگیرند.
کودکان هنگام نشستن روی صندلی اتوبوس یا قطار ابتدا کفش خود را در می‌آورند و بدون کمک مادر روی صندلی می‌نشینند.
بعد از سونامی سال 2011 در ژاپن، خویشتن داری ژاپنیها بعد از چنین فاجعه هولناکی باعث تحسین و شگفتی تمام مردم جهان شد، چون مردم ژاپن در صفهای بلند برای دریافت کمک می‌ایستادند، ازدحام نمی‌کردند، دست به غارت نمی زدند و حتی پولهای یک بانک را که پیدا کرده بودند پس دادند.
همه این مثال‌ها و نمونه‌های بیشماری از این دست رفتار ژاپنیها، فقط و فقط نتیجه عملکرد درست یک ملت در زمینه آموزش و ساختن فرهنگ است، این اتفاقات حاصل اعتقاد و زیستن با فرهنگی است که ژاپنی ها برای خود ساخته‌اند.
برای شو آف یا به رخ کشیدن و مصلحت نیست چون اگر چنین چیزی بود قطعا تا به امروز لو رفته بودند و این گونه رفتارهایشان یک نوع تظاهر و فریب‌کاری بحساب می آمد که هر بار با دیدن آن احساس تهوع می‌کردیم.
واقعیت این است که ژاپنی ها دقیقا همان مردم سخت‌کوشی هستند که خارجی ها متصور هستند. نظم و برنامه ریزی آنچنان نقش پررنگی در سلامت، تفریح، آیین و سنت ها و حتی ارتباطات کاری شان دارد که کمتر با اتفاقی غیر قابل پیش بینی مواجه می‌شوند.
به شهادت آن نوشته تشکر به زبان روسی، آنها از قبل برنامه داشته‌اند که به این شکل از جام جهانی و میزبان خداحافظی کنند به همین دلیل برد و باخت در برنامه آنها هیچ خللی وارد نکرده است.
اینجاست که می فهمیم آن عکس از رختکن تیم ژاپن فقط یک عکس نیست، نتیجه و نشانگر فرهنگ آن ملت است.
ژاپنی ها اگرچه حذف شدند ولی علاوه بر فوتبال یکی از تصاویر ماندگار جام جهانی 2018 را در خاطره‌ها برجای گذاشتند! عکسی با یک نوشته در مرکز آن: Спасибо (تشکر)
لینک کوتاه: کپی لینک
عضو اتاق بازرگانی ایران: تعداد «اسنپی‌ها» بیشتر از نیروی انسانی کارخانه ها هستند رئیس ستاد تیپ گولانی استعفا کرد تغییر رنگ این موجودات به اندازه دویدن انسان به مدت ۲۵ دقیقه انرژی مصرف می‌کند یک مقام راهداری: روشنایی جاده‌های کشور الزامی نیست/ در کشورهایی با سرعت 200 کیلومتر در ساعت هم سیستم روشنایی اجباری نیست مقاومت اسلامی عراق: اگر رژیم صهیونیستی بغداد را بزند، آمریکا را می زنیم معاون ترامپ: بچه‌دار شدن را تشویق میکنیم/ بچه‌ها روح زندگی‌اند مهدی چمران: پذیرفته نیست که در حوزه های زیرساختی و خدمت به مردم دچار عقب ماندگی باشیم نروژ: هیچ ارتباطی بین پیجر های بمب گذاری شده و شرکت‌های این کشور پیدا نکردیم نمایشگاه نقاشی‌های مسعود کیمیایی در گالری ثالث چالش بزرگ کیانوش رستمی برای حضور در مسابقات جهانی تاریک‌ترین دوره رسانه در تاریخ معاصر ؛ جان باختن ۱۳۷ فعال رسانه‌ای در یک سال اسطوره اینتر و تیم ملی آرژانتین: پله، مارادونا و مسی بهترین‌های تاریخ هستند ضربه سنگین به رئال مادرید؛ وینیسیوس جونیور مصدوم شد صلاح: از لیورپول ناامید شدم، احتمال جدایی‌ام زیاد است ترکیب پرسپولیس برای دیدار با الریان مشخص شد
آفرین بهشون، به فرهنگ سازی درست و اینکه
هنوز هم سعی در حفظ اصالتشون دارند
آفرین ما هم باید یاد بگیریم از شون
ما چیزهای خوبی در فرهنگمان داریم
همان طور که گذشتگانمان به خوبی نکات خوب را یاد می گرفتند و تمدن ساز شدند
ما هم یاد می گیریم.
باید تو هر جامعه ای زندگی کرد تا حداقلهایی از فرهنگ و ویژگیهای اون جامعه دستتون بیاد؛ به نظرم خوبه که روی جنبه های مثبت فرهنگ جوامع تاکید دارید ولی ببخشید لحن نوشته شما بیشتر شبیه انشای کودکانه است و کاملا مطلق انگار...
بازم تاکید میکنم که قطعا ژاپن یکی از پیشرفته ترین ملل جهان بخصوص در بعد فرهنگیه ولی بطور نمونه میگم که یکی از ویژگیهای همین فرهنگ وطن پرستی افراطی ژاپنیه که از دلش سربازان و فرماندهان جنایتکاری در جنگ جهانی دوم پدیدار شدند که در جنایت کردن نازیها رو روسفید کردن...
نمونه دوم شما بگرد که کدوم یک از همسایه های ژاپن ازشون دل خوش داره، اونا هیچگاه حاضر نشدن بخاطر جنایت سربازانشون تو جنگ دوم جهانی از کره جنوبی، چین و بقیه کشورهای شرق آسیا حتی کوچکترین عذرخواهی بکنن!
بر سر فرهنگ 2500 ساله ما چه آوردند؟؟؟؟
کاش ماهم اینطوری بودیم
وا اسفا
ولی متاسفانه ما ملت ایران که اینهمه دم از فرهنگ و تمدن میزنیم تمام اون کارهایی را که نباید بکنیم و انجام میدیم اونهم به نحوه احسن. مثل اشغال میریزم تو کوچه وخیابون توی اداراتمون بیشتر با تلفن حرف میزنیم بجای جواب دادن به ارباب رجوع . عابر پیاده ایی که میخواد از عرض خیابون رد بشه سرعتمون را بیشتر میکنیم انگار دشمنمون میخواد رد بشه. از چراغ قرمز رد میشیم توی خیابون بهم دیگه فحش میدیم و تازگی هم که میریم کنار هتل بازیکن حریف و مانع خوابشون میشیم .و هزارن عیبهای نگفته ایی که وجود دارد متاسفانه
این هست فرهنگ ما.....!!!!!
هیچ کس در دنیا حاضر نیست به ژاپن مهاجرت کند اما اقامت در امریکا رویای همه مردم جهان است .
راز موفقیت امریکا را باید فهمید ، ملتی که در عین سرزندگی ثروتمند و پیشرفته هم هست
ولی قطعا اونجا هم مشکلاتی هست که یکی از بالاترین امار خودکشی در جهان رو داره
برای مدت 10 سال چند تا از مسئولین ژاپنی را قرض می گرفتیم و به جای مسئولین مملکت ایران می گذاشتیم تا تغییراتی ایجاد کنند.
چطور در ورزش فوتبال، جناب کی روش را می آوریم تا آن را مدیریت کند، ولی در مملکت داری نمی شود همچین کاری کرد؟
جای بسی تاسف بود که هر ماشینی توقف میکرد میزد کنار و اموال اون بیچاره رو غارت میکردند
من هم سال هزاروسیصد وهفتاد وقتی میزبان یک بانوی آلمانی بودم و دیدم که پوست شکلات و کاغذ آدامس رادرماشین در دستانش مشت کرده نگهداشت تا وقتی به خانه رسیدیم،در سطل زباله انداخت و با خودش فرهنگ گردشگری را بیادگار گذاشت!!
من هم در سال هزاروسیصد ونود تمام مسیر قاره اروپا از شهر کلن تا پاریس را با اتوبوس طی کردم و حتی یک تکه زباله ندیدم،یک توقف ماشین در عرض جاده ندیدم،تمامی خودروها مانند رباط بدون بوق و تغییر مسیر وعجله با حفظ فاصله مناسب همه مساوی،انگار خط کش گذاشته بودند،بدون سبقت در آرامش،بدون هیچ آلودگی صوتی و یا شنود سیستم صوتی از انواع و اقسام نوارهای موسیقی از داخل خودروها،بدون هیج کنجکاوی نسبت به سرنشینان سایر ماشین ها،بودند.بجرات می توانم بگویم سرتاسر مسیرکه حدود شش ساعت طول کشید،جاده های دو طرف مثل تابلوی نقاشی،سرسبزوزیبا بودند،من از همان زمان دریافتم که اروپایی ها به طبیعت که از نشانه های خلقت خداوند است خیلی خیلی بیشتر احترام می گذارند.
دو تا بچه ابتدايي دارم هرکدامشان 5 تا کتاب درسي دارند و 50 تا کمک درسي
بعضي وقتها از بس که مطالب زياد و مزخرف بهشان مي گويند من خودم که استاد دانشگاه هستم گريه ام مي گيرد
فقط پول پول پول در اين مملکت مهم است ولاغير
ما همه اینا رو در اسلام داریم ولی اگه اسلام بگه به حق برادرت تعرض نکن ، به همسایه احترام بذار و .. همش میگیم چرا اینو واجب کرده چرا اونو حرام کرده و .....
ما همه اینا رو در اسلام داریم ولی اگه اسلام بگه به حق برادرت تعرض نکن ، به همسایه احترام بذار و .. همش میگیم چرا اینو واجب کرده چرا اونو حرام کرده و .....
خدا جاي حق نشسته،
البته اين حاصل آموزش و پرورش صحيح و مطابق با نيازهاي يك جامعه پيشرفته است.
واقعا اینجوری که میگی هست
درود بر جاپن و جاپنی
جایی خوندم یا شنیدم در مدارس ژاپن خود آموزگار و دانش آموزها بخشی از امور نظافت کلاس رو به عهده دارند.
این کار دست کم دو تا مزیت بزرگ داره: یکی همون مسئولیت پذیریه؛ یعنی دانش آموز میفهمه هر چی بیشتر کلاس رو کثیف کنه، آخر سر کار خودش هم بیشتر میشه.
دیگر اینکه خوانده هاش رو عملاً به کار می گیره. آموزش فقط با خوندن نمیشه. خونده ها رو باید عملاً به کار بست.
به امید اجرایی شدن سند تحول نظام آموزش کشور که سالهاست دولتها اونو پشت گوش انداختن.
همه جای دنیا خوب بودن را دوست دارند.